Wilkszycki

Wilkszycki h. Nałęcz vel Wilczycki, różnie pisani - Wilkrzycki, Wilksycki, Wilxycki, w ziemi sieradzkiej 1713 (Nies.). Ich gniazdem są Wilkszyce (Wilczyce) w dawnym powiecie kaliskim, na których dziedziczyli w XV i XVI wieku. Obecnie Wilkszyce leżą w pow. sieradzkim, w gminie Goszczanów. 
Wilkszyccy, pisani również Wilczyckimi, używali przydomków: Bajak, Dworak, Gajek (Gajka), Gołąbek (Gołombek, Gombek?), Spytek, Śliwka, Ząbkowicz, itd. W XVII i XVIII wieku byli właścicielami wsi Mroczki Małe w ziemi sieradzkiej, której ostatnią dziedziczką była Teodora Wilkszycka ok. 1790.
Genealogia
(osób: 35)

• JAKUB Wilkszycki (1770-1849), s. Ignacego i Marianny Tucholczanki, ziemianin, właściciel majątku Ryńsk k/ Wąbrzeźna ok. 1805 (PSB); ż. (p. 1805) Elżbieta z Działowa Działowska (von Salendorf) h. Prawdzic (ok. 1780-po 1805); dzieci: Franciszka.

• TEODORA Wilkszycka v. Wilczycka (ok. 1770-po 1796), c. Michała i Jadwigi Żeromskiej, dziedziczka dóbr Mroczki Małe w ziemi sieradzkiej ok. 1790 (Nejm.); m. (p. 1796) Wojciech Gawłowski (ok. 1760-po 1796), dziedzic po żonie Mroczków Małych w ziemi sieradzkiej; dzieci: Antoni Gawłowski (ur. ok. 1796). 

Źródła: Bork. Spis 498; Dw. Teki; Nies.; Urus. XI 2-3.

Dangel

Dangel h. własnego, vel Dangiel, ród fabrykantów i przewoźników warszawskich, pochodzenia włoskiego, nobilitowanych 1790, wraz z nadaniem herbu.

Sulimierski

Sulimierski h. Starykoń, vel Sulimirski, Sulmierski, Szulmierski, Szulmirski, ich gniazdem rodowym są Sulmierzyce k/ Radomska, przy trakcie do Szczercowa, gdzie w 1552 roku Jan Sulimierski płacił podatek od 27 osadników na 9 łanach, oraz od pięciu młynów i dwu karczem (SGKP XI 57). Od tego czasu rodzina znacznie się powiększyła. W 1783 roku Sulimierscy posiadali już majątki: Dalików w parafii Gajówka, Kałów i Tumusin par. Kałów, Lubica i Kuźnica Lubiecka par. Parzno, Wola Pszczółecka par. Wygiełzów, Osmolin par. Zduńska Wola, Nowa Wieś par. Brzeźnio, Mileszki i część Chojen, par. Mileszki.

Buczyński

Buczyński h. Strzemię, rodzina małopolska, pisząca się niegdyś „na Buczynie”. Nazwisko wzięła od wsi Buczyna, leżącej w powiecie i gminie Bochnia.

Łączkowski

Łączkowski h. Zadora, wyszli ze wsi Łączkowice w powiecie Piotrków Trybunalski, położonej w gnieździe Zadorzyców, między Chełmem a Bąkową Górą, na której dziedziczyli jeszcze 1553 (Paw.). Pisali się czasem z Lanckorony. Łączkowscy podpisali elekcję króla Michała 1669, Augusta II 1697 i Stanisława Leszczyńskiego 1733 z województwem sieradzkim. 
Z nich: Wiktoryn, podstoli winnicki 1754. – Maksymilian, burgrabia grodzki sieradzki 1785, komornik graniczny sieradzki 1791, sędzia pokoju powiatu sieradzkiego 1809.
Genealogia
(osób: 61)

• EWARYST Marceli Ksawery Łączkowski (ok. 1815-po 1841), s. Łukasza i Wiktorii Jagnińskiej, rządca dóbr Rzeczniów 1841, obecnie woj. świętokrzyskie; ż. (26 X 1841 Połczyce Górne) Konstancja Felicjanna Kowalska (ok. 1820-po 1841), c. Feliksa i Magdaleny Olszowskiej, z Połczyc Górnych; ślub w parafii Ostrowiec Świętokrzyski (Bon.; MK Ostrowiec Świętokrzyski); dzieci: Wiktor? (ok. 1850-po 1880), zam. Ostrowiec Świętokrzyski, żonaty z Adelą Mączyńską.

• MARIANNA Łączkowska (ok. 1824-po 1846), c. Wincentego i Józefy Topolskiej; ur. Bębnów (Nejm.); m. (1846 Osjaków) Aleksander Kossowski (ok. 1818-ok. 1860), s. Pawła i Józefy Wardęskiej, dziedzic dóbr Złotniki pow. Zgierz.

