Nadratowski

Nadratowski h. Nabram, licznie rozrodzeni w woj. płockim. Według Wittyga byli herbu Rawicz. Bartłomiej otrzymał w 1531 prawo chełmińskie dla swych dóbr. Podpisali elekcje w 1697 z woj. płockim i sandomierskim, a w 1764 z woj. płockim. Właściciele wsi Koziejaty w pow. włocławskim 1858.

Źródła: Urus. t.12/7.

Pląskowski

Pląskowski h. Oksza, na początku XVIII stulecia rodzina rozrodzona i zamożna w Prusach Zachodnich i ziemi dobrzyńskiej. Wywodzą się ze wsi Pląskowo w pow. gnieźnieńskim, gdzie dziedziczyli w XV i XVI wieku (Akta Gnieźnieńskie). Później byli właścicielami różnych dóbr w woj.

Ponikiewski

Ponikiewski h. Trzaska vel Ponikowski, Punikiewski, Punikowski, rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Ponikwy w ziemi nurskiej (dziś Ponikiew). Pierwotnym ich majątkiem był jednak Tarchomin k/ Warszawy. Cibor z Tarchomina i Ponikwy wymieniony jest w przywileju Jana ks. mazowieckiego w 1387. Ponikowscy vel Ponikiewscy rozdzielili się na wiele linii, które osiedliły się w różnych częściach kraju. Linia bydgoska posiadała m. in. majątki Rudnica i Michalcza w pow. wągrowieckim. Z tej rodziny: Andrzej, dziedzic Ponikwy, podstarości i sędzia grodzki różański 1579-1585. - Stanisław, wojski i poborca ziemi nurskiej 1686. - Jan, miecznik nurski 1681, wojski 1687, chorąży pancerny, podstoli 1691, elektor 1697, stolnik nurski 1702, podsędek różański 1711.
Genealogia
(osób: 85)

• JULIA Maria Ponikiewska (1883-1923), c. Stanisława i Jadwigi Rychłowskiej; m. (19 X 1909 Świerczyna) Daniel v. Stefan Daniel Kęszycki (1 VII 1884-29 X 1936), s. Stefana i Małgorzaty Ducan, działacz narodowy, uczestnik powstania wielkopolskiego, konsul generalny RP w Opolu, ziemianin; dziedzic dóbr Błociszewo k/ Śremu w Poznańskiem, posesor wsi Polwica w pow. średzkim (2.000 mórg), które jego ojciec kupił od Kazimierza Niegolewskiego 1909; ur. Londyn, zm. Poznań; 2v. żonaty (ok. 1925) z Heleną Krawczyk (Dz. Pozn. 270/08); dzieci: Maria (I), Maria (II), Helena, Antoni, Elżbieta, Janina, Stefan, Józefa, Wojciech – Kęszyccy.

• WŁADYSŁAW Ponikiewski (1802-po 1838), s. Józefa i Tekli Grabowskiej, podporucznik wojsk polskich; wstąpił w 1820 jako kadet do grenadierów gwardii, w 1827 został podporucznikiem; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1838; ur. Zarudzie w woj. augustowskim (Urus.; Ks. Wojskowe).

Źródła: Bork. Spis; Dw. Teki; Urus. t.14/231-233; Żych.

Lilpop

Lilpop, rodzina pochodzenia austriackiego, wywodząca się z Grazu w Styrii. Założycielem linii warszawskiej był Antoni Augustyn Lilpop (1742-1815), zegarmistrz, który osiedlił się w Warszawie ok. 1765. Lilpopowie to głównie artyści i przemysłowcy, byli wśród nich zegarmistrzowie, złotnicy i aptekarze. Najbardziej znaną firmą Lilpopów była fabryka przemysłu maszynowego „Lilpop, Rau i Loewenstein", Towarzystwo Przemysłowe Zakładów Mechanicznych w Warszawie S.A., jedne z największych zakładów przemysłowych Królestwa Polskiego i międzywojennej Warszawy. W 1944 majątek przedsiębiorstwa został prawie całkowicie zniszczony.
Genealogia
(osób: 113)

