Kołakowski

Kołakowski h. Kościesza vel Kółakowski, Kułakowski, Kułagowski, na Mazowszu i Podlasiu. Według Bonieckiego wyszli z Kołaków w pow. zambrowskim i z Kołaków w ziemi ciechanowskiej. 

Kolczyński

Kolczyński h. Rogala vel Kołczyński, drobna szlachta na Mazowszu, pisali się z Kolczyna w dawnym powiecie płockim, w parafii Gozdowo. Obecnie wieś Kolczyn znajduje się w powiecie Sierpc. Dom w XVI wieku licznie rozrodzony, poszczególne linie dla rozróżnienia brały przydomki, np. Jawny, Król, Krudzina, Malisza, Opachała, Podkonicz. Jakub Król i Jan Malisza na Kolczynie-Maliszu, Grzegorz, Maciej i Walerian na Kolczynie-Jawnym, Gabriel, Stanisław i Wojciech na Kolczynie-Opachałach, oraz Łukasz na Kolczynie-Zakrzewie dziedzice 1578 r. (Ks. poborowe). Wśród nich mogła być także szlachta innych herbów. Kolczyńscy podpisali elekcje 1632 r. z ziemią warszawską i woj. brzeskim litewskim, 1648 r. z woj. czerniechowskim, 1669 r. z ziemią wieluńską, gostyńską, woj. brzeskim kujawskim i sieradzkim, 1697 r. z woj. brzeskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Kłosowski

Kłosowski h. Rola vel Rolicz-Kłosowski, Kłossowski, zdaje się, że wyszli z Wielkopolski, ze wsi Kłosowice in. Kłossowice, obecnie w pow. międzychodzkim, w gminie Sieraków. Rodzina liczna, notowana później także w innych województwach dawnej Rzeczypospolitej. Niektórzy heraldycy dopuszczali możliwość pochodzenia Kłosowskich od Kłoskowskich herbu Rola (Żern.). Kłosowscy podpisali elekcję króla Michała 1669 r. z woj. inowrocławskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782, w Galicji zachodniej 1804, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni kijowskiej 1804, kowieńskiej 1819. 
Genealogia
(osób: 51)

• ADAM Tomasz Jan Kłosowski (ok. 1800-ok. 1868), s. Walentego i Elżbiety Rzuchowskiej, posesor dóbr Dobromierz 1834, oraz Boża Wola 1837, parafia Stanowiska, obecnie gmina Kluczewsko, pow. Włoszczowa, woj. świętokrzyskie; właściciel dóbr Lipno, pow. Jędrzejów 1854-1868; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1842 r. z herbem Rola; w 1811 r. mieszkał na pensji Bulikowskich w Krakowie (Bon.; Urus.; Girt. Pam.); ż. (19 V 1833 Stanowiska) Klotylda Fortunata Pelagia Czaplicka h. Lubicz (ok. 1808-po 1840), c. Kazimierza i Anny Puszet h. wł.; ślub w parafii Stanowiska, obecnie gmina Kluczewsko, pow. Włoszczowa, miejscowości: Rączki, Dobromierz, uwagi: on lat 33, ona lat 25 (MK Stanowiska); dzieci: Kazimierz, Anna, Leon.

• JADWIGA Inezylla Kłossowska (ok. 1880-po 1904), c. Edwarda i Józefy Turskiej; m. (14 VI 1904 Bęczkowice) Henryk Zaborowski (ok. 1875-po 1904), s. Gustawa i Marii Turskiej h. Rogala; w aktach także: Zbrowski, Zbroski, Zborowski; ślub w parafii Bęczkowice, obecnie gmina Łęki Szlacheckie, pow. Piotrków Trybunalski, woj. łódzkie (MK Bęczkowice).

Źródła: Bon. t.10/185-186; Dw. Teki; Nies.; Urus. t.7/29; Żern. t.1/423.

