Spinek

Spinek h. Prus I (in. Turzyma, Turzyna), vel Szpinek, Wspinek, pisali się z Bądkowa in. Bątkowa (Bętkowa), w woj. sieradzkim. Później spostykamy ich w różnych województwach.

Srokowski

Srokowski h. Jastrzębiec, vel Sorokowski, Srocki, przydomku Hodyl albo Hodylewicz (Hodelewicz, Hedelewicz), w woj. ruskim, podolskim, także na ziemiach pruskich.

Stamirowski

Stamirowski h. Półkozic, vel Ligęza-Stamirowski, Stamierowski, rodzina mazowiecka, przydomku Ligęza i będąca jednego pochodzenia z Ligęzami.

Stankiewicz

Stankiewicz h. Mogiła, vel Mogiła-Stankiewicz, Stankowicz, przydomku Bielewicz, na Żmudzi, w powiecie rosieńskim (Rosienie), pochodzą od Bilewiczów vel Billewiczów. Występują w Metryce litewskiej 1528 r.;

Starczewski

Starczewski h. Nałęcz, vel Starczeski, według dawnych herbarzy, mieli wyjść z ziemi sieradzkiej, zapewne ze wsi Starce, w pow. sieradzkim, parafia Godynice, która w XVI wieku nosiła nazwę Starcze. 

Stryjeński

Stryjeński h. Tarnawa, vel Bystram-Stryjeński, Stryeński, Stryiński, rodzina małopolska, pisząca się „ze Stryjnej”. 

Studziński

herb Prus I

herb Prus III (Nagody)

Studziński h. Prus I, oraz h. Prus III, właściwie Studzieński, rzadko Studzyński, pisali się „ze Ślubic” (Słubic). Ich rodzinnym gniazdem jest Studzieniec w parafii i gminie Słubice, dawny pow. gostyński, obecnie

Suchcicki

Suchcicki h. Ostoja, vel Suchczycki, Szuchcicki, Szuchścicki, na Mazo-wszu, w ziemi łomżyńskiej i nurskiej 1648 (Con.), niektórzy przenieśli się na Litwę, do woj. mścisławskiego 1674 (Kojał.). Już w XV wieku ziemianie

Suski

Suski h. Nałęcz, w woj. sieradzkim. Pisze o nich Paprocki w 1584 r. pod herbem Nałęcz: „Suscy tamże w sieradzkiem dom starodawny”. Niesiecki wymienia Piotra i Seweryna Suskich w ziemi sochaczewskiej 1674.

Szczypiorski

Szczypiorski h. Grabie, vel Sczypiorski, Szczypierski, Sczypierski, Ścipierski, Ścipiorski, Scipierski, Scypierski, Scipiorski etc., rodzina drobnoszlachecka na Mazowszu.

Szempliński

Szempliński h. Ślepowron, vel Szęmpliński, Szępliński, Szempleński, Szympliński, Szympleński, Sempliński, Sempoliński?, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, pisała się z Szemplina i Rembowa, w ziemi ciechanowskiej.

Szuszkowski

Szuszkowski h. Bończa, vel Suszkowski, Suskowski, przydomku Chobotowski, obecni na Wołyniu i Rusi w 1569 r. (Con.). Są zapewne jednego pochodzenia z Charlęskimi z Charlęża (Charłęża) w woj. lubelskim, w parafii Bystrzyca, a obie rodziny wywodzą się od Tomaszewskich herbu Bończa. 

Szwykowski

Szwykowski h. Ogończyk, vel Powała-Szwykowski, Szwyjkowski, Szweykowski, Szwejkowski, Świeykowski, Świejkowski, być może wyszli ze wsi Szwejki w parafii i gminie Sońsk, pow. Ciechanów, obecnie woj. mazowieckie.

Szymakowski

Szymakowski h. Prawdzic, drobna szlachta na Mazowszu, w dawnym woj. płockim. Są zapewne jednego pochodzenia z Ciemniewskimi i Sarbiewskimi herbu Prawdzic.

Szybalski

Szybalski h. Prus I (in. Turzyma), rodzina małopolska, osiadła w XVIII wieku w woj. sandomierskim i płockim. 

Szujski

Szujski h. Pogoń ruska (in. św. Jerzy – herb w. ks. moskiewskich), vel Szuyski, jest to gałąź w. książąt suzdalskich z dynastii Rurykowiczów, młodsza linia dynastii panującej w Moskwie. Pochodzili od w. księcia Aleksandra Newskiego (zm. 1263). Pierwszym o tym nazwisku, pochodzącym od miejscowości Szuja w późniejszej guberni włodzi- mierskiej, był Semen Dymitrowicz, syn Dymitra Fomy Konstantynowicza (zm. 1383), ks. na Niżnym Nowogrodzie i Suzdalu. W początkach XVI stulecia rozdzielili się na dwie gałęzie: jedną, która przeszła na Litwę, i drugą, która pozostała w państwach moskiewskich, do tej należy Wasili Iwanowicz – po zabiciu Dymitra I Samozwańca – car i wielki książę moskiewski i jego bracia Dymitr i Iwan – wszyscy trzej zmarli w Polsce. Protoplastą gałęzi litewskiej był Iwan Dymitrowicz zwany Gubka (zm. ok. 1560), który zbiegł zapewne w połowie 1534 r. z Moskwy na Litwę. W kwietniu 1536 r. król Zygmunt Stary nadał mu przywilej na Terebuń w pow. brzeskim. Potomkowie kniazia Iwana przeszli w kolejnych pokoleniach na katolicyzm i zarzucili tytuł kniaziowski, chociaż poszczególni przedstawiciele rodu powracali do jego używania już od XVII wieku.

Szyszkowski

Szyszkowski h. Ostoja, w Małopolsce i w ziemi sieradzkiej. Pisali się z Mojkowa. Wymienia ich Paprocki w swoim Herbarzu.

Szymanowski

herb Jezierza

herb Ślepowron

Szymanowski h. Jezierza oraz h. Ślepowron, vel Korwin-Szymanowski, rodzina zamieszkująca głównie na Mazowszu, od XIX wieku używająca przydomku Korwin.

Szydłowski

Szydłowski h. Lubicz, rodzina mazowiecka, pisała się „na Szydłowie” lub „z Wielkiego Szydłowa” w ziemi płockiej, gdzie jest notowana w aktach w 1500 roku.

Szydłowiecki

Szydłowiecki h. Odrowąż, wygasła już, znakomita rodzina małopolska, pisząca się „z Szydłowca”. Nazwisko wzięła od swych dziedzicznych dóbr, miasteczka Szydłowiec w powiecie radomskim.