Nasierowski

Nasierowski h. Ślepowron, vel Nasiorowski, Nasirowski, później także h. Korwin, rodzina mazowiecka, znana już Paprockiemu w 1584 r. Pisali się z „Nasierowa” (Nasiorowa).

Niewiadomski

herb Prus I odm.

 

herb Nowina (Złotogoleńczyk)

 

Niewiadomski h. Prus I odm. (oraz h. Złotogoleńczyk), rodzina podlaska, pisząca się „z Niewiadomy”. Nazwisko wzięła od wsi Niewiadoma, leżącej koło Sokołowa Podlaskiego, parafia Sokołów. Jedna gałąź używała przydomku Goleń. Spośród licznych gałęzi tej rodziny, niektóre przeniosły się na Litwę i Ruś Czerwoną.

Noskowski

Noskowski h. Łada, na Mazowszu, jedna gałąź pisała się „ze Srzeńska”. Z nich: 1 biskup i 1 kasztelan w latach 1546 — 1640. Andrzej (Jędrzej), biskup płocki 1546-1567. Adam, kasztelan gostyński ok. 1634-1640. 

Nowodworski

Nowodworski h. Nałęcz, stara rodzina mazowiecka, gałąź wielkopolskiego rodu Nałęczów, która osiadła w Nowym Dworze n/ Narwią i w Leżenicach n/ Radomką. Są jednego pochodzenia z Leżeńskimi z Leżenic oraz z Gostomskimi z Gostomia, w ziemi czerskiej, pow. Grójec. 

Nakwaski

Nakwaski h. Prus II, na Mazowszu, pisali się z Nakwasina w pow. wyszogrodzkim. Ich protoplastą ma być Budek (Budzisław) z Nakwasina Nakwaski, cześnik wyszogrodzki, który podpisał dekret przeciwko heretykom 1525 r. Nakwasin in. Nakwasino, ich wieś gniazdowa leży w parafii Orszymowo, obecnie woj. mazowieckie, pow. Płock, gmina Mała Wieś, niegdyś gmina Święcice. Nakwascy byli elektorami 1632, 1648, 1669, 1674, 1764 r. z ziemi wyszogrodzkiej, 1697 r. z woj. płockiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1804 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 senator wojewoda i 1 kasztelan 1744 — 1831.
Genealogia
(osób: 63)

• HENRYK Mirosław Nakwaski (1800-22 III 1876), s. Franciszka i Anny Krajewskiej, działacz polityczny, ekonomista, publicysta, uczestnik powstania listopadowego 1830/31, emigrant; radca województwa płockiego, radca Tow. Kredytowego Ziemskiego 1830, poseł na sejm powstańczy 1831 r.; po powstaniu emigrant we Francji, publicysta emigracyjny z kręgu Tow. Demokratycznego Polskiego, autor wielu prac o tematyce politycznej i ekonomicznej; ur. Lipiny k/ Warszawy, zm. Tours, Francja (Urus.; PSB t.22; Lit. Pol.; Girt. Pam.); ż. (1826 Kraków) Karolina hr. Potocka (1798-1875), c. Adama i Marianny Rostworow- skiej, pamiętnikarka i literatka; pochodziła ze Lwowa; ślub w parafii WNMP (MK Kraków: WNMP Mariacki); 1v. rozwiedziona z Aleksandrem Starzeńskim; dzieci: Jan, Karolina, Maria, Anna, Jadwiga, Bolesław. 

• LEONIA (Leonilla) Emilia Julia Nakwaska (ok. 1825-po 1850), c. Anatolego (Anatoli, Anatoliusz) i Ludwiki Primhault (Primault); ur. Gosławice Dwór, parafia Stary Waliszew, obecnie woj. łódzkie, chrz. 1826, zm. bezpotomnie (MK Stary Waliszew); m. (1845 Warszawa) Edward Andrzej Stanisław bar. Rasta- wiecki h. Sas (1805-1874), s. Ludwika i Teresy Krajewskiej, historyk sztuki i geograf, archeolog, kolekcjoner, pisarz, autor prac z dziedziny numizmatyki, geografii i historii sztuki; urzędnik Tow. Kredytowego Ziemskiego i Heroldii w Warszawie, współredaktor miesięcznika naukowego „Biblioteka Warszawska", współzałożyciel Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie; ur. Nowosiółki Poturzyńskie, woj. lubelskie, zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. 3-V-23/24 (Cm. Pow.; Girt. Pam.); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż).