Kłoskowski

Kłoskowski h. Rola, według Bonieckiego pochodzą ze wsi Kłoski w pow. łęczyckim, blisko Kaszew. Wieś ta pod taką nazwą obecnie nie istnieje. Sądząc z położenia, może to być dzisiejsza wieś Groszki. Akta łęczyckie z końca XIV wieku, wymieniają czterdziestu cząstkowych dziedziców tej wsi (Bon.). Natomiast Uruski wyprowadza Kłoskowskich z ziemi łomżyńskiej, skąd mieli przenieść się na Podlasie i tam założyć kilka osad z nazwą Kłoski, w ziemi bielskiej. Na początku XV stulecia pisali się Kłosek, następnie z Kłosek i dopiero od XVI stulecia Kłoskowski (Urus.). Jan Kłosek cytowany 1421 roku w aktach wąsoskich. Maciej z Kłosek 1478 r. (Akta Ostrołęckie). Ich gniazdem na Podlasiu są dobra Kłoski w parafii Kobylin Borzymy, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie. Już w XV wieku wieś ta dzieliła się na Kłoski Młynowięta i Kłoski Świgonie (Gloger, Ziem. Biel.). W XIX wieku były jeszcze Kłoski Stypułki. Licznie rozrodzeni Kłoskowscy używali przydomków, m. in. Dejko (Deyko), Dejka, Dojko, Dworczyk, Dworzańczyk, Pucet, Pucio, Puć, Sido, Siuda (Siudy), Sudziak, Szuda (Szudy), Szewczyk, Żuk. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 97)

• MICHALINA Marianna Kłoskowska (1848-po 1885), c. Andrzeja i Marianny Kropiewnickiej, bliźniaczka Emilii, dziedziczka części wsi Kropiewnica Gajki, parafia Kobylin Borzymy, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie; ur. Kropiewnica Gajki, chrz. 1848 (MK Kobylin); m. (1870 Kobylin Borzymy) Stanisław Jan Roszkowski (ok. 1840-po 1885), s. Antoniego i Barbary Pogorzelskiej; zamieszkały Kropiewnica Gajki; ślub w parafii Kobylin Borzymy, miejscowość: Kropiewnica Gajki (MK Kobylin); dzieci: Franciszek (ur. 1871 Kruszewo Gajki), Jan (ur. 1873 Kropiewnica Gajki), Ignacy (I) (1876-1882), Stanisława (ur. 1878), Antonina (1880-1891), Bolesław (ur. 1881), Ignacy (II) (1885-1892) – Roszkowscy.

• SYMPLICJUSZ (Symplicy) Kazimierz Szuda-Kłoskowski (1806-1867), s. Wojciecha i Franciszki Łapińskiej (Łopińskiej), dziedzic cząstkowy we wsi Kropiewnica Gajki, parafia Kobylin Borzymy, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie; razem z synem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Rola; ur. Kropiewnica Gajki, parafia Kobylin Borzymy, chrz. 1806, zm. tamże, lat 61 (Urus.; Szl. Król.; MK Kobylin); ż. (1825 Kobylin Borzymy) Ewa Kropiewnicka (ok. 1794?-1864), c. Krzysztofa i Marianny Kropiewnickiej; w aktach także: Kropiwnicka; zm. Kropiewnica Gajki, parafia Kobylin Borzymy, lat 70 (MK Kobylin); ślub w parafii Kobylin Borzymy, miejscowość: Franki Dąbrowa (MK Kobylin); dzieci: Tomasz, Konstancja, Julianna, Wiktor, Józefa (Józefata), Aleksander.

Źródła: Bon. t.10/184; SGKP t.4/189; Szl. Król.; Urus. t.7/27-28.

Klimaszewski

Klimaszewski h. Dąbrowa, z Klimaszewnicy w ziemi wiskiej, używali przydomku Łoś. Są zapewne jednego pochodzenia z rodziną Łosiów tegoż herbu.

Kleczeński

Kleczeński h. Strzemię (in. Ławszowa) vel Kleczyński, mylnie Kleszyński, dawniej Klęczeński, ze wsi Klęczany in. Klączany w dawnym powiecie pilznieńskim.

Kiedrzyński

Kiedrzyński h. Ostoja, rodzina małopolska, pisząca się z Kiedrzyna. Wywodzą się od Bielów, zamożnej rodziny, dziedziczącej między 1350 a 1450 r. na Błesznie i Białej pod Częstochową. Od Błeszna nazwali się

