Mossakowski

Mossakowski h. Jastrzębiec (in. Boleścic) vel Mosakowski, na Mazowszu, niektórzy używali przydomku Mleczek. Gniazdem tej licznie rozrodzonej rodziny jest wieś Mossaki in. Mosaki w ziemi ciechanowskiej. Wieś ta, położona w parafii Krasne, według obecnego podziału administracyjnego znajduje się w pow. Przasnysz, woj. mazowieckim. 
W XIX wieku dobra te stanowiły tzw. okolicę szlachecką, w obrębie której mieściły się Mossaki Gadacze, M. Iłówko albo Iłowe, M. Łyżkowo, M. Rukle, M. Starawieś. Ogółem w 1827 r. okolica Mossaki liczyła ponad 300 mieszkańców (SGKP). Mossakowscy podpisali elekcje królewskie 1648 r. z ziemią łomżyńską, 1669 r. z ziemią różańską, 1697 r. z ziemią ciecha- nowską, woj. płockim i ziemią zakroczymską, 1733 r. z woj. wołyńskim, 1764 r. z woj. wołyńskim i ziemią halicką. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Inni wylegitymowali się w Cesarstwie Rosyjskim, zapisani do ksiąg szlachty guberni kijowskiej. 
Genealogia
(osób: 75)

• BOLESŁAW Mossakowski (ok. 1850-po 1890), s. Aleksandra i Tekli Świdwińskiej, urzędnik kolejowy; zamieszkały Ciechanów, woj. mazowieckie, oraz Suwałki, woj. podlaskie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1855 r. z herbem Jastrzębiec (Urus.; Szl. Król.); ż. (ok. 1879) Maria Józefa Chmielińska h. Leszczyc (ok. 1860-po 1890), c. Antoniego Arkadiusza i Walentyny Magdaleny Grochowskiej h. Bończa; dzieci: Jadwiga, Leon, Cecylia, Jan, Kazimierz.

• NATALIA Mossakowska (ok. 1860-po 1891), c. Aleksandra i Tekli Świdwińskiej; zamieszkała Ciechanów, obecnie woj. mazowieckie (MK Ciechanów); m. (1881 Ciechanów) Stanisław Rossowiecki (ok. 1850-po 1891), s. Jana i Marty Kalińskiej; ślub w parafii Przasnysz, obecnie woj. mazowieckie (MK Ciechanów); dzieci: Włodzimierz Paweł (ur. 1882 Ciechanów), Irena (ur. 1883), Janina (ur. 1887), Halina Amelia (ur. 1888), Stanisława (ur. 1891) – Rossowieccy.

Źródła: Bork. Sp. 263; Nies.; SGKP t.6/710; Szl. Król.; Urus. t.11/296-297; Żern. t.2/109.

Mościcki

Mościcki h. Ślepowron, na Mazowszu i Podlasiu. Wcześniej nazywali się podobno Mościczny (Bork.). Według dawnych heraldyków ich wsią gniazdową były nieokreślone Mościska w północnym Mazowszu. Wydaje się jednak, że nazwisko Mościcki przyjęli od wsi Mościce w ziemi ciechanowskiej, parafii Lekowo. Obecnie wieś ta znajduje się w woj. mazowieckim, powiecie Ciechanów, gminie Regimin. Jedna gałąź już w XV wieku przesiedliła się na Podlasie, gdzie założyli inne wsie o podobnej nazwie, takie jak Mościska i Mościckie, m. in. Mościckie w parafii Kulesze. Niektórzy przeszli do herbu Ostoja. Mościccy byli elektorami 1669 r. z ziemi warszawskiej, woj. podlaskiego, 1697 r. z ziemi warszawskiej, nurskiej, woj. lubelskiego, sandomierskiego, 1764 r. z ziemi bielskiej. 
Z nich: Wojciech, burgrabia i poseł bielski 1764. Michał, komornik ziemski bielski 1788. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 87)

Ignacy Mościcki

(1867-1946)

• FABIAN vel Henryk Fabian Mościcki (ok. 1817-1892), s. Marcelego i Konstancji Gąsowskiej, właściciel części wsi Kobylino Kruszewo, parafia Kobylin Borzymy, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Ślepowron (Urus.; Szl. Król.); ur. w parafii Kulesze Kościelne, chrz. 1819, zm. Kobylino Kruszewo, lat 75, uwagi: wdowiec (MK Kulesze Kośc., Kobylin Borz.); ż. (1843 Kobylin Borzymy) Emilia Pogorzelska (ok. 1822-1884), c. Pawła i Kunegundy Rakowskiej; zm. Kobylino Kruszewo par. Kobylin Borz., lat 62 (MK Kobylin Borz.); ślub w parafii Kobylin Borzymy, miejscowość: Kobylino Kruszewo (MK Kobylin Borz.); dzieci: Kazimierz, Wincenta, Marta (Martyna), Rozalia, Jan, Marianna, Antoni, Stanisława, Łucja.

• ROZALIA Mościcka (1848-po 1875), c. Fabiana i Emilii Pogorzelskiej; ur. Kobylin Kruszewo, parafia Kobylin Borzymy, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie, chrz. 1848 (MK Kobylin Borzymy); m. (1875 Kobylin Borzymy) Konstanty Stypułkowski (ok. 1840-po 1875), s. Wiktora i Teodory Maleszewskiej; ślub w parafii Kobylin Borzymy, miejscowość: Kobylin Kruszewo (MK Kobylin Kruszewo).

Źródła: Bork. Sp. 264; Szl. Król.; Urus. t.11/291-293; Żern. t.2/109.

Moczulski

Moczulski h. Cholewa, podobnie jak Moczulscy innych herbów, wzięli nazwisko od dóbr Moczudły, obecnie Moczydły, w parafiach Pierlejewo i Ostrożany, pow. Siemiatycze. 

Milewski

Milewski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), rozrodzona rodzina na Mazowszu, z Milewa in. Mielewa w ziemi płockiej. 

Marcinkowski

Marcinkowski h. Gryf (in. Świeboda) vel Jaxa-Marcinkowski, stara rodzina małopolