Dernałowicz

Dernałowicz h. Lubicz, vel Doria-Dernałowicz, z przydomkiem Doria, w W. Ks. Litewskim, notowani w aktach od 1528 r. (Metr. Lit.).

Dobrakowski

Dobrakowski h. Gozdawa, oraz h. Ostoja, vel Dobrachowski, rodzina małopolska, osiedlona na Mazowszu, w ziemi czerskiej. Pisali się z Dobrakowa, w dawnym pow. lelowskim.

Domżalski

Domżalski, jako nazwisko szlacheckie wymienia Kuropatnicki (1789).

Dybczyński

Dybczyński h. Nałęcz, vel Debczyński, Depczyński, na Wołyniu, chociaż wywodzą się zapewne z Mazowsza, z pow. makowskiego.

Fabiański

Fabiański, vel Fabjański, Fabijański, Fabiński, Pabiański, Pabjański etc., w Wielkopolsce, później także na Mazowszu i w innych regionach kraju. 

Nazwisko pochodzi od imienia męskiego Fabian (dawniej także Pabian) i tak się pierwotnie nazywali. Stanowią może jedną rodzinę z Fabianowskimi z Fabianowa. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wymienia dwie wsie o nazwie Fabianów (także Fabjanów, Fabianowo), pierwszą w pow. pleszewskim, w parafii Komorniki, a drugą w pow. odolanowskim, parafia Skalmierzyce, a także wieś nazywającą się Fabianowo koło Poznania.

Fabiańscy podpisali elekcję Augusta II-go w 1697 r. z woj. kaliskim. Andrzej Fabiański, proboszcz w Grabowej w ziemi czerskiej 1715 r. (AGZ Czersk). Paweł Fabiański, otrzymał szlachectwo na sejmie 1790 r., został uwolniony od skartabelatu. Marcin, kanonik sandomierski 1820 r.

Marianna Pabiańska, żona Józefa Grabkowskiego, wojskiego opoczyńskiego i sędziego grodzkiego chęcińskiego 1780 r. Salomea za Marcinem Grodzkim, dziedzicem Kębłowa 1800 r.

Genealogia 
(osób: 51)

• MICHAŁ Hieronim Fabiański (ok. 1802-po 1832), s. Floriana i Barbary Rytyszkiewicz; zamieszkały w mieście Rawa Mazowiecka; ur. Rawa Mazowiecka; jego status społeczny jest określony jako „Famatus” (MK Rawa); ż. (3 VII 1821 Rawa) Marianna vel Marcjanna Gerwatowska (ok. 1799-po 1832), c. Tomasza i Agnieszki Fabian; ślub w parafii Rawa Mazowiecka, miejscowość: Rawa, uwagi: on kawaler lat 19, ona panna lat 22 (MK Rawa); dzieci: Małgorzata, Ignacy, Jan, Filip, Antoni.

• TEKLA Pabiańska (ok. 1800-po 1824), c. Wojciecha i Teresy Kardowskiej; zamieszkała we wsi Wójcin, pow. opoczyński (MK Wójcin); m. (1824 Wójcin) Łukasz Lewandowski (ok. 1790-po 1824); ślub w parafii Wójcin, uwagi: on wdowiec (ibid.).

Źródła: Bon. t. 5/241; Bork. Spis 88; Dw. Teki (Regesty); SGKP t. 2/366; Urus. t. 4/1, t. 13/150. 

Gasparski

Gasparski h. Bończa, vel Gacparski, Kasparski, Kacperski, Kasperski, pisali się z Gaspar, w ziemi rawskiej. Są jednego pochodzenia z Turobojskimi, gdyż dziedziczyli także na Turoboicach (Paw.).

Grobicki

Grobicki h. Trąby, vel Grobiecki, Gróbicki, Grubicki, z Grobic, w ziemi czerskiej.

Grużewski

Grużewski h. Lubicz, vel Gruzewski, Gruszewski, Grużecki, Grusiewski, w księstwie żmudzkim, ale wywodzą się z łomżyńskiego, na Mazowszu. 

Jacimierski

Jacimierski h. Sulima, vel Jacimirski, Jaćmierski, Jacymierski, Jacymirski, Jaczymierski, Jaciemirski etc., z Jacimierza in. Jaćmierza w ziemi sanockiej.

Jeziorkowski

Jeziorkowski h. Rawicz, rodzina znana Paprockiemu (1584), już w XVI wieku byli osiedleni na Podolu. Wyszli zapewne z Jeziorka, w ziemi wiskiej, które było także gniazdem Jeziorkowskich herbu Kościesza. 

Kadłubowski

Kadłubowski h. Belina, z Kadłubowa w ziemi wyszogrodzkiej. Jedna linia przeniosła się do woj. bełskiego i na Wołyń. 

Kitnowski

Kitnowski h. Cholewa, vel Kintowski, von Kintenau (Kinten), z Kitnowa i Kitnówki, w woj. chełmińskim, obecnie pow. Grudziądz, gm. Gruta. Osiedlili się na ziemiach pruskich. Stanowią odgałęzienie rodziny Umińskich herbu Cholewa. Kitnowscy założyli następnie Kitnowo, w pow. ostródzkim, gm. Grunwald.