Karwowski

Karwowski h. Pniejnia (in. Pniejna, Cwaliny), dom licznie rozrodzony na Mazowszu. Wyszli z dwóch wsi o nazwie Karwowo, jednej w powiecie płońskim i drugiej w ziemi wiskiej. W 1535 w Płocku Damian Karwowski z Karwowa w powiecie płońskim oczyszczał się z zarzutu pochodzenia gminnego i udowodnił świadkami, że jest herbu Cwaliny. Karwowo w powiecie płońskim, przy rozrodzeniu się tego domu, uległo różnemu podziałowi, a każda część przybierała oddzielną nazwę. Na Karwowie-Krzywanicach dziedziczyli Karwowscy Krasicze vel Kraski. Podobnie Karwowo w ziemi wiskiej uległo rozdziałowi i części tego majątku przybrały różne nazwy, jak Karwowo-Stryjaki, Karwowo-Byczki, Karwowo-Kubrzane, Karwowo-Korpisze, Karwowo-Zabłocie i Karwowo-Wszebory, a właściciele ich byli tak liczni, że nawet regestra podatkowe ich nie wymieniają (Bon.). Wśród tamtejszych dziedziców musieli być także przedstawiciele innych herbów, m. in. Bończa. Karwowscy są jednego pochodzenia z Grądzkimi, których protoplastą był Krystyn z Karwowa herbu Cwaliny, dziedziczący na Grądach w XV wieku, oraz z Olszyńskimi. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 106)

• MARIA Ludwika Władysława Karwowska (5 XII 1900-1988), c. Adama i Anny Łebińskiej; ur. Poznań; m. (5 VII 1927 Poznań, Św. Marcin) Stefan Dziembowski h. Pomian (7 I 1898-1968), s. Czesława i Urszuli Kisielnickiej h. Topór, ziemianin, właściciel Roszkowa 1927; ur. Skoki; świadkowie na ślubie: Adam Karwowski, Seweryn Dziembowski (MK Poznań: Św. Marcin); dzieci: Jan, Michał, Zbigniew, Urszula, Stanisław – Dziembowscy.

• STANISŁAW Karwowski (1848-1917), s. Adama i Józefy Ferdynandy Białoskórskiej, historyk, publicysta, działacz społeczny, ps. Wiktor Soński, Revera, doktor filozofii, nauczyciel; ostatecznie profesor gimnazjalny w Głupczycach na Śląsku, autor licznych rozpraw pedagogicznych, historycznych i literackich; ur. Leszno w Wlkp., zm. Berlin (Bon.; PSB; WSB; PTPN); ż. (1872) Maria Pstrokońska (ok. 1850-po 1873), c. Juliusza i Leokadii Karśnickiej; dzieci: Adam, Ferdynand.

Źródła: Bon. t.9/322-329; Dw. Teki; Nies.; PSB; Urus. t.6/241-247; WSB.

Karwowski h. Rawicz, rodzina małopolska, biorąca nazwisko od wsi Karwów. Jej pierwotnym gniazdem jest wieś Karwów w parafii Włostów, obecnie gmina i powiat Opatów, woj. świętokrzyskie. Osiedliwszy się na Podlasiu, i tam założyli wieś tej nazwy, w powiecie łukowskim, parafia i gmina Trzebieszów, obecnie woj. lubelskie. Są zapewne jednego pochodzenia z Nurzyńskimi z Nurzyny w parafii Łuków. Licznie rozrodzeni, używali przydomków, m. in. Broda, Golian, Mścich, Świądro. Podpisali elekcję 1669 r. z woj. lubelskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądach ziemskim Iwowskim i grodzkim bieckim 1782, w Galicji zachodniej 1804, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni kowieńskiej 1819, wołyńskiej 1848. Podczas legitymacji często dochodziło do zamiany herbów z Karwowskimi herbu Pniejnia. 
Genealogia
(osób: 37)

• AGNIESZKA Karwowska (ok. 1800-po 1821), c. Andrzeja i Agnieszki Świerczewskiej, dziedziczka swej części wsi Dębowica, gmina Trzebieszów, parafia i powiat Łuków, obecnie woj. lubelskie; ur. Dębowica, parafia Łuków (MK Łuków); m. (1821 Łuków) Franciszek Dębowski (ok. 1795-po 1821), s. Andrzeja i Franciszki Karwowskiej; ur. Dębowica, parafia Łuków; ślub w parafii Łuków, miejscowość: Dębowica, świadkowie: Antoni Domański, Wojciech Celiński, Fabian Jastrzębski, Wojciech Karwowski (MK Łuków).