• ANNA Lilpop (17 XII 1897-23 XII 1979), c. Stanisława i Jadwigi Stankiewicz, pisarka i tłumaczka, ps. Adam Podkowiński; dla Iwaszkiewicza zerwała kilkuletnie narzeczeństwo z ks. Krzysztofem Radziwiłłem; ur. w Brwinowie, zm. w Stawisku; m. (12 IX 1922) Jarosław Leon Iwaszkiewicz (20 II 1894-2 III 1980), pisarz, współtwórca grupy poetyckiej Skamander, współpracownik Wiadomości Literackich, wieloletni redaktor naczelny Twórczości; ur. w Kalniku k/ Kijowa, zm. w Warszawie; dzieci: Maria (ur. 1924), Teresa (ur. 1928) – Iwaszkiewicz.

• FRANCISZEK Bogusław Lilpop (30 X 1870-20 X 1937), s. Edwarda i Marii Karoliny Werner, architekt, wykładowca Politechniki Warszawskiej od 1924; absolwent szkoły średniej w Rydze 1886, oraz wydziału architektury tamtejszej Politechniki 1894, członek polskiej korporacji akademickiej Welecja; w 1895 rozpoczął pracę zawodową w Warszawie u architekta J. Dziekońskiego, później założył własną pracownię; w 1903 zawiązał spółkę z architektem K. Jankowskim pod nazwą „Biuro Architektoniczne Franciszek Lilpop i Karol Jankowski”; współzałożyciel Koła Architektów w Warszawie oraz pisma „Architektura i Budownictwo” 1925; ur. w Warszawie, zm. tamże, poch. na Cm. Wojskowym; ż. (p. 1900) Halina Zenobia Wieniawska (ur. ok. 1880); dzieci: Aniela, Halina, Felicja, Maria.

Źródła: St. Łoza, Rodziny polskie obcego pochodzenia osiadłe w Warszawie i okolicach, I-III, Warszawa 1932-1935; Cmentarz Powązkowski w Warszawie, praca zbiorowa, Warszawa 1984; Wikipedia.

Pfeiffer

Pfeiffer, nazwisko kilku różnych rodzin, pochodzących z terenu Austrii i Niemiec – występowało w różnych odmianach, m. in. Pfeifer, Pfeyfer, Pfeyffer, Feifer, Fayfer.
Pfeifferowie mieszkali w Polsce przynajmniej od połowy XVIII stulecia, początkowo związani głównie z Krakowem, później też z Poznaniem i Warszawą. Protoplasta linii warszawskiej, miał przyjechać do Warszawy w 1750 z Wirtembergii. Z tej rodziny: Ferdynand (ur. ok. 1750), kupiec krakowski. Jan Nepomucen (ok. 1783-1814), artysta malarz. Juliusz (1809-1866), aktor, reżyser, dyrektor teatrów. 
Genealogia
(osób: 94)

• EUGENIA Pfeiffer (8 I 1905-29 IX 1985), c. Bronisława i Leontyny Bucmaniuk; ur. Lwów, zm. Szczecinek; m. Stanisław Tertil (19 VIII 1905-9 VI 1984); dzieci: Lidia Tertil (ur. 4 II 1930).

• STANISŁAW Leopold Pfeiffer (15 XI 1856-13 I 1929), s. Stanisława i Zuzanny Anatolii Temler, przemysłowiec, właściciel fabryki garbarskiej na warszawskim Muranowie, przy ul. Okopowej; ur. Warszawa, zm. Konstancin; ż. Maria Emilia Temler (6 IX 1862-12 X 1956); dzieci: Stanisław, Józef. 

Źródła: Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1-3, Warszawa 1932-1935; Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989; PSB T. 25; Materiały genealogiczne Andrzeja Ludomiła Pfeiffera.

Genealogie rodzin Rzeczypospolitej

English

GENEALOGIE rodzin Rzeczypospolitej w formacie plików PDF


Opracowane genealogie są częścią projektu, mającego na celu stworzenie Polskiego Słownika Biograficzno-Genealogicznego — zbioru uporządkowanych informacji biograficzno-genealogicznych dotyczących rodzin Rzeczypospolitej — czegoś w rodzaju współczesnego herbarza.