Źródła: Bork. Sp. 270; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; SGKP t.6/888; Szl. Król.; Urus. t.12/17-19; Żern. t.2/122; Żych. t.1/125.

Niemirycz

Niemirycz h. Klamry vel Niemierycz, Niemierzyc, jedna z najstarszych rodzin kijowskich. Byli też na Wołyniu. Niesiecki daje jej za przodka Hryczka Woronę, wspólnego domniemanego protoplastę Olizarów, Woroniczów, Kmitów itd. Najprawdopodobniej przecież pochodzą od któregoś z Niemirów, nadanych już przez księcia Witolda na Wołyniu i Podolu. Znanym protoplastą domu jest Iwaszko, ziemianin owrucki 1510, dworzanin królewski 1514, dzierżawca czarnobylski 1536. Niemiryczowie używali przydomków, m. in. Rezanowicz, Szczyt. Byli posłami na sejmy i elektorami 1648, 1674, 1733 r. z woj. kijowskiego, 1648 r. z woj. wołyń- skiego, 1697 r. z woj. sandomierskiego. W końcu XVII stulecia rozdzielili się na dwie linie, ukraińską i małopolską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji Zachodniej 1804 r. oraz Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1680 — 1773. 
Genealogia
(osób: 61)

• ANIELA Tekla Niemirycz, Niemierycz (1827-po 1853), c. Wincentego i 2ż. Tekli Palczewskiej; ur. Staropol, parafia Jeruzal, gmina Korabiewice, obecnie pow. Skierniewice, woj. łódzkie, chrz. 1827 (MK Jeruzal); m. (1853 Jeruzal) Antoni Franciszek Szyndler, Schindler (ok. 1820-po 1853), s. Józefa i Ewy Piskiej; ślub w par. Jeruzal, miejscowość: Staropol (MK Jeruzal).

• WINCENTY Eliasz Rafał Niemirycz (ok. 1794-1854), s. Józefa i Franciszki Błociszewskiej, dziedzic dóbr Staropol z przyległościami, dawniej w pow. rawskim, parafia Jeruzal, gmina Korabiewice, obecnie pow. Skierniewice, woj. łódzkie; ur. Staropol par. Jeruzal, zm. tamże, lat 60; jego imię czasem pojawia się w aktach zapisane błędnie jako Walenty (Urus.; MK Jeruzal); 1ż. (19 VII 1814 Mszczonów) Karolina Bieniewska h. Korczak (ok. 1794-26 I 1825), c. Gabriela i Agnieszki Chądzyńskiej h. Ciołek; czasem błędnie: Bieniewicz; zm. Warszawa, poch. Jeruzal (MK Jeruzal, Warszawa: ASC Cyrkuł I); dzieci: Faustyna, Józef, Ignacy (I), Leopold, Teodozja, Marianna; 2ż. (18 XI 1826 Warszawa) Tekla Palczewska (ok. 1801-po 1854), c. Andrzeja i Urszuli Siekierskiej; ur. Złoto- police, ówczesny pow. Wyszogród, woj. płockie; ślub w parafii św. Jana (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Antoni, Artur, Ignacy (II), Aniela, Nikodem.

Źródła: Bork. Sp. 277; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.12/101-105; Żern. t.2/133.

Nieborski

Nieborski h. Lubicz, rodzina senatorska na Mazowszu, znana przez Paprockiego 1584 r., lecz mieszana z Nieborskimi vel Nieborowskimi herbu Prawdzic. Nieborscy Lubicze dziedziczyli w ziemi płockiej i ciechanowskiej, pisali się z Nieborzyna w ziemi ciechanowskiej, gdzie są dwie wsie o tej nazwie. Gniazdem rodu jest najpewniej Nieborzyn w parafii Koziczynek, gdyż z pobliskiego Koziczyna wyszli ich współherbo- wnicy Koziccy. Nieborscy podpisali elekcje królewskie 1632, 1648, 1669, 1674, 1697 r. z ziemią ciechanowską, 1697, 1733 r. z dobrzyńską. Byli spokrewnieni z wieloma rodzinami senatorskimi. Jedna gałąź w XVII i XVIII wieku kwitęła w Wielkopolsce. Po pierwszym rozbiorze 1772 r. przyjęli poddaństwo pruskie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 2 kasztelanów i 1 biskup sufragan wileński 1704 — 1746.
Genealogia
(osób: 54)

