Tomaszewski

Tomaszewski h. Bończa, vel Bończa-Tomaszewski, Tomaszowski, licznie rozrodzona rodzina małopolska, wymieniona w aktach lubelskich w 1471 r. oraz Herbarzu Paprockiego 1584.

Kobyłecki

Kobyłecki h. Godziemba v. Kobełecki, Kobylecki, z ziemi sieradzkiej, dom licznie rozrodzony, dla odróżnienia się już w XV wieku używający rozmaitych przydomków, m. in. Miedzianek, Chabrzyk, Szymanek, Świercz, Stasidło, Kisiel, Mikul v. Mikulec, Chmiel, Wilk, Kiepusz, Spot, Niedziałek, itd. Nazwisko wzięli od wsi Wielkie i Małe Kobyłki in. Kobełki w powiecie piotrkowskim. Zbyszek z Kobyłek obecny na sądach w Piotrkowie 1398, a Marcin z Kobyłek 1400 (AGZ Piotrków). Kobyłeccy wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w pierwszej połowie XIX wieku.
Genealogia
(osób: 387)

• OLIMPIA Nepomucena Maria Miedzianek-Kobyłecka (ok. 1838-po 1885), c. Rafała i Nepomuceny Kęszyckiej; ur. Wola Dzierlińska (Bon.; Nejm.; MK Sieradz); m. (27 XI 1861 Charłupia Mała) Walenty Papiewski (1827-1894), s. Izydora i Tekli Wolskiej, z Sieradza; dzieci: Jan Edmund Papiewski (ur. 1885 Sieradz).

• WINCENTY Ignacy Miedzianek-Kobyłecki z Bądkowa (ok. 1790-1838), s. Stanisława i Franciszki Skolimowskiej, notariusz, dziedzic dóbr Bałucz (Bon.; Nejm.); ż. (ok. 1820) Elżbieta Otocka (1799-po 1838), c. Rocha i Konstancji Koseckiej; ur. Bałucz; 2v. żona Pawła Miniszewskiego (1797-1854); dzieci: Pelagia, Waleria, Edmund, Ewa, Wanda, Wincenty. 

Źródła: Bon. X 258-268; Dw. Teki; Nejm.; Nies.; Sęcz.; Urus.

Szczepkowski

Szczepkowski h. Jastrzębiec v. Sczepkowski, rodzina mazowiecka, przybrała nazwisko od wsi Szczepkowo in. Sczepkowo w dawnym powiecie mławskim, parafia Janowiec Kościelny. Jedna linia osiedliła się w Wielkopolsce, gdzie posiadała m. in. dobra Sławin i Zamoście in. Zamojście w powiecie kaliskim, parafia Gostyczyna. Sławin pozostawał własnością rodziny przez prawie dwieście lat. Z nich: Jakub, wojski ciechanowski 1790.
Genealogia
(osób: 52)

• JAN Szczepkowski (ok. 1735-22 IX 1778), s. Jana i Marianny Kurowskiej, dziedzic dóbr Sławin i Zamoście in. Zamojście w pow. kaliskim, parafia Gostyczyna; majątek ten kupił od Brodzickich za 65. 000 złp, kontrakt sprzedaży spisano w Sławinie 13 V 1768; zm. Sławin, poch. Kalisz, u Reformatów (AGZ Kalisz; MK Gostyczyna); 1ż. (14 II 1757 Dobrzyca) Franciszka Brodzicka (ok. 1740-1770/76), c. Ludwika i Marianny Chlebowskiej; świadkowie na ślubie: Antoni Gorzeński, łowczyc kaliski i Antoni Brodzicki, kasztelanic kamieński (MK Dobrzyca); 2ż. (p. 1776) Katarzyna Kurnatowska h. Łodzia (ok. 1750-po 1794); dożywotniczka dóbr Sławin i Zamoście; zm. Sławin; dzieci: Mikołaj, Tekla.

