Telefus

Telefus h. Łabędź, vel Thelephus, Thalapus, Talapus, rodzina podolska, pochodzenia zapewne czeskiego (śląskiego?) lub wołoskiego, niegdyś licznie rozrodzona na Podolu i w ziemi halickiej, wygasła w XVIII wieku. Niektórzy polscy genealodzy wyprowadzali ją od czeskiego rycerza Telefa, walczącego na Węgrzech ok. 1442 (Dług., Papr., Nies.). Pierwszym zanym historycznie przedstawicielem jest rycerz Jerzy de Lyssiecz Telefus, wojski wiśnicki 1528, nazwany przez króla Zygmunta w jednym z dokumentów „veteranus miles noster” (nasz zasłużony żołnierz), właściciel dóbr Przytule i Okrasne w powiecie wiśnickim, zamienionych później na Dumanów i Kumanów w pow. kamienieckim (Akta Kijowskie i Kamienieckie).
Genealogia
(osób: 33)

• ADRIAN Telefus (ok. 1530-po 1567), s. Jerzego i Elżbiety Ślęzak, dziedzic na Dumanowie, Kumanowie, Celejowie i Łysieczu w pow. kamienieckim 1550 (Akta Kamienieckie); ż. (ok. 1550) Elżbieta Jasieńska (ok. 1530-po 1560), c. Jana i NN., dziedziczka dóbr Popławniki w pow. halickim; dzieci: Jerzy, Helena, Inocenty, Albert.

• ELŻBIETA Telefus (ok. 1560-po 1590), c. Jerzego i Barbary Radeckiej; wniosła mężowi 100 złotych wiana (Akta Kijowskie); m. Stanisław Strzałkowski (ok. 1560-po 1590), zastawny dzierżawca Kuźmina.

Źródła: Nies. t.4/348; Puł. t.1/230-234.