Kocięcki

Kocięcki h. Nieczuja, czasem Kociacki, z Kocięcina, w dawnym pow. sierpskim. Licznie rozrodzeni używali przydomków: Czestka, Gietka, Goleska, Kitka, Przybek, Tworek i in.

Komierowski

Komierowski h. Pomian, vel Komirowski, nazwisko wzięli od wsi Komierowo (Wielkie) i Komierówko (Komierowo Małe), w dawnym pow. nakielskim, obecnie pow. Sępólno Krajeńskie. Komierowo posiadali jeszcze na początku XX wieku. 

Komoński

Komoński h. Lis, vel Komuński, niekiedy Gomuński, rodzina mazowiecka, pisząca się z Komonina, w dawnym pow. raciąskim. Osielili się m.in. na ziemiach pruskich.

Kozakowski

Kozakowski h. Lilia darta (in. Krępki, Krupki, herb własny), vel Krupek-Kozakowski, w W. Ks. Litewskim. Herb ich przedstawia w polu czerwonym białą lilię, tak jak w Gozdawie, przeszytą strzałą w lewo. W szczycie hełmu takaż lilia, między dwoma trąbami. Przydomek ich Krupek.

Kozieł

Kozieł h. własnego (in. Kozieł II), vel Koziełł, Koziełło, Kozioł, Kozieł-Poklewski, „...dom Kozłów na Litwie, ich potomkowie się Poklewscy jedni, Jasienieccy drudzy piszą - potomkowie Sawicza Kozieła” (Nies.).

Krotkiewski

Krotkiewski h. Radwan, vel Krodkiewski, w Małopolsce, oraz w dawnym woj. rawskim. 

Krzywobłocki

Krzywobłocki h. Leliwa, w aktach także Krzywobłodzki (sic!), na Litwie, w woj. brzeskim, a następnie w woj. witebskim. Według Uruskiego, ich gniazdem są dobra Krzywobłota in. Wilczki (Wołczki), w pow. prużańskim. 

Łaguna

Łaguna h. Grzymała (odm.), vel Łagóna, Łagona, Laguna, Lagona etc., wyszli ze wsi Łaguny in. Łagony, w parafii Zielona Ciechanowska, obecnie gmina Opinogóra Górna, powiat Ciechanów, woj. mazowieckie. 

Małecki

Małecki h. Jelita, vel Malecki, w dawnym woj. sieradzkim, pisali się z Małcza (Malcza, Malca). Według Paprockiego, pochodzą od słynnego rycerza Floriana Szarego z 1333 r.

Morzycki

Morzycki h. Mora, vel Zawisza-Morzycki, rodzina kujawska, osiedlona m.in. na ziemi łęczyckiej. Pisali się z Morzyc. Niektórzy używali przydomku Zawisza. Z nich jeden senator, kasztelan kowalski w 1443 r.

Mroczyński

Mroczyński h. Dryja, vel Mróczyński, Mruczyński, na Kujawach, pisali się z Mroczyna. Osiedlili się m.in. w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej. 

Mukułowski

Mukułowski h. Bończa, rodzina nie występująca w dawnych herbarzach. Od XVIII wieku są notowani w dokumentach wielkopolskich.

Myszczyński

Myszczyński h. Pierzchała (in. Roch I, Kolumna), vel Myszczeński, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona w ziemi czerskiej i warszawskiej. Pisali się z Myszczyna, w ziemi warszawskiej, i byli znani Paprockiemu w 1584 r. Są jednego pochodzenia z Łaźniewskimi tego herbu.

Niepiekło

Niepiekło h. Rawicz, rodzina drobnoszlachecka na Mazowszu i Podlasiu. Niektórzy z nich używali przydomku Socha. 

Omieciński

Omieciński h. Junosza (odm.), vel Omięciński, Omeciński, Omęciński, Omieczyński, w ziemi radomskiej, pisali się z Omiecina.

Piwo

Piwo h. Prawdzic, stara rodzina mazowiecka, z ziemi gostyńskiej. Pisali się z Opolska. Swój rodzinny przydomek zmienili w nazwisko (Urus.).

Proszkowski

Proszkowski h. Łada, vel Prószkowski, Pruszkowski, gniazdem tej rodziny wieś Proszki, w pow. zambrowskim, od której też w XV stuleciu pisali się „Proszek de Proszki”. Licznie już wówczas rozrodzeni, należeli przeważnie do szlachty zagrodowej. Jedna ich linia przeniosła się w XVII wieku do Małopolski.

Pucek

Pucek h. Godziemba, vel Puczek, w dawnym woj. łęczyckim, pisali się z Pęcławic. Rodzina znana Paprockiemu w 1584 r.

Rosowski

Rosowski h. Korab, vel Rossowski, Rossoski, Rososki, w Wielkopolsce, pisali się z Rososzycy. Są jednego pochodzenia z Korabitami Gałęskimi, Gniazdowskimi i Wysockimi.

Ruszczyc

Ruszczyc h. Lis, vel Rószczyc, Roszczyc, Rościsz, w dawnym woj. podlaskim i brzeskim litewskim. Jedna ich linia używała przydomku Zbirogowski. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Pierwotnym ich nazwiskiem miało być Roszko. Niektórzy z nich zmienili nazwisko na Ruszczycki vel Roszczycki. 

Rymgajło

Herburt

Poraj

Rymgajło h. Herburt (in. Herburtowa, Pawęża), vel Rymgajłło, Rymgayło, Rymgayłowicz etc., litew. Rymgayłas, stara szlachta żmudzka, której gniazdem jest wieś Rymgajły w dawnym ks. żmudzkim. 

Słubicki

Słubicki h. Prus I (in. Turzyma, Słubica), vel Slubicki, Ślubicki, Szlubicki, na Mazowszu, pisali się ze Słubic (Ślubic). Wywodzą się od rodu Słubiczów, pisanych także Ślubiczami, Szlubiczami (pierwotnie Słubica) herbu Prus I, którzy się później nazwali Słubickimi. Są jednego pochodzenia m.in. ze Studzińskimi (Studzieńskimi), Swarockimi, Załęskimi.

Sokalski

Sokalski, vel Szokalski, Sokolski, Sokulski, w Wielkopolsce, na Mazowszu, Podlasiu, a w XIX wieku także w ówczesnej Galicji. Są chyba jednego pochodzenia z Szokalskimi. Niektórzy z nich zmienili nazwisko, a pierwotnie nazywali się Sokala (Sokal).

Stobiński

Stobiński, vel Stopiński, chociaż głucho o nich w herbarzach, to w XVIII wieku występują w aktach jako szlachta w Wielkopolsce i na Mazowszu. Stanowią zapewne jedną rodzinę ze Stopińskimi herbu Junosza, którzy wywodzą się z dawnego woj. płockiego.

Szauman

Szauman h. własnego, vel Szauman-Szumski, w W. Ks. Litewskim, rodzina pochodzenia niemieckiego, używająca przydomku Szumski.

Szułdrzyński

Szułdrzyński h. Zadora, vel Szołdrzyński, mieli podobno wyjść z dawnego woj. sandomierskiego, później zamieszkiwali m.in. w Wielkopolsce, w pow. wrzesińskim. 

Świda

Świda h. własnego (in. Grabie odmienne), vel Świda-Polny, Szwida, w W. Ks. Litewskim, w woj. mińskim. Czasem używali przydomku Polny. Byli przeważnie wyznania kalwińskiego, tj. ewangelicko-reformowanego. Od ostatniej ćwierci XVIII wieku pisali się ze Świdwów. 

Terlikowski

Terlikowski h. Jelita, oraz h. Suchekomnaty, vel Terlikoski, Tyrlikowski etc., na Podlasiu, w ziemi drohickiej i mielnickiej, skąd przenieśli się m.in. na Litwę i Podole. Pisali się z Terlikowa.

Wojszycki

Wojszycki h. Dołęga, a także h. Drzewica oraz h. Korab, vel Wojsicki, Woyszycki, Woysicki, Wojsiecki, Wojsecki, w dawnym woj. łęczyckim. 

Żędzian

Żędzian h. Jastrzębiec (in. Boleścic, Bolesta), vel Żendzian, Zendzian, Żedzian, Rzędzian, Szędzian, Szendzian, Sandzian etc., drobna szlachta podlaska, występująca w aktach już w 1445 r. Pisali się z Żędzian w ziemi bielskiej. Są pewnie jednego pochodzenia z Kierzkowskimi, Sądzińskimi (Sądzyńskimi) i Zajkowskimi herbu Jastrzębiec. Niektórzy z nich zwali się później Żędzianowskimi.

Archutowski

Archutowski h. Grabie, vel Archutoski, dawniej Archułtowski, na Mazowszu, w dawnym woj. płockim. 

Goryszewski

Goryszewski h. Ciołek, właściwie Goryszeski, rodzina mazowiecka, z pow. ciechanowskiego.

Charzyński

Charzyński h. Szeliga, vel Charzeński, czasem Harzyński, rodzina mazowiecka, pisząca się z Charzyn. Licznie rozrodzeni, dla rozróżnienia używali przydomków: Białycz, Dłuzicz vel Dłużycz, Gębicz vel Gembicz etc. Jedna ich gałąź osiadła na ziemiach pruskich.

Ciechanowicz

Mogiła odm.

Nałęcz zawiązany

Ciechanowicz h. Mogiła odm. (z jednym krzyżem, in. herb własny), oraz h. Nałęcz zawiązany, w W. Ks. Litewskim, w woj. smoleńskim i nowogrodzkim. Pieczętowali się także zwykłym herbem Mogiła.

Cisowski

Sas

Księżyc

Cisowski h. Sas, wcześniej h. Księżyc, vel Cissowski, rodzina pomorska, osiedlona m.in. na Kujawach i Mazowszu.