• MARIA Szczepkowska (ok. 1860-1 III 1934), c. Józefa i 2ż. Heleny Bro- dowskiej, ze Sławina; zm. Poznań, poch. Granowo (Dz. Pozn. 163/88; MK Granowo); m. (15 VII 1888 Gostyczyna) Bolesław Jan Nepomucen Nieży- chowski h. Pomian (14 V 1854-8 II 1922), s. Kazimierza i Jadwigi Kierskiej, ziemianin, dziedzic dóbr Nowe, które przejął w 1879 w wyniku rozliczenia spadkowego po śmierci ojca, sprzedał 17 IV 1891 Spółce Ziemskiej w Poznaniu; później właściciel Kaliszan; ur. Granówek, zm. Poznań, poch. Stary Cmentarz Św. Marcina. 

Źródła: Bork. Spis; Dw. Teki; Nies.

Napruszewski

Napruszewski h. Grzymała odm. (bez bramy), vel Napruszowski, Niepruszewski, rodzina wielkopolska, wyszli z Napruszewa w powiecie gnieźnieńskim. 

Kruszewski

Kruszewski h. Abdank (in. Habdank, Awdaniec) v. Skarbek-Kruszewski, wyszli ze wsi Kruszewo w ziemi łomżyńskiej, a dziedziczyli na kilku wsiach tej nazwy, leżących w powiecie bielskim, województwie podlaskim, później powstałych. Bartłomiej, Piotr i Jan, synowie Andrzeja z Kruszewa, nabyli od Milewskich dziesięć włók, zwanych Łubnica, za 20 kóp groszy, a książę mazowiecki Jan (starszy), w uznaniu ich zasług, do tych dziesięciu włók nabytych, dodał od siebie w Łomży 1426 r., jeszcze dwadzieścia włók (Bon.). Dziedziczyli też m. in. na Złoczewie. W 1569 r. złożyli przysięgę wierności, po przyłączeniu Podlasia do Korony (Mil.). Byli elektorami z woj. płockiego, rawskiego, ziemi wyszogrodzkiej, bielskiej 1669; woj. płockiego, sandomierskiego, ziemi łomżyńskiej, nurskiej i dobrzyńskiej 1697. Jedna gałąź osiadła w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej. Kruszewscy są zapewne jednego pochodzenia z Kozietul- skimi i Lewikowskimi. Od nich pochodzą Kobylińscy z Kobylina w ziemi bielskiej, które później nazwano Kruszewo-Kobyliny (Mil.). Z nich: Adam, podstarości łomżyński 1550. – Andrzej, podstarości i sędzia grodzki bobrownicki 1611, podczaszy dobrzyński 1624. – Paweł, podczaszy bielski 1720. – Jan, chorąży bielski 1762, poseł i marszałek sądów kapturowych ziemi bielskiej, starosta wasilkowski.
Genealogia
(osób: 362)

 prof. Mikołaj Kruszewski

(1851-1887)

• STANISŁAW Ignacy Kruszewski (ok. 1780-1864), s. Dominika i Magdaleny Bontani, ziemianin, dziedzic dóbr Babice, posesor ekonomi Zdziechów; ur. Dobryszyce pow. radomszczański, zm. Kazimierz (Nejm.; MK Kazimierz); 1ż. (23 VII 1810 Wola Jedlińska) Franciszka Kunegunda Żabicka (ok. 1790-ok. 1822), c. Leopolda, dziedzica dóbr Przystajń i NN.; ślub w par. Jedlno (MK Jedlno); dzieci: Eufrozyna, Ezechiel, Seweryn, Wojciech; 2ż. Katarzyna Zabielska (ok. 1800-po 1830); dzieci: Walerian, Kamila, Sylwester.

• TEKLA Kruszewska (ok. 1770-po 1810), c. Dominika i Magdaleny Bontani; ur. Dobryszyce pow. radomszczański (Nejm.); 1m. (ok. 1790) Feliks Klemens Kotnowski (ok. 1770-ok. 1810), s. Macieja i Heleny Stanisławskiej, burgrabia ziemski piotrkowski 1791 (MK Piotrków Trybunalski); dzieci: Hipolit Wiktoryn Kotnowski (ur. 8 IX 1791 Piotrków Trybunalski); 2m. Marcin Tatarowicz (ok. 1770-po 1810). 

