Iwański

Iwański h. Jastrzębiec, vel Iwoński, w woj. sieradzkim i na Kujawach. Pisali się z Iwań (de Iwanie) w dawnym powiecie szadkowskim, chociaż czasem, aczkolwiek błędnie, byli zapisywani w aktach jako Iwańscy z Iwanic (Dw. Teki). Obecnie wieś ich gniazdowa nosi nazwę Iwonie i znajduje się w gminie Zadzim, pow. Poddębice, woj. łódzkie. 

Żołądź

Żołądź h. Syrokomla (in. Abdank odm.), vel Żołędź, rodzina litewska, pisząca się z Uhlicz. 

Reiss

Reiss vel Reis, Reyss, Reys, Rais, Rajs, Rajss, Rayss, rodzina pochodzenia niemieckiego, już od XVI wieku związana ze Śląskiem. Wacław Reyss właściciel w Małych Pawłowicach na Śląsku 1671. Reyssowie mieszkający na Śląsku Cieszyńskim używali przydomku z Kolkowic Kolkowski vel Kojkowski. Jedna linia z końcem XVIII wieku przeniosła się z Pragi Czeskiej do Lwowa. Podczas zaborów zamieszkiwali głównie w Galicji, m. in. w Krakowie, Lwowie, Jaśle, Strachocinie w ziemi sanockiej, Wasylkowcach, Witwicy i Dolinie w woj. stanisławowskim, Dolinianach w pow. rohatyńskim. Z nich: Adam (1612-1659), artysta malarz. Józef Władysław (1879-1956), muzykolog, profesor Uniw. Jagiellońskiego. 
Genealogia
(osób: 80)

• STANISŁAWA Elżbieta Reiss (1867-1950), c. Józefa i Jadwigi Klaudii Marzinek; zamieszkała we Lwowie; m. (p. 1891) Władysław Abraham (10 X 1860-15 X 1941), profesor i kierownik katedry prawa kościelnego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie od 1888, rektor UJK 1889-1890, członek Akademii Umiejętności od 1893 i Polskiej Akademii Umiejętności od 1919, mediewista, organizator badań w archiwum watykańskim nad źródłami historii polski, dr honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego 1931; dzieci: Roman Józef (1891-1976), generał brygady Wojska Polskiego, dowódca Wielkopolskiej Brygady Kawalerii podczas wojny obronnej 1939, oraz córka Maria Wanda – Abrahamowie.

• WŁADYSŁAW Edmund Reiss (1866-1916), s. Juliusza i Henryki (Klaudyny) Klein, lekarz, profesor dermatologii Uniw. Jagiellońskiego; ur. we Lwowie, zm. w Krakowie, poch. na Cm. Rakowickim, kw. 61, gr. rodz.; ż. (1897 Uładówka) Emilia Ciszewska (1874-1940); ur. w Uładówce, zm. w Krakowie; dzieci: Henryk, Zofia, Jerzy.

Źródła: PSB t.16/507-508, t.31/37; Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie, Kraków-Wrocław 1983; Sbornik jednoty starych ceskych rodu v Praze, nr 1/1939, s. 12-17; Informacje rodziny.

Dziurzyński

Dziurzyński, rodzina wywodząca się z Małopolski. W XIX wieku mieszkali w różnych częściach kraju m. in. w ówczesnej Galicji, Lwowie, Krakowie, Warszawie. 

Dzięciołowski

Dzięciołowski h. Ogończyk vel Dzięciołoski, gniazdem tej rodziny ma być Dzięciołowo w pow. łęczyckim, którą to wieś posiadał w 1576 Szymon Dzięciolowski, syn Andrzeja (Paw.). Dzięciołowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w ziemi bełskiej i sądeckiej w 1782. Obecnie najwięcej osób noszących to nazwisko mieszka w Warszawie, Bydgoszczy, Nakle, Włocławku, Szczecinie, Lipnie, Wrocławiu, Łodzi i Wałczu. Z nich: Józef (1863-1935), długoletni dyrektor drukarni „Kuriera Warszawskiego”.

