Małecki

Małecki h. Jelita, vel Malecki, w dawnym woj. sieradzkim, pisali się z Małcza (Malcza, Malca). Według Paprockiego, pochodzą od słynnego rycerza Floriana Szarego z 1333 r.

Marcinowski

Marcinowski h. Topór (in. Starża), rodzina małopolska, stanowiąca odgałęzienie Tęczyńskich. Wzięli nazwisko od wsi Marcinowice, a pisali się z Przeworska.

Magnuszewski

Magnuszewski h. Ogończyk (in. Powała), vel Magnuszowski, rodzina mazowiecka, pisali się z Magnuszewa in. Magnuszowa, w ziemi czerskiej, w pow. wareckim.

Maniecki

Maniecki h. Łodzia, vel Manicki, rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia z Brodzkimi (Brockimi) i Rąbińskimi herbu Łodzia. Za czasów Paprockiego (1584) byli już w woj. krakowskim.

Marszałkowicz

Marszałkowicz h. Zadora, vel Bąk-Marszałkowicz, Marszałkowic, Marszałkiewicz, w Małopolsce, pisali się „z Brzezia”. Stanowią jedną rodzinę z Bąkami i Lanckorońskimi herbu Zadora.

Maszkowski

Maszkowski h. Abdank, vel Maskowski, byli w woj. łęczyckim i pisali się z Maszkowic, skąd przenieśli się do woj. sieradzkiego i poznańskiego.

Matkowski

Matkowski h. Sas, na Rusi Czerwonej, w ziemi przemyskiej, licznie rozrodzeni, pisali się z Matkowa.

Mazowski

Mazowski h. Grabie, vel Grabia-Mazowski, częściej jednak Mazewski, rodzina mazowiecka, w ziemi zakroczymskiej, skąd przenieśli się także do ziemi wiskiej. Są jednego pochodzenia z Czarnowskimi, Jałbrzykami i Jałbrzykowskimi, Chlewiotkami-Wądołowskimi, i stanowią odgałęzienia rodu Drożewskich herbu Grabie (Kap.). Jedna gałąź przeniosła się na Litwę, gdzie używali przydomku Józefowicz.

Mąkolski

Mąkolski h. Gryf, vel Jaxa-Mąkolski, Mąkólski, Makólski, Makulski, w woj. sieradzkim, pisali się z Mąkolic.

Mchowski

Mchowski h. Oksza, vel Nasiegniewski, według Uruskiego, stara i licznie rozrodzona rodzina na Kujawach. Wzięli nazwisko od wsi Mchowo, gmina i powiat Przasnysz. Dziedziczyli potem na Nasiegniewie (pow. Włocławek) i dlatego wielu brało to nazwisko. Niesiecki zna rodzinę Nasięgniewskich, wyprowadza ich z Wielkopolski i zalicza do Jastrzębców.

Mdzewski

Mdzewski h. Dołęga, rzadko Mdzeski, ród mazowiecki, wyszedł ze wsi Mdzewo Wielkie oraz Małe (tj. Mdzewko), niegdyś w pow. szreńskim, parafia Dąbrowa, obecnie pow. Mława. Mdzewscy dziedziczyli też na Strzegowie, w tymże pow. szreńskim. Jedna ich gałąź osiedliła się na ziemiach pruskich (Krzep. Prus.).

Medyński

Medyński Sas, rodzina czerwonoruska, pisząca się z Medyni, wsi w pow. halickim. Są jednego pochodzenia z Hołyńskimi herbu Sas.

Mękarski

Mękarski h. Prawdzic, pisali się niekiedy Mąkarski, Mąkorski, właściwie Mękarzewski (Mękarzowski). Według Uruskiego, mieli wziąć nazwisko od majątku Mękarzew na Kujawach.

Mickiewicz

Mickiewicz h. Lis odm. (in. Lis IV), vel Rymwid-Mickiewicz, Myckiewicz, na Żmudzi, w pow. upickim.