Źródła: Bon. t.12/358-363; Mil.; Nejm.; Nies.; Sęcz.; Urus.; Wikipedia: 1.

Chełmicki

Chełmicki h. Nałęcz, vel Nałęcz-Chełmicki, wywodzą się z Chełmicy Małej, w pow. dobrzyńskim, podczas gdy Chełmica Wielka (dawniej Chełmnica) była gniazdem Chełmickich herbu Jastrzębiec. Używali przydomku Sapa lub Zaspa. 

Pokrzywnicki

Pokrzywnicki h. Bończa, rodzina mazowiecka z ziemi ciechanowskiej (Nies.). Jej gniazdem jest wieś Pokrzywnica w dawnym powiecie mławskim, parafia Janowiec Kościelny. Jedna gałąź osiedliła się w województwie łęczyckim, a później w Wielkopolsce. Pokrzywniccy tego herbu zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w 1837 i 1839. Z nich: Tomasz, miecznik przasnyski 1777-1788.
Genealogia
(osób: 27)

• ANTONINA Florencja Pokrzywnicka (20 VI 1808-po 1887), c. Pawła i Bogumiły Bylina; ur. Bobrowniki, par. Doruchów, chrz. 29 VII 1808, chrzestni: Florian Skalski, posesor Bobrowik i Jadwiga z Psarskich Bylinowa (MK Doruchów; Dz. Pozn. 267/87); m. Gustaw Gawecki (ok. 1800-po 1887).

• IGNACY Teodozjusz Pokrzywnicki (1806-24 VI 1873), s. Pawła i Bogumiły Bylina, ziemianin, powstaniec 1830/31; posesor dóbr Mycielinek, par. Chocz, w ówczesnym Król. Polskim; ur. Bobrowniki, zm. Warszawa, dokąd się udał dla poratowania zdrowia, poch. Cm. Powązkowski, kw. E-III-5 (MK Doruchów; Dz. Pozn. 147/73; Epitafium: Cm. Pow.); ż. (10 I 1844 Doruchów) Antonina Przeniewska (1810-1898), c. Józefa i NN., z Bobrownik. 

Źródła: Dw. Teki; Nies.; Urus. XIV 174-175; Żychl.

Pokrzywnicki h. Grzymała, rodzina wielkopolska, tytułowała się komesami na Pokrzywnicy i nazwisko wzięła od tych dóbr w powiecie łęczyckim. Jan, dziedzic na Pokrzywnicy w 1434 r. 
Z czasem Pokrzywniccy rozdzielili się na dwie główne gałęzie: łęczycką i zakroczymską. Gałąź łęczycka dziedziczyła m. in. dobra Rękoraj i Moszczenica w pow. piotrkowskim, Boguszyce, Praszka i część miasta Piątek, Gieczno, Szypino (Sypino), Kryszkowce, Piaskowice i Silnica. Przedstwiciele drugiej gałęzi posiadali dobra Obrąb Wielki w ziemi zakroczymskiej, Gzowo, Popielżyn Górny i Żołędowo. W XVIII wieku niektórzy osiedlili się na Wołyniu. Z nich: 2 kasztelanów 1528 — 1733.
 
Źródła: Nies.; Dw. Teki; Urus. XIV 175-177; Żych.

Dmochowski

Dmochowski h. Pobóg vel Dmóchowski, Dmuchowski, Dmachowski, Dmowski, Dmoski, licznie rozrodzona rodzina z północnego Mazowsza, głównie z powiatu ostrołęckiego, przeważnie drobnoszlachecka. Nazwisko wzięła od wsi Dmochy w ziemi nurskiej. Wymieniają ich akta nurskie w 1583 r. Na początku XV wieku przeniosła się na Podlasie i tam założyła kilka wsi o nazwie Dmochy, m. in. Dmochy Wypychy, D. Wochy, D. Bąbole, D. Przeczki w parafii Czyżewo. Została wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie w latach 1834-1851. Używała rozmaitych przydomków, m. in. Warda, Montwid, Tetera. Dmochowscy stanowią jedną rodzinę z Dmowskimi i są jednego pochodzenia z Sutkowskimi. Bartłomiej Dmochowski, dziedzic wsi Sutki i Dmochy 1682 (Urus.).
Genealogia
(osób: 266)