Źródła: Bon. t.15/276-277; Dw. Teki; Nies.; Sęcz.; Urus.; PSB t.18/310.

Chojecki

Chojecki h. Lubicz, rodzina podlaska, pisała się z Choji i Rzążewa. Gniazdem ich jest Choja w ziemi łukowskiej, obecnie pow. Siedlce, gmina i parafia Zbuczyn. Stamtąd przenieśli się w różne strony kraju. Juź w XVI stuleciu licznie rozrodzeni, rozdzielili się na kilka linii, do ich herbu przeszła też większa część Chojeckich herbu Korab. Tomasz, wiceregent grodzki 1650, podstarości 1670, wreszcie sędzia grodzki krasnostawski. Kazimierz, dziedzic na Choji i Rzążewie, szambelan Stanisława Augusta 1766, komisarz sejmów galicyjskich 1788, deputat stanów galicyjskich 1787-1791, wicemarszałek galicyjski. Hilary, sędzia ziemski kijowski 1784, kawaler Orderu Św. Stanisława 1790. Chojeccy podpisali elekcje 1697 i 1764 r. z woj. podlaskim i ziemią liwską. Niektórzy osiedlili się na Litwie i tam podpisali elekcję 1632 r. z pow. pińskim oraz manifest szlachty litewskiej 1763. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1817, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni kijowskiej 1813, wileńskiej 1819.
Genealogia
(osób: 50)

• JANINA Chojecka (ok. 1870-1940), c. Stanisława i Klementyny Siemieńskiej; m. (p. 1890) Józef ks. Puzyna h. Oginiec (1856-1919); dzieci: Stefan, Janina, Antonina, Anna, Maria, Zofia – ks. Puzynowie.

• STANISŁAW Chojecki (ok. 1830-po 1873), s. Jana i Ignacji Pietruskiej; ż. (p. 1866) Klementyna Siemieńska h. Dąbrowa (ok. 1840-po 1873), c. Lucjana i Ludwiki Potockiej h. Pilawa; dzieci: Wanda, Janina, Maria. 

Źródła: Bon. t.3/43; Krzep. Młp.; Nies.; M. Gal.; Semk.; Urus.

Wilczyński

Wilczyński h. Poraj, rodzina wielkopolska, w XV i XVI wieku używała przydomku Lewin, który mógł być ich pierwotnym nazwiskiem. Gniazdo Wilczyńskich miało znajdować się na Kujawach, jednak już w XV wieku spotykamy ich już w Wielkopolsce. Wydaje się zatem prawdopodobne, że nazwisko wzięli od położonych w Wielkopolsce wsi swoich dziedzicznych Wilczyno i Wilczyna Góra (Wilczagóra) w powiecie gnieźnieńskim.

Gembarzewski

Gembarzewski h. Abdank (in. Habdank, Awdaniec), vel Gembarzowski, Gębarzewski, Gemborzewski, Gambarzewski, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Gembarzów k/ Radomia, gmina i parafia Skaryszew, gdzie są notowani w aktach od 1508 r. do II połowy XVII wieku, jako dziedzice cząstkowi tej wsi. 

Śniegocki

Śniegocki h. Zagłoba, rodzina pochodząca z Mazowsza, szeroko rozrodzona i przeważnie drobnoszlachecka. Pisali się „ze Śniegocina”, a nazwisko wzięli od wsi Śniegocin w powiecie bielskim, woj. płockim. Jedna gałąź osiadła w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Genealogia
(osób: 40) 

• BRONISŁAW Śniegocki (19 VIII 1868-17 X 1934), s. Tadeusza i Marii Nowackiej, kupiec, przemysłowiec, drogista, powstaniec wielkopolski; właściciel drogerii „Universum” w Poznaniu 1903; prowadził także produkcję rozmaitych artykułów drogeryjnych; zm. Poznań (Dz. Pozn. 208/03; PTPN; MK Poznań: Św. Marcin).

• FELICJA Kazimiera Śniegocka (ok. 1865-po 1885), c. Alfonsa i Kazimiery Mieszczańskiej; ur. prawd. Błaszki (Nejm.; MK Błaszki); m. (1885 Sieradz) Kazimierz Łączkowski (ok. 1860-po 1885), s. Gracjana i Walerii Gałczyńskiej. 

Źródła: Dw. Teki; Nies.; Sęcz.

Zabłocki

Zabłocki h. Łada vel Łada-Zabłocki, stara rodzina mazowiecka, wymieniona w Herbarzu Paprockiego w 1584 roku. Pisali się „z Zabłocia”, a ich gniazdem była wieś Zabłocie w ziemi zakroczymskiej. Przypisywany im przydomek Sawicz występował raczej w rodzinie Zabłockich herbu