Genealogie poszczególnych rodzin poprzedzone są wstępem dotyczącym nazwiska, jego odmian, pochodzenia, rozsiedlenia rodzin, posiadanych przez nie majątków, piastowanych urzędów, itd.
Krótkie biogramy zawierają dane pozwalające na szybką identyfikację osoby. Ułożone są w porządku alfabetyczno-pokoleniowym.

W pracy tej wykorzystywane są liczne źródła, publikowane i niepublikowane, współcześnie dostępne, począwszy od dawnych opracowań, zapisów urzędowych i metrykaliów, spisów mieszkańców itd., a kończąc na nekrologach, rodzinnych stronach internetowych i informacjach uzyskanych bezpośrednio od członków rodzin.
Pliki w formacie PDF aktualizowane są na bieżąco. Dodawane są opracowania kolejnych nazwisk, uzupełniane wpisy rodzin już opracowanych.

Prosimy o nadsyłanie własnych materiałów. Pytania i uwagi proszę kierować na adres e-mail.
__________________________________________________________________

Polski Słownik Biograficzno-Genealogiczny (Materiały) online

Edycja Wrzesień 2021
( dostępny tylko PDF )

Spis woluminów

Vol. 01 Aba-Dżu
Vol. 02 Ebe-Juź
Vol. 03 Kab-Kyz
Vol. 04 Lab-Nyz
Vol. 05 Oba-Ożu
Vol. 06 Pab-Qui
Vol. 07 Raa-Rży
Vol. 08 Saa-Świ
Vol. 09 Tab-You
Vol. 10 Zab-Żyż

Zainteresowani otrzymaniem opracowania genealogii i historii danej rodziny mogą zgłaszać zamówienia. W przypadku większej liczby osób koszty opracowania są dzielone przez liczbę zamawiających. 
 

Wpłaty na rachunek:

• mBank eKONTO 42 1140 2004 0000 3902 7008 0146
lub
• PayPal - konto mailowe

__________________________________________________________________

Ćwikliński

Ćwikliński h. Nałęcz, vel Nałęcz-Ćwikliński, Czwikliński, Cwikliński, rodzina wywodząca się najpewniej z Mazowsza, być może ze wsi Ćwiklin in. Czwiklin Duży i Mały (Ćwiklinek) w pow. płońskim, tych samych z których pochodzą Ćwiklińscy herbu Prawdzic.

Dziećmiarowski

Dziećmiarowski h. Białynia (in. Bielina, Bylina) v. Dzieczmiarowski, Dzieczmarowski, Dziećmierowski, Dziećmirowski, pochodzą zapewne ze wsi Dziećmiarowo in. Dziećmierowo w pow. pyzdrskim. Posiadacze tejże wsi prowadzili w XV wieku spory o wieś Bylin, co nasuwa przypuszczenie, że byli oni herbu Bylina in. Białynia.
Używanie przez niektórych Dziećmiarowskich przydomku Bolesta wskazywałoby na ich przynależność do herbu Jastrzębiec.

Źródła: Dw. Teki; Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w Sredniowieczu (edycja elektroniczna).

Dziećmiarowski h. Nałęcz, v. Dzieczmiarowski, Dzieczmarowski, Dziećmierowski, Dziećmirowski, pochodzą zapewne ze wsi Dziećmiarowice i Dziećmiarki w pow. gnieźnieńskim, na obu dziedziczyli w XVI wieku. Wśród dziedziców tych wsi w XV i XVI wieku mogła być szlachta różnych herbów. Wojciech Dziećmiarowski zw. Glicza, dziedzic części wsi Wielkie Dziećmiarowice w pow. gnieżnieńskim w 1534. Andrzej Dzieczmarowski, dziedzic na ½ części wsi Małe Dzieczmarki w pow. gnieżnieńskim 1531 (AGZ Gniezno). Prawdopodobnie gałąź tych samych Dziećmiarowskich, która wcześniej utraciła szlachectwo, otrzymała powtórną nobilitację w 1590 z herbem Nałęcz.
 