 Franciszek Ksawery Dmochowski 

(1762-1808)

• ALEKSY Bonawentura Dmochowski z Burca (1804-1886), s. Jana i Antoniny Sosnowskiej, ziemianin, właściciel dóbr Burzec w powiecie łukowskim, woj. podlaskie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1843 (Bon.); ż. (1830 Okrzeja) Aleksandra z Cieciszewa Cieciszowska h. Pierzchała (ok. 1810-1892), c. Adama i Felicjanny Rostworowskiej h. Nałęcz; ślub w par. Okrzeja (MK Okrzeja); dzieci: Zofia, Jan, Bronisław, Helena, Paulina, Leon.

• KAZIMIERA Konstancja Dmochowska (ok. 1840-po 1861), c. Antoniego i Ludwiki Szydłowskiej; m. (28 X 1861 Tuchowicz) Ludwik Teofil Józef Kępiński (ok. 1830-po 1861), s. Józefa i Marianny Grzymińskiej (MK Tuchowicz). 

Źródła: Bon. t.4/302-304; Nies.; Urus. t.3/175-177; Wikipedia: 1.

Siemoński

Siemoński h. Ostoja v. Simoński, rodzina małopolska, pisała się z Siemoni. Jej gniazdem jest wieś Siemonia w dawnym księstwie siewierskim, siedziba parafii. W XVIII i XIX wieku byli m. in. właścicielami wsi Śmierdząca (późniejszego Kryspinowa) w powiecie krakowskim, Bobina w pow. miechowskim, Czechowa, Chrabkowa, Miłkowy, Jelny i Zenku. Z nich: Jan (zm. 1771), chorąży winnicki. – Michał (zm. 1787), stolnik wiślicki.
Genealogia
(osób: 34)

• GABRIEL Tadeusz Siemoński (13 XII 1787-28 IX 1857), s. Stanisława i Tekli Lipowskiej, kapitan wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskich, uczestnik powstania listopadowego; wstąpił 20 V 1807 do 1 pułku szwoleżerów gwardii, mianowany wachmistrzem 23 VIII 1810; skierowany 24 IX 1810 do Legii Nadwiślańskiej jako podporucznik, pełnił służbę a la suite w 3 kompanii fizylierów, 2 batalionie, 3 pułku; w sierpniu 1813 był jako porucznik adiutant major w polskiej gwardii honorowej i miał być skierowany do zakładu w Dreźnie; w Król. Polskim był kapitanem w 3 pułku piechoty w latach 1827-1830; prawd. mianowany pułkownikiem podczas powstania 1830/31; ur. Przezwody w Sandomierskiem (Kir.S.); ż. (ok. 1830) Aniela Wiercińska h. Rawicz (1808-13 XII 1837); zm. na suchoty, lat 29; dzieci: Ewelina, Eugenia.

• OLIMPIA Siemońska (1800-1843), c. Adama i Marianny Tekli Dembińskiej (Girt.); ż. (1823) Feliks Ignacy hr. Łoś h. Dąbrowa (1791-1831), s. Feliksa i Julianny Fryczyńskiej, uczestnik powstania listopadowego; poległ pod Modlinem; dzieci: Adam, Alfred, Melania – hr. Łosiowie. 

Źródła: Bork.; Elektorowie cz. 1, 2; Girt.; St. Kirkor, Słownik oficerów Legii Nadwiślańskiej i pułków Ułanów Nadwiślańskich; Krzep. Młp.; Nies.; ks. J. Wiśniewski, Dekanat pińczowski; Wikipedia.

Rubach

Rubach h. własnego (in. Trzy ziółka) vel Robach, rodzina pomorska, osiedlona w Prusach Zachodnich już w XVI stuleciu.