• AGNIESZKA Nieborska (1725-po 1760), c. Michała i Teresy Kickiej, kasztelanka płocka (Urus.); m. (1745) Ignacy Kościelski h. Ogończyk (ok. 1720-1792), s. Stanisława, kasztelana bydgoskiego, i Ludwiki Katarzyny Lipskiej, kasztelan bydgoski; cześnik inowrocławski 1737, podczaszy inowrocławski 1743, chorąży bydgoski 1754, starosta słoński 1764, elektor Stanisława Augusta 1764 r., kasztelan bydgoski 1769, kawaler orderów św. Stanisława 1783, i Orła Białego 1791; dziedzic po ojcu dóbr Szarlej i Karczyn w pow. inowrocławskim, posesor Borejewic (Bożejewic?) 1752, oraz ½ wsi Kownaty w pow. gnieźnieńskim 1768; poch. Podgórze k/ Torunia; dzieci: Teresa, Józef, Antoni – Kościelscy.

• WALENTY Nieborski (1798-1841), s. Ludwika i Franciszki Klickiej, dziedzic dóbr Bardony in. Mieszki Bardony, parafia Ciechanów, dawniej woj. płockie, obecnie mazowieckie; w Herbarzu Uruskiego błędnie: Bardziny; razem z synem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. z herbem Lubicz (Urus.; Szl. Król.); ur. prawd. Tyszki, parafia Żmijewo Kościelne, obecnie woj. mazowieckie, chrz. 1798, zm. Bardony, lat 42 (MK Żmijewo Kościelne, Ciechanów); 1ż. (1824 Żmijewo Kościelne) Wiktoria Żmijewska (ok. 1800-ok. 1830); ślub w par. Żmijewo Kościelne, obecnie woj. mazowieckie, miejscowość: Mikły, uwagi: on kawaler, ona wdowa po Stanisławie Szweykowskim (MK Żmijewo Kościelne); 2ż. (ok. 1835) Tekla Wolska (ok. 1809-1844), c. Chryzostoma i Łucji NN.; zm. Bardony, par. Ciechanów, lat 35; 2v. żona (1842 Ciechanów) Alojzego Grabowskiego (MK Ciechanów); dzieci: Lucjan, Elżbieta, Walentyna.

Źródła: Bork. Sp. 274; Kos. t.1; Nies.; Pap.; Szl. Król.; Urus. t.12/70-71; Żern. t.2/129; Żych. t.1/60.

Niemira

Niemira h. Gozdawa, vel Niemiera, Niemirowicz, na Litwie, Wołyniu i Podlasiu, rodzina stara i w XVII stuleciu zamożna.

Niemojewski

Niemojewski h. Rola odm., vel Rolicz-Niemojewski, Niemojowski, senatorska rodzina kujawska, w Prusach Zachodnich i Wielkopolsce, wywodząca się z Niemojewa w pow. brzeskim, a pisali się z Lubieńca w pow. przedeckim, byli bowiem jednego pochodzenia z Lubienieckimi tegoż herbu.

Niesiołowski

Niesiołowski h. Korzbok (in. Korzbog, Korczbok) vel Korzbok-Niesiołowski, Zajdlicz-Niesiołowski, Niesołowski, Niesułowski, rodzina śląska, stanowiąca odgałęzienie Korzboków-Zajdliczów, osiedlona początkowo na Pomorzu, następnie w Wielkopolsce.

Niezabitowski

Niezabitowski h. Lubicz, vel Niezabytowski, rodzina małopolska, której gniazdem jest wieś Niezabitów in. Niezabytów w parafii Wąwolnica, powiat puławski, woj. lubelskie. Pisali się też z Giszowic, Tchórzewa (Thorzewa) i Kurek. 

