
Stachurski h. Ostoja, oraz h. Pobóg, vel Stachórski, Stachorski, w dawnym woj. sandomierskim, później m.in. na Ukrainie i w woj. wiebskim 1667 r.
SERWIS GENEALOGICZNY - GENEALOGICAL RESEARCH
• Gromadzenie oraz analiza danych
• Dostęp do aktualnej bazy - kontakt
• Gotowe genealogie do wydrukowania w formacie pdf

Stachurski h. Ostoja, oraz h. Pobóg, vel Stachórski, Stachorski, w dawnym woj. sandomierskim, później m.in. na Ukrainie i w woj. wiebskim 1667 r.
Stradomski h. Prus I (odm.), rodzina małopolska, w woj. krakowskim, jednego pochodzenia ze Szczepanowskimi ze Szczepanowa i Małuszyńskimi z Małusz. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Według herbarzy, pisali się ze Stradomia.
Straszyński h. własnego (in. Straszyński I), oraz h. Lew (in. Lew I), vel Buchwald-Straszyński, Straszyński von Buchwald, rodzina pomorska, w woj. gdańskim, będąca odgałęzieniem rodziny Buchwaldów. Używali przydomku „von Buchwald”. Jedna ich gałąź otrzymała tytuł baronowski szwedzki w 1675 r., lecz wygasła w 1709 r.
Swarocki h. Prus I, vel Szwarocki, na Mazowszu, w ziemi gostyńskiej. Pisali się ze Ślubic. Paprocki pisze w 1584 r., że są w pow. rawskim, gostyńskim i na Litwie.
Świętosławski h. Rola (in. Rolicz), początkowo także Światosławski, pisali się ze Świętosławia (Światosławia) i z Grabia, w ziemi dobrzyńskiej, później osiedleni także w innych regionach Rzeczypospolitej. Rodzina wymieniona w Herbarzu Paprockiego 1584 r. Używali przydomków Górny i Sierota.
Tołoczko h. własnego (in. Pobóg odm., Tołoczko), a także h. Pobóg oraz h. Łuk, vel Tołłoczko, Tołoczka, w W. Ks. Litewskim, rodzina wywodząca się z bojarów rusko-litewskich, na Podlasiu i w W. Ks. Litewskim, w pow. grodzieńskim. Była na Litwie także kniaziowska rodzina tego nazwiska 1506 r. (Arch. Zbor).
Uzłowski h. Jastrzębiec, na Podlasiu i w W. Ks. Litewskim. Ich gniazdem jest być może wieś Uzłowce, w pow. słonimskim. Herbarze wymieniają Uzłowskich różnych herbów: Jastrzębiec, Lis, Lubicz i Topór.
Wereszczaka h. Kościesza, oraz h. Lis, wydają się stanowić jeden ród, chociaż dawni autorzy dają im dwa różne herby. Byli w woj. brzeskim litewskim, a także w innych województwach wschodnich.
Wierszewski h. Nałęcz, oraz h. Wiersza, vel Wierszeski, Wierszowski, na Mazowszu, w pow. warszawskim 1573 r. (Okol.). Byli też Wierszewscy w Wielkopolsce.
Wilkowujski h. Prus I, oraz h. Senniki, vel Wilkowuyski, Wilkowójski, Wilkowoyski, Wilkowojski, na Mazowszu, w ziemi ciechanowskiej, skąd przenieśli się m.in. do ziemi wiskiej. W XIX wieku są także w Wielkopolsce. W niektórych opracowaniach błędnie drukowani, jako Wilkownyski, zamiast Wilkowuyski (Bork.).