• FRANCISZEK Karwowski (ok. 1800-po 1840), s. Piotra i Marianny Ryszkowskiej (Ryśkowskiej), podrewizor skarbowy tabaczny; razem z synem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1840 r. z herbem Rawicz; ur. Żuków, prawd. parafia Niwiska, obecnie gmina Mokobody, powiat Siedlce, woj. mazowieckie (Urus.; Szl. Król.; MK Łuków); ż. (1829 Janowiec Kościelny) Katarzyna Krasuska (ok. 1810-po 1830), c. Mateusza i Franciszki Wolskiej; ślub w parafii Janowiec Kościelny, dawny pow. Mława, obecnie pow. Nidzica, woj. warmińsko-mazurskie, miejscowość: Miecznikowo Gołębie (MK Janowiec Kościelny); dzieci: Władysław. 

Źródła: Bon. t.9/330-331; Krzep. Młop.; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.9/247-248.

Karmiński

Karmiński h. Wczele vel Kembłan-Karmiński, Karmieński, Karmański, według Paprockiego „dom starodawny w Wielkopolsce”. Są jednego pochodzenia z Chełchowskimi, zaś wywodzą się, tak jak i oni, od Kembłanów. 

Kaczyński

Kaczyński h. Pomian vel Kaczeński, stara rodzina w północnym Mazowszu, licznie rozrodzona i rozproszona po całym kraju. Nazwisko wzięli od wsi Kaczyno w ziemi łomżyńskiej, gdzie są notowani w aktach łomżyńskich i wiskich od 1424 r. Paweł dostał w 1462 r. przywilej od Konrada ks. mazowieckiego na prawo zastawu włóki w Kaczynie Piotrowi, synowi Pomiana z Kaczyna (Kap.). W XIX wieku Kaczyno albo Kaczyny było okolicą szlachecką w parafii Rzekuń, pow. Ostrołęka, w obrębie której znajdowały się wsie Kaczyno Wypychy, K. Starawieś i K. Tobolice. W 1827 r. wsie te liczyły łącznie ok. 250 mieszkańców. Nieco później pojawia się nazwa Kaczyno in. Kaczyn Herbasy. Obecnie wieś Kaczyno Starawieś nosi nazwę Kaczyn Stary. Kaczyńscy podpisali elekcje 1648 r. z woj. wileńskim, 1697 r. z ziemią zakroczymską, nurską, woj. trockim i księstwem żmudzkim, 1764 r. z ziemią mielnicką. Andrzej, starosta rumborski i sędzia ziemski wiłkomierski 1665. Antoni z Susza Kaczyński, rotmistrz wiłkomierski 1764. Kaczyńscy z Susza legitymując się ze szlachectwa w woj. witebskim, przedstawili, że dwaj bracia, Wojciech i Maciej, służąc w wojsku koronnym, przenieśli się na Litwę już 1599 r. (Herb. Wit.). Dla odróżnienia używali Kaczyńscy różnych przydomków m. in. Cuch i Marchlik. Jedna linia, pochodząca z Kaczyna Herbusów, brała przydomek Chmara. Z niej: Stanisław, sędzia kapturowy drohicki, podpisał elekcję 1764 r. z ziemią mielnicką. Kaczyńscy zostali wylegity- mowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 99)

prof. Lech Aleksander Kaczyński

(1949-2010)

• RAJMUND Kaczyński (1 IX 1922-17 IV 2005), s. Aleksandra i Franciszki Świątkowskiej, inżynier, porucznik Wojska Polskiego, żołnierz AK, ps. Irka, uczestnik powstania warszawskiego, nauczyciel akademicki, wykładowca na Politechnice Warszawskiej; odznaczony krzyżem srebrnym orderu Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych; ur. Grajewo, zm. Warszawa (Wikipedia); ż. (1948) Jadwiga Jasiewicz h. Rawicz (31 XII 1926-17 I 2013), c. Aleksandra i Stefanii Szydłowskiej, harcerka „Szarych Szeregów”, uczestniczka powstania warsz., filolog polski, pracownik PAN; ur. Starachowice, zm. Warszawa; dzieci: Jarosław, Lech. 

• WIKTORIA Kaczyńska (ok. 1875-po 1898), c. Ignacego i Pauliny Markow- skiej; ur. Kaczyny, parafia Rzekuń, pow. Ostrołęka, obecnie woj. mazowieckie (MK Rzekuń); m. (1898 Rzekuń) Teofil Buczyński (ok. 1870-po 1898), s. Ignacego i Joanny Mierzejewskiej; ślub w parafii Rzekuń, miejscowość: Kaczyny (MK Rzekuń).

Źródła: Bon. t.9/137-138; Kap.; Nies. t.5/2-3; Sęcz.; SGKP t.3/658; Szl. Król.; Urus. t.6/137-139; Wikipedia.