Nowosielski

Nowosielski h. Sas, na Rusi Czerwonej, pisali się „z Nowosiółek”. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Wyszli ze wsi Nowosiółki Mniejsze (Szlacheckie), w pow. przemyskim, parafia Hussaków, obecnie w granicach Ukrainy. Byli też na Wołyniu i na Litwie.

Nowakowski

Nowakowski h. Ślepowron, w pólnocnym Mazowszu i województwie sandomierskim. Są zapewne pochodzenia neofickiego, wzmiankowani po raz pierwszy 1733 r. Notowani w aktach sanockich 1750 r. Wymienia ich w XVIII wieku Małachowski w „Zbiorze nazwisk szlachty...”. Zostali wyle- gitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Z nich: Leon Marcin, burgrabia wiski 1757. 

• KORNELIA Nowakowska (1839-1867), c. Urbana i Eleonory Suchockiej; ur. Warszawa, chrz. 1840, zm. Kapera, parafia Lipce Rejmontowskie, gm. Łyszkowice, pow. Łowicz, obecnie woj. łódzkie, uwagi: zamężna (MK Warszawa: św. Jan, Lipce Rejmontowskie); m. (1866 Warszawa) Jan Dobromir Zygmunt Buksicki (ok. 1830-po 1867); ślub w parafii  św. Krzyża, uwagi: ona panna (MK Warszawa: św. Krzyż).

• SZYMON Nowakowski (ok. 1795-1862/79), s. Jana i Katarzyny Ejsmontówny; zamieszkały Warszawa; razem z synami wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1862 r. z herbem Ślepowron (Urus.; Szl. Król.); ż. (ok. 1820) Aniela Wolańska (ok. 1800-1879), c. Wincentego i Katarzyny Jarmułowicz; zm. Warszawa, lat 79, uwagi: wdowa (MK Warszawa: św. Barbara); dzieci: Czesław, Edward.

Źródła: Bork. Sp. 282; Szl. Król.; Urus. t.12/183; Żern. t.2/141.

Nowakowski h. własnego (in. Trzy księżyce, Krojcjusz, Krocjusz lub Strocjusz odm.), rodzina neoficka, osiedlona na Rusi Czerwonej, wylegitymowana ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1787, w Królestwie Polskim 1842. W XVIII i XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Bieny k/ Bobowy w woj. krakowskim, Stasin w pow. brodzkim, miasta Biłgoraj w woj. lubelskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Jan, neofita litewski, otrzymał nobilitację 1764. Józef, żołnierz wojsk polskich 1831, ksiądz opat żółkiewski (Żółkiew) 1865, prałat domowy papieski. Franciszek, urzędnik w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1853.
Herb — w polu błękitnym trzy złote półksiężyce, dwa i jeden, rogami w prawo; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Ostr.). 
Genealogia
(osób: 22)

• KLEMENTYNA vel Cecylia Klementyna Natalia Nowakowska (23 II 1818-1893), c. Stanisława i Teresy Szczygielskiej; ur. Warszawa, chrz. 1835, zm. tamże, uwagi: wdowa Glotz z domu Nowakowska (Sęcz.; Nejm.; MK Warszawa: św. Jan, św. Aleksander); m. (1842 Warszawa) Karol Bogumił Glotz h. Melissa (8 IX 1799-p. 1893), s. Karola i Katarzyny Gałczyńskiej, radca dworu; ur. Pietryków; ślub w parafii św. Jana (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Stanisław Leon (ur. 1843 Warszawa), Karol Wiktoryn (ur. 1844), Władysław Józef (ur. 1847), Leonia Klementyna (ur. 1848), Aleksander Teodor (ur. 1852) – Glotzowie.

• MIECZYSŁAW Nowakowski (ok. 1850-po 1882), s. Stanisława i Henryki Trembeckiej, właściciel dóbr Stasin w pow. brodzkim; ż. (p. 1879 Skomorochy k/ Sokala) Helena Korzeniowska h. Nałęcz (ok. 1850-po 1882), właścicielka dóbr Skomorochy k/ Sokala; dzieci: Stanisław.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/524, t.2/592-593; Dw. Gen.; Nejm.; Ostr. t.2/233; Sęcz.; Urus. t.12/181-182, 183; Mateusz Mieses, Z rodu żydowskiego, s. 24, 32, 188; Wikipedia.

Niedźwiecki

Niedźwiecki h. Ogończyk (in. Powała) vel Powała-Niedźwiecki, Niedź- wiedzki, pisali się z Niedźwiedzia. Jan, syn Melchiora, dziedzic Niedź- wiedzia 1590 (Wyr. Tryb. Lubel.). Według Niesieckiego byli w woj. bełskim. Jednakże, ta licznie rozrodzona rodzina wyszła z północnego Mazowsza i być może do nich należała wieś Niedźwieckie pod Wąsoszem. Jedna gałąź osiedliła się w W. Ks. Litewskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Andrzej, dworzanin Zygmunta Augusta, poseł sandomierski na elekcję 1573 r., protestował przeciw władzy prymasów. – Bartłomiej, kanonik wileński 1580.
Genealogia
(osób: 91)

• JÓZEF Niedźwiecki (ok. 1760-po 1810), s. Adama i Bogumiły Wroczyńskiej, dziedzic wsi Kurki, dawny pow. augustowski, parafia Grajewo, obecnie woj. podlaskie; w Herbarzu Uruskiego błędnie: wsi Kurkowa (Urus.; MK Grajewo); ż. (1801 Szczuczyn) Józefata vel Józefa Obrycka (ok. 1780-po 1810); ślub w parafii Szczuczyn (MK Szczuczyn); dzieci: Wiktor, Ignacy, Adam.

• MARIA Powała-Niedźwiedzka (ok. 1900-po 1945), scenograf; m. Kazimierz Brodzikowski (1897-1979), aktor, reżyser, dyrektor teatru (SBTP).

Źródła: Nies.; Urus. t.12/82-83.  

Niedźwiecki h. Ostoja vel Niedźwiedzki, rodzina mazowiecka, której gniazdem jest zapewne wieś Niedźwieck (Niedźwiedzk, lub może Niedźwieckie pod Wąsoszem) w ziemi łomżyńskiej, gdyż z niej się pisali. Do tego herbu zalicza Duńczewski niektórych Niedźwiedzkich, osiedlonych w ziemi łomżyńskiej, a następnie na Rusi Czerwonej. 
W XIX stuleciu Niedźwieccy dziedziczyli majątek Wańkowice. pow. Rudki, Galicja.
Genealogia
(osób: 31)

• FRANCISZKA Niedźwiecka (ok. 1740-ok. 1775), c. Pawła i Klary Karwowskiej; intercyza ślubna spisana w Tyszkowicach 30 I 1761; m. (ok. 1761) Rafał Jerzy Żurowski h. Leliwa (4 V 1734-29 X 1797), s. Tobiasza i Zofii Dubrawskiej, cześnik nowogrodzki 1762, asesor ziemi sanockiej 1762, marszałek koła rycerskiego 1764, cześnik owrucki 1772, członek Stanów galicyjskich po 1782; dziedzic dóbr Żurowice, Rączyna, Pantalowice, Mikulice, Ostrów, Łąki, Bereska, Wola itd.; wylegitymował się ze szlachectwa w sądzie grodzkim sanockim 1782; ur. Pantalowice, poch. Hoczew, pow. Sanok, gdzie znajduje się epitafium rodziny; 2v. żonaty (28 IX 1779) z Joanną Lewicką z Olszan h. Rogala (ok. 1750-po 1779), córką Ignacego Adama, łowczego lwowskiego, podstarosty przemyskiego, a potem kasztelana inflanckiego i Marianny Tarniewieckiej h. Jastrzębiec; dzieci: Antoni, Jan, Salomea, Katarzyna – Żurowscy.

• JACEK (Hiacynt) Niedźwiecki (ok. 1670-po 1710), s. Kazimierza i Marianny Szumowskiej, podstarości i sędzia grodzki kolneński 1708;  dziedzic dóbr Niedźwieck i Żabno (Urus.); ż. Petronela Mieczkowska (ok. 1680-po 1710); dzieci: Antoni, Józef, Florian, Paweł.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/521, t.2/579; Nies.; Urus. t.12/83.

Nartowski

Nartowski h. Trzaska, rodzina mazowiecka, wymieniona przez Paprockiego w 1584. Nazwisko wzięli od wsi Narty w powiecie bialskim (dawniej rawskim, parafia Biała Mazowiecka), gdzie dziedziczyli już w pierwszej połowie XVI wieku.

Nowosielecki

Nałęcz odm.

  Jelita

Nowosielecki h. własnego (in. Nałęcz odm.) v. Czeczel Nowosielecki, Nowosielicki, Nowowselicki, czasem błędnie Nowosielski, stara rodzina bojarów litewsko-ruskich na Wołyniu i Rusi i Czerwonej, pochodząca podobno od Czeczelów Sudymuntowiczów, stąd używająca przydomku Czeczel. Nazwisko wzięli od dóbr Nowosiółka, a według innych źródeł od wsi Nowosielce (Bon.) na Wołyniu, zapewne w pow. krzemienieckim. Często myleni z Nowosielskimi herbu Sas. Według Bonieckiego, Nowosieleccy, podobnie jak Czeczelowie Sudymuntowicze – byli herbu Jelita. W XIX wieku Nowosieleccy byli posiadaczami m. in. dóbr Nowosielce Kosickie, Grąziowa, Wojtkowa i Bachów w pow. dobromilskim i birczańskim. Z nich Jerzy, starosta kasztyński, fundator kościoła w Nowosielcach w powiecie dobromilskim 1743 (Bork.).
Herb — w polu czerwonym (według Uruskiego: niebieskim) – pod półstrzałkiem, żeleźcem do góry – chusta srebrna związana w koło, końcami złożonymi na dół, jeden na drugim. Nad hełmem w koronie pięć piór strusich (Ostr.).
Genealogia
(osób: 80)

• JAN Czeczel Nowosielecki (ok. 1680-po 1738), s. Baltazara (Balcera) i Magdaleny Korytkówny, chorąży buski; podczaszy żytomierski 1724, podstoli żytomierski, chorąży buski (Bracł. XV f. 1899); tenże Jan był zapewne starostą sinickim 1738; ż. Magdalena Górska (ok. 1690-po 1720); dzieci: Anna, Aleksander, Piotr.

• MICHALINA Czeczel Nowosielecka (23 IX 1857-po 1890), c. Zenona i Anieli Tyskiej; ur. Kniażyce, Galicja, zm. Kraków; m. (p. 1879 Kniażyce) Władysław Lisowski h. Lubicz (18 XII 1841-po 1905), doktor prawa, adwokat w Krakowie; ur. prawd. Nisko, ówczesna Galicja; dzieci: Ewelina (ur. 15 XII 1879), Zygmunt (ur. 13 XI 1880), Maria (ur. 29 VI 1882), Władysław (ur. 19 VII 1887) – Lisowscy.

Źródła: Bon. t.3/348-349; Bon. Pocz. 213; Bork. Rocz. t.2/593-594; Nies.; Ostr. t.1 nr 2303, t.2/234; Pap.; Piek. 234 tab. 4; Urus. t.12/196-197.

Nornicki

Nornicki h. własnego (in. Słoma), stara rodzina rusko-litewska, używająca przydomków Petryszczewicz i Packiewicz. Zapewne w XVI wieku otrzymała lenne nadania dóbr Mereszowo i Brynkowszczyzna. Według jej genealogii przodek domu Hrehory Saczkowicz miał synów, Fedka i Petryszkę, po którym byli synowie: Iwan, Piotr, Stefan, Rycer i Słoma. Słoma żyjący za czasów Zygmunta Augusta jest właściwym historycznym przodkiem rodziny, zdaje się nawet, że on pozyskał dla niej nobilitację i herb, który też od jego imienia nazywany jest niekiedy Słoma (Urus.). Z tej rodziny: Antoni, pisarz skarbowy litewski 1733. Józef, starosta radziski 1740. Urban, starosta zagaryjski 1770. W XVIII i XIX wieku byli właścicielami m. in. dóbr Bohuszewicze w pow. mińskim, oraz Korowajno w pow. lepelskim, w Inflantach Polskich. W ich posiadaniu pozostawały także starostwa: radziskie, szarkowskie i zagaryjskie (zegaryckie).
Herb — na tarczy litera H, w której na poprzecznej linii lilia rozdarta; nad koroną trzy pióra strusie.
Genealogia
(osób: 57)

• ANTONI Nornicki (1819-po 1860), s. Jana i Anny Potrykowskiej, właściciel dóbr Korowajno w powiecie lepelskim, w Inflantach Polskich; ż. Teresa Bielikowicz h. wł. (ok. 1820-1877), c. Jana, podkomorzego połockiego i Anny Mirskiej h. Białynia; dzieci: Maria, Jan, Ludwik, Antoni, Teresa, Monika.

