Tustanowski h. Sas, vel Tustanoski, licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej już w XV wieku, z czasem rozeszli się po różnych województwach. Są jednego pochodzenia z Lityńskimi, a od nich pochodzą także Kłodniccy z Kłodnicy, w pow. stryjskim, Borysławscy, Kropiwniccy i Lubienieccy.
Tabęcki h. Dąbrowa (in. Dąbrowa II), vel Tabędzki, Tabendzki, Tabęski, Tabeński, rodzina mazowiecka, używająca także przydomku Jurczyk.
Tarnawa
Prawdzic
Taszycki h. Strzemię (in. Ławszowa), rodzina małopolska, pisząca się z Taszyc koło Wieliczki i z Lucławic (obecnie Lusławice, powiat Tarnów) vel Lutosławic w Krakowskiem – będąca jednego pochodzenia z Klępami, Koźmickimi i Srocickimi. 
Teleżyński h. Gozdawa, vel Teleszyński, Teleziński, Teleśnicki, Telesznicki, w ziemi przemyskiej, w woj. bełskim. 
Terlecki h. Przestrzał, vel Terlicki, rodzina czerwonoruska, otrzymała nobilitację na Węgrzech 1482 r. Pisali się z Terła i z Unichowa (Unihów, Uników) – chyba późniejszy Unijów, wieś pow. ostrogskim (SGKP). 
Tłuchowski h. Cholewa, vel Tłuchoski, ze wsi Tłuchowo i Tłuchówko w ziemi dobrzyńskiej 1584 (Pap.). Dom starodawny i za króla Jagiełły znaczny, w XVI wieku zubożały. 
Toczyski h. Abdank (in. Habdank, Abdaniec, Awdaniec), zapewne także Toczyński, Toczycki, Tocicki, licznie rozrodzona rodzina podlaska, dla odróżnienia posługująca się przydomkami, jak Brodzik, Chromy, Komorniczak, Teterka, Wyrwa. 
Topolski h. Nałęcz, pisali się z Nieśmierza (de Nieśmierz) i Topoli. Pierwotnym gniazdem Nałęczów Topolskich jest chyba Topola w powiecie nakielskim.
Wieś Nieśmierz, leżąca w dawnym pow. łęczyckim, obecnie nazywa się Leśmierz, i leży w pow. Zgierz, w woj. łódzkim. Była ona gniazdem Nieśmierskich herbu Jastrzębiec.
Trojanowski h. Ogończyk (in. Powała), na Podlasiu, Mazowszu i w Małopolsce. Stanowią odgałęzienie rodu Powałów, pisali się „z Trojanowa”. Ich gniazdem rodzinnym jest Trojanów, wieś leżąca obecnie w woj. mazowieckim, powiat Garwolin, gmina Trojanów. 
Tyborowski h. Lubicz, vel Tyboroski, nazwisko wzięli być może od wsi Tyborów, parafia i powiat Mińsk Mazowiecki, dawniej gmina Barcząca, obecnie – Cegłów.
Tymiński h. Nałęcz, vel Tymieński, pisali się z Tymianki (de Tymianka), zapewne wsi w powiecie brzezińskim, parafii Stryków. W obecnym podziale administracyjnym wieś ta należy do gminy Stryków, pow. Zgierz, woj. łódzkie.
Taczanowski h. Jastrzębiec,
szeroko rozgałęziona rodzina wielkopolska, której protoplastą jest Jan
Ścibor z Taczanowa, występujący w aktach grodu kaliskiego w 1437 r. 
Trembiński h. Rogala, vel
Biberstein-Trembiński, Trembieński, Trębiński, Tręmbiński, rodzina mazowiecka,
używająca przydomków Bibersztein i Bobola. Ich gniazdem rodowym jest
Trębin, dawniej Trembin, powiat Płock, gmina Radzanowo. 
Turowski h. Pierzchała (in. Kolumna, Roch II), rodzina mazowiecka, ze wsi Turowo w dawnym
powiecie mławskim, parafia Wieczfnia. Notowani w aktach ziemi czerskiej
1453 r., w Prusach 1650. Jedna gałąź osiedliła się w woj. łęczyckim,
gdzie posiadali m. in. folwark Kuźmy w parafii Dmosin. Zostali
wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 
Tyzenhaus h. własnego (in.
Bawół, Bawola głowa) vel Tyzenhauz, Tiesenhausen, rodzina pochodzenia
flamandzkiego, z której jedna gałąź osiedliła się w 1198 w Inflantach.
Otrzymała od cesarza Karola IV prawa wyższej szlachty w Niemczech 31 X
1375. Jedna gałąź otrzymała tytuł baronowski szwedzki 1654, inna
istniejąca w Rosji, a pisząca się Tiesenhausen, tytuł hrabiowski Św.
Państwa Rzymskiego 27 IV 1759, potwierdzony w Rosji. Jedna linia gałęzi
polskiej otrzymała przyznanie tytułu hrabiowskiego w Rosji 1852, lecz
wygasła po mieczu 29 VII 1880. Senatorów 5 w latach 1623-1783. — Jan
Gothard (zm. 1641), kasztelan wendeński, później wojewoda derpski;
Gothard Jan (zm. 1669), biskup smoleński; Stefan, wojewoda nowogrodzki
1700; Jan, wojewoda mścisławski 1726; Antoni, podskarbi nadworny
litewski 1783. 
Tyszkiewicz h. Leliwa
vel Tyszkowicz, stara magnacka rodzina rusko-litewska, wywodząca się
od bojara Kalenika Miszkowicza, wymienionego w Metryce Litewskiej w 1437
r. jako właściciela dóbr nadanych mu w pow. źytomierskim i owruckim
przez w. ks. Świdrygiełłę.
Nazwisko przyjęli od imienia jednego z synów Kalenika – Tyszki. Jedna gałąź używała przydomku Skumin, lecz wygasła 1867 r. Byli właścicielami m. in. dóbr Czerwony Dwór i Łohojsk na Litwie.
Mieli otrzymać od króla Zygmunta Starego tytuł hrabiowski „na Łohojsku i Berdyczowie” 17 II 1516 r., zatwierdzony w Rzeczypospolitej w latach 1557, 1572, 1629 i 1769, w Austrii 1787, w Rosji 1861, w Król. Kongresowym 1862, a w Saksonii 8 XI 1871.
Senatorów w rodzinie 22 w latach
1563 — 1831, w tym 2 biskupów, 11 wojewodów, 1 hetman, 3 ministrów i 5
kasztelanów.
Twardowski h. Ogończyk,
rodzina wielkopolska, pisząca się ze Skrzypny (Skrzypna) k/ Pleszewa i
Twardowa w Wielkopolsce. 
Turski h. Dołęga,
pochodzą ze wsi Turza Wielka w ziemi dobrzyńskiej. Wymienia ich
Paprocki w Herbarzu 1584 r. (Pap.). Jedna gałąź osiadła na Litwie, w
woj. wileńskim i mścisławskim, inna przeniosła się do woj. łęczyckiego.
Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach
1836-1861. Trzebuchowski h. Ogończyk (in. Pogończyk),
vel Trzebochowski, rodzina kujawska, pisała się z Morzyc, a także z
Roszków (de Roszki) in. Ruszek, wsi na Kujawach. 