Źródła: Dw. Teki; Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w Sredniowieczu (edycja elektroniczna).

Fankidejski

Fankidejski vel Fankideyski, Fankidej, Fankidey, Fankidy, Fan Kidey, van Kidey (van Kidden?), von Kidey, rodzina pomorska, w woj. gdańskim. Nazwisko pochodzi od holenderskiego van Kiedey lub van Kidden, które uległo spolszczeniu. Ich przodkowie, jako fachowcy od melioracji, zostali sprowadzeni na Żuławy. Później osiedlili się głównie w okolicy Skórcza (Lipia Góra, Barłóżno, Wielbrandowo, itd.).
Obecnie Fankidejscy zamieszkują w Polsce w 15 różnych powiatach i miastach. Najwięcej osób z tym nazwiskiem mieszka w Starogardzie Gdańskim, Chojnicach, Wyszkowie, Poznaniu, Kaliszu, Grudziądzu i Świeciu. Z nich: Jakub Fankidejski (1844-1883), ksiądz, historyk regionalny.
Genealogia
(osób: 115)
 
• JAN Fankidejski (18 XI 1866-7 VI 1934), ur. Wielbrandowo, zm. Barłóżno; ż. (22 XI 1892 Barłóżno) Katarzyna Gęcza (24 IX 1859-23 I 1925), c. Mikołaja i Anny Franciszki Kozłowskiej; ur. Barłóżno, zm. tamże; 1v. żona (8 II 1881 Barłożno) Józefa Wojciechowskiego, 2v. (31 VII 1888 Barłóżno) Jana Komorowskiego; dzieci: Maksymilian, Jan, Wanda.

• MONIKA Fankidejska (10 IV 1868-5 VIII 1950), c. Tomasza i Franciszki Rejskiej; ur. Skórcz, zm. tamże; m. (22 XI 1887 Skórcz) Julian Rezmer (31 XII 1855-9 IX 1939), s. Józefa i Marianny Ćwiklińskiej; ur. Skórcz, zm. tamże; dzieci: Marianna, Piotr, Julian, Aleksandra, Paulina, Matylda, Józef, Angela – Rezmerowie.

Źródła: J. St. Bystroń, Dzieje obyczajów w dawnej Polsce; Moi krewni online; Strona rodziny Ćwiklińskich online.

Ruszczewski

Junosza

Lubicz

Ruszczewski h. Junosza i Lubicz vel Rószczewski, Roszczewski, rodzina wywodząca się z Mazowsza. Jedna linia przeniosła się na Litwę, gdzie są notowani już w XVII wieku (Pocz.). W Wielkopolsce byli w pow. rawickim 1727. Z nich: Wojciech podpisał elekcję króla Augusta II w 1697 z ziemią zakroczymską, a Grzegorz z województwem mazowieckim elekcję 1733. Paweł podpisał konwokację generalną na Litwie w 1764. Obecnie (2011) osoby z tym nazwiskiem zamieszkują w powiatach i miastach: Opolu, Piasecznie, Warszawie, Sejnach, Braniewie, Gdańsku i Pruszkowie.
Genealogia
(osób: 29)

• ADAM Franciszek Ruszczewski (11 XI 1860-1930), s. Józefa i Emilii Zakrzewskiej; ur. Małęczyn parafia Radom, zm. Modrzewie; ż. Maria Franciszka Majewska (21 IX 1862-10 I 1923), c. Klemensa i 1ż. Klotyldy NN.; ur. Ustanów pow. Góra Kalwaria, zm. Modrzewie; dzieci: Piotra Celestyna, Józefa Emilia, Ryszard, Maria.

• MARIANNA Ruszczewska (1817-po 1850), c. Stanisława i Katarzyny Żylicz; m. Piotr Benedyktowicz (ok. 1810-po 1850); dzieci: Ludwik (Ludomir) Benedyktowicz, oraz syn i córka NI.

Źródła: Urus. t.15/266, 316; Poczobut, Pamiętniki; Dw. Teki; My Heritage; Moikrewni.pl.