• MARIA Nornicka (ok. 1850-po 1882), c. Antoniego i Teresy Bielikowicz; m. (1879) Artur Jacyna h. wł. (ok. 1850-po 1882).

Źródła: Bork. Rocz. t.2/592; Nies. t.6/572; Urus. t.12/169-170.

Nitosławski

Nitosławski h. Dołęga, rodzina wywodząca się zapewne z Mazowsza, jej wieś gniazdowa nie istniała już w XIX stuleciu. Jedna linia osiedliła się na Litwie, inna na Rusi Czerwonej. Niesiecki pisze ich nazwisko mylnie –

Niewęgłowski

Niewęgłowski h. Jastrzębiec vel Niewęgłoski, szeroko rozrodzona rodzina mazowiecka, przeważnie drobnoszlachecka, pisząca się z Niewęgłowa na Mazowszu. Później zakładali wsie tejże nazwy w innych miejscach, m. in. Niewęgłów w dawnym powiecie łukowskim, parafia Radzyń Podlaski (Krzep.). Akta urzędowe wymieniają ich tam już w 1580. W pobliżu Radzynia znajdowała się wieś Niewęgłosz, gdzie Niewęgłowscy dziedziczyli od XVII do XIX wieku. Liczne gałęzie tego domu osiedlały się oprócz Podlasia, na Wołyniu, Rusi Czerwonej i Litwie. Dla rozróżnienia się Niewęgłowscy używali różnych przydomków, takich jak Dzierżek, Dzindzioł, Grach, Śmietanka i Wasko. Gałąź litewska miała przydomek – Dobut. W XVIII i XIX stuleciu posiadali na Litwie dobra Krycewicze, Danejków, Szczołno i Paszkowszczyzna w powiatach bracławskim i dziśnieńskim.
Genealogia
(osób: 169)

• IGNACY Dobut Niewęgłowski (ok. 1810-23 IV 1859), s. Ferdynanda i Anny Lewandowskiej, prezydent sądów granicznych powiatu dziśnieńskiego; dziedzic dóbr Krycewicze i Dancyszów w powiecie dziśnieńskim; ż. Edwina (Edwarda) Rudnicka h. Lis (ok. 1810-po 1840), c. Aleksandra i Ewy Szauman h. wł.; dzieci: Michalina, Adela.

• JOANNA Dobut Niewęgłowska (ok. 1730-po 1760), c. Franciszka i 1ż. Heleny Pruszewskiej; 1m. Antoni Mirski (ok. 1730-ok. 1760); 2m. Konstanty Zacharewicz (ok. 1730-po 1760).

Źródła: Bork. Rocz. t.2/586-587; Nies.; Krzep. Mał.; Urus. t.12/131-134.

Nagórka

Nagórka h. Nabram, w północnym Mazowszu, wzięli nazwisko od wsi Nagórki w ziemi łomżyńskiej, pow. kolneńskim. Wieś ta należała do nich już w 1437 r. i pozostawała w ich ręku do końca XVIII wieku. Nagórkowie podpisali elekcje w 1632 i 1733 z ziemią warszawską, 1697 z ziemią łomżyńską. W XIX wieku wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie. Z nich: Kacper, sekretarz królewski 1633. Jan, sędzia ziemski warszawski 1636. Tomasz, dziekan piaseczyński, proboszcz czerski 1765.

• BARTŁOMIEJ Nagórka (ok. 1750-po 1780), s. Krzysztofa i NN., wnuk dziedzica wsi Jabłoń-Proski; ż. Marianna Konopka (ok. 1750-po 1780); dzieci: Wojciech, Łukasz.

Źródła: Urus. t.12/9-10.