Nagórka

Nagórka h. Nabram, w północnym Mazowszu, wzięli nazwisko od wsi Nagórki w ziemi łomżyńskiej, pow. kolneńskim. Wieś ta należała do nich już w 1437 r. i pozostawała w ich ręku do końca XVIII wieku. Nagórkowie podpisali elekcje w 1632 i 1733 z ziemią warszawską, 1697 z ziemią łomżyńską. W XIX wieku wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie. Z nich: Kacper, sekretarz królewski 1633. Jan, sędzia ziemski warszawski 1636. Tomasz, dziekan piaseczyński, proboszcz czerski 1765.

• BARTŁOMIEJ Nagórka (ok. 1750-po 1780), s. Krzysztofa i NN., wnuk dziedzica wsi Jabłoń-Proski; ż. Marianna Konopka (ok. 1750-po 1780); dzieci: Wojciech, Łukasz.

Źródła: Urus. t.12/9-10.

Nadrowski

herb Nabram

herb Ogończyk

Nadrowski h. Nabram (oraz h. Ogończyk i h. Belina), w ziemi dobrzyńskiej, pisali się z Nadroża. 

Nadratowski

Nadratowski h. Nabram, licznie rozrodzeni w woj. płockim. Według Wittyga byli herbu Rawicz. Bartłomiej otrzymał w 1531 prawo chełmińskie dla swych dóbr. Podpisali elekcje w 1697 z woj. płockim i sandomierskim, a w 1764 z woj. płockim. Właściciele wsi Koziejaty w pow. włocławskim 1858.

Źródła: Urus. t.12/7.

Pląskowski

Pląskowski h. Oksza, na początku XVIII stulecia rodzina rozrodzona i zamożna w Prusach Zachodnich i ziemi dobrzyńskiej. Wywodzą się ze wsi Pląskowo w pow. gnieźnieńskim, gdzie dziedziczyli w XV i XVI wieku (Akta Gnieźnieńskie). Później byli właścicielami różnych dóbr w woj.

Ponikiewski

Ponikiewski h. Trzaska vel Ponikowski, Punikiewski, Punikowski, rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Ponikwy w ziemi nurskiej (dziś Ponikiew). Pierwotnym ich majątkiem był jednak Tarchomin k/ Warszawy. Cibor z Tarchomina i Ponikwy wymieniony jest w przywileju Jana ks. mazowieckiego w 1387. Ponikowscy vel Ponikiewscy rozdzielili się na wiele linii, które osiedliły się w różnych częściach kraju. Linia bydgoska posiadała m. in. majątki Rudnica i Michalcza w pow. wągrowieckim. Z tej rodziny: Andrzej, dziedzic Ponikwy, podstarości i sędzia grodzki różański 1579-1585. - Stanisław, wojski i poborca ziemi nurskiej 1686. - Jan, miecznik nurski 1681, wojski 1687, chorąży pancerny, podstoli 1691, elektor 1697, stolnik nurski 1702, podsędek różański 1711.
Genealogia
(osób: 85)

• JULIA Maria Ponikiewska (1883-1923), c. Stanisława i Jadwigi Rychłowskiej; m. (19 X 1909 Świerczyna) Daniel v. Stefan Daniel Kęszycki (1 VII 1884-29 X 1936), s. Stefana i Małgorzaty Ducan, działacz narodowy, uczestnik powstania wielkopolskiego, konsul generalny RP w Opolu, ziemianin; dziedzic dóbr Błociszewo k/ Śremu w Poznańskiem, posesor wsi Polwica w pow. średzkim (2.000 mórg), które jego ojciec kupił od Kazimierza Niegolewskiego 1909; ur. Londyn, zm. Poznań; 2v. żonaty (ok. 1925) z Heleną Krawczyk (Dz. Pozn. 270/08); dzieci: Maria (I), Maria (II), Helena, Antoni, Elżbieta, Janina, Stefan, Józefa, Wojciech – Kęszyccy.

• WŁADYSŁAW Ponikiewski (1802-po 1838), s. Józefa i Tekli Grabowskiej, podporucznik wojsk polskich; wstąpił w 1820 jako kadet do grenadierów gwardii, w 1827 został podporucznikiem; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1838; ur. Zarudzie w woj. augustowskim (Urus.; Ks. Wojskowe).

Źródła: Bork. Spis; Dw. Teki; Urus. t.14/231-233; Żych.