Zbyszewski

Zbyszewski h. Topór (in. Pałuka), vel Starża-Zbyszewski, Zbyżewski, w Wielkopolsce, wyszli ze wsi Zbyszewice w dawnym pow. kcyńskim, pisali się z Łukowa.

Zdrodowski

Prus I

Prus III

Zdrodowski h. Prus III (oraz h. Prus I), vel Zdrodoski, szlachta zagrodowa na Podlasiu, licznie rozrodzona. Pochodzą ze wsi Zdrody, w ziemi bielskiej, wzmiankowani w tamtejszych aktach w latach 1545-1547, 1552, 1566, 1576 (Kap.). Wsie Zdrody Stare i Nowe w parafii Płonka

Zdziechowski

Zdziechowski h. Rawicz, vel Ursyn-Zdziechowski, Zdzichowski, Zdzy- chowski, Zdziechoski, rodzina małopolska, pisząca się ze Zdziechowa, wymieniona już przez Długosza w 1460, następnie w Źródłach dziejowych w latach 1508 i 1569. Pisani w XV-wiecznych aktach jako Szdzechowsky

Zdzieszyński

Zdzieszyński h. Pobóg, vel Zdziesiński, bardzo rzadko Zdzieszeński, wywodzą się ze wsi Zdzieszyn, w parafii Mszczonów, dawny powiat Błonie, obecnie pow. Żyrardów, woj. mazowieckie.

Zdzitowiecki

Zdzitowiecki h. własnego, na Litwie 1541 (Metr. Lit. 31). Wywodzą się ze wsi Zdzitowiec w dawnym województwie brzeskim litewskim, gmina Siechnowicze, powiat Kobryń (Kojał.). Zdzitowieccy tego herbu podpisali elekcje 1648 i 1764 r. z woj. brzeskim litewskim (Con.). Zostali wylegi-

Zembrzuski

Zembrzuski h. Doliwa, vel Zębrzuski, Zęmbrzuski, Zembruski, Zęmbruski, Zębruski, na Mazowszu, rodzina drobnoszlachecka, licznie rozrodzona. 

Zglenicki

Zglenicki h. Prus II (oraz h. Prus III), vel Zglennicki, Zglinicki, Zgliniecki, Zgliński, w dawnym województwie płockim i w ziemi dobrzyńskiej. Wymienia ich Paprocki 1584 r. Licznie rozrodzeni, przeważnie szlachta zagrodowa, używali rozmaitych, odróżniających ich przydomków, jak

Zgorzelski

Zgorzelski h. Krzywda, w ziemi warszawskiej. Wyszli ze wsi Zgorzały in. Zgorzele, w ziemi płockiej, pow. bielskim.

Zieleniewski

Zieleniewski h. Dołęga, vel Zielenieski, pisali się z Zieleniewa w ziemi łęczyckiej 1697 (Con.). 

Zieleźnicki

Zieleźnicki h. Ślepowron, vel Żeleźnicki, Zieleznicki, Zielaźnicki, Żelaźnicki, przydomku Kabot in. Kabat, pisali się z Zieleźnic. Nie ma obecnie na Mazowszu wsi tej nazwy. Jest Żeleźnia, w powiecie ciechanowskim, w gminie i parafii Glinojeck.

Zielonka

Zielonka h. Jastrzębiec (odm.), rodzina małopolska, skąd przeniosła 
się do innych województw. Pisali się „z Zielonek”, a ich gniazdem jest zapewne wieś Zielonki in. Zielonka, położona w obecnym woj.

Zimnoch

Zimnoch h. Bończa, na Podlasiu. Ich gniazdem rodzinnym jest ta sama wieś Zimnochy w ziemi bielskiej, z której wywodzą się Zimnochowie herbu Ślepowron. W XIX wieku dobra te stanowiły okolicę szlachecką, złożoną ze wsi Zimnochy Rzeki, Z. Ścisły (Susły?) i Z. Świechy. Obecnie

Ziółkowski

Ziółkowski h. Korczak, vel Ziołkowski, Ziołkoski, rodzina małopolska, w woj. krakowskim 1500 (Pap.), w woj. lubelskim 1574 (Nies.), następnie także w innych województwach.

Znamierowski

Znamierowski h. Gryf, vel Znamirowski, na Podlasiu, Wołyniu, ziemi nurskiej 1697, warszawskiej 1798, w pow. lidzkim w I połowie XIX wieku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Są także Znamirowscy herbu Rawicz oraz nobilitowani w 1775 roku – Znamirowscy nieznanego herbu (Con.).

Zrzelski

Zrzelski h. Ogończyk, vel Zrzylski, Żelski?, na Kujawach, w ziemi dobrzyńskiej, w Wielkopolsce; pisali się ze Zrzelska.

Zubowski

Zubowski h. Prawdzic, vel Żubowski, na Mazowszu, na Litwie, w pow. orszańskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Zubrzycki

herb Pomian

herb Wieniawa

Zubrzycki h. Wieniawa, vel Żubrzycki, Żubrycki, Zubrycki, na Rusi i Podolu. Wyszli zdaje się z Zubrzyka koło Krynicy. Są zapewne gałęzią Zubrzyckich herbu Pomian, przydomku Pomianowicz, wylegitymowanych ze szlachectwa w ziemi przemyskiej 1782 roku (Szl. Gal.). 

Zugajewicz

Zugajewicz h. Żuk, vel Żugajewicz, Zugaiewicz, pierwotnie Zugaj lub Żugaj. Z nich: Stanisław, nadrachmistrz Komisji rządowej przychodów i skarbu, otrzymał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1845 z racji posiadania Orderu Św. Stanisława 3 klasy.

Zwierkowski

Zwierkowski Bełty, vel Zwierkoski, w Małopolsce i na Litwie, w woj. wileńskim, pow. Oszmiana, 1698. W I połowie XIX wieku byli właścicielami majątku Turzyn w parafii Lelów, obecnie woj. śląskie, pow. Częstochowa, gmina Lelów.

Zyrzyński

Zyrzyński h. Janina, vel Zerzyński, Żerzyński, Zeżyński, Zyżyński, Rzyżyński, Rzeżyński, właściwie Żyrzyński, Żyżyński, pisali się z Zyrzyna i Łubawicy w pow. lubelskim i chełmskim 1662, 1697, 1764 (Con.). Ich gniazdem rodzinnym jest Żyrzyn (niekiedy Żyżyn), obecnie siedziba gminy i parafii, pow. Puławy, woj. lubelskie. W 1531 r. wieś ta należała do parafii Końskowola, zaś w 1676 r. do parafii Gołąb i w tymże ostatnim roku jedna część należała do kolegium jezuitów, 3 części do Żyrzyńskich i jedna część do Truskowskiego (Paw. Małop. 359). Kościół we wsi erygował r. 1675 ks. Wojciech Rejmiński, proboszcz w Gołębiu, i Stanisław Żyrzyński, dziedzic w Żyrzynie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 – jako Zyrzyńscy herbu Janina. 
W Wielkopolsce mieszkała w XVII wieku gałąź Zerzyńskich herbu Kościesza, wywodząca się ze wsi Zerzeń, w ziemi warszawskiej.