Michalewski

Michalewski h. Korczak, vel Michałowski, na Rusi Czerwonej, w woj. ruskim, później także w innych województwach. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Według Niesieckiego, pochodzą od Boratyńskich, z których Deńko Korczak z Boratyna, żyjący w pierwszej połowie XV wieku, w wyniku działów rodzinnych wziął wieś Michalewice in. Michalewicze (Michałowice), w ziemi przemyskiej, w parafii Rudki, i od niej nazwał się Michalewskim.

Marchlewski

Marchlewski h. Kotwicz, vel Marchleski, rodzina Marchlewskich należy do drobnej i ubogiej szlachty Prus Zachodnich herbu Kotwicz. 

Machwicz

Machwicz h. własnego (in. Murzyn), właściwie Machwitz, pisali się często Machewic i Machwic, stara rodzina w Prusach Zachodnich i na Litwie (Nies.). Wiedli się z Prus Królewskich, gdzie, jak się zdaje istniały dwie rodziny tego nazwiska (Dw.). Istniały też dwie odmiany herbu Machwicz. W jednej — jest w polu czerwonym murzyn w zielonej sukni, trzymający w prawej ręce złoty łuk, napięty, w lewej sajdak ze strzałami; nad hełmem pół murzyna bez rąk w czapce czerwonej spiczastej zakończonej chwastem złotym opuszczonym na dół. W drugiej — w polu srebrnym trzy róże czerwone pięciolistne w słup; nad hełmem czapka wysoka srebrna z czerwonym wyłogiem, zakończona pióropuszem kogucim. Niesiecki przypisuje znanemu z wojen pruskich Ottonowi herb pierwszy, Kętrzyński zaś herb drugi nazywając go Doliwą. Niektórzy Machwiczowie na Litwie, w woj. brześciańskim, mieli używać Grzymały. Machwiczowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 wojewoda — 1477. 
Herbu Machwicz używali również Gustowscy, Machcewiczowie i niektórzy z Machczyńskich.

• ERAZM Machwicz, Machwic, Machwitz (ok. 1800-po 1843), podporucznik grenadierów gwardii 1824-1829 (Bon.); ż. (1827 Warszawa) Justyna Franciszka Giersz, Gersz (ok. 1800-po 1843), c. Mateusza i Urszuli Bomowskiej; ur. Płock; ślub w parafii św. Jana, rozwiedzeni ok. 1835 (MK Warszawa: św. Jan); 2v. żona (24 I 1836 Warszawa) Ignacego Betchera, s. Jana i Teofili Kosińskiej, ślub prawd. w kościele katolickim 1836, w parafii ewangelicko-reformowanej 1843 (ME Warszawa); dzieci: Antoni.

• ZOFIA Machwitz, Machwic (ok. 1875-25 X 1941); zamieszkała Warszawa; zm. tamże; m. (1900 Warszawa) Paweł Aleksander Lazer (ok. 1870-po 1900); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż).

Źródła: Bon. t. 16/215-216; Bork. Sp. 231; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.10/86-87; Żern. t.2/54.

Madaliński

Madaliński h. Larysa (in. Larysza, Laryssa), vel Madaleński, Magdaleński, Magdaliński, w ziemi wieluńskiej, pisali się z Niedzielska. 

Malczewski

Malczewski h. Abdank  (in. Habdank), vel Skarbek-Malczewski, Malczowski, przydomku Skarbek, rodzina wielkopolska, doszła do majątku i dostojności dopiero w XVIII wieku, uzyskując wówczas miejsca w senacie Rzeczypospolitej.

Małachowski

Małachowski h. Nałęcz, rodzina sieradzka, w XVIII stuleciu magnacka. Jej gniazdem jest Małachów w ziemi łęczyckiej. Małachowscy dzierżawili liczne dobra królewskie, należały do nich m. in. starostwo oświęcimskie, wąwolnickie, karaczkowskie, przedborskie, opoczyńskie, ostrołęckie, grodeckie, krzeczowskie i sądeckie. Jedna linia otrzymała w 1698 roku prawo używania tytułu hrabiowskiego i tytuł ten został jej zatwierdzony w Austrii 1800, a przyznany w Królestwie Polskim w 1848 i 1852. Z nich: 1 biskup, 1 prezes senatu Ks. Warszawskiego, 5 wojewodów, 3 ministrów i 5 kasztelanów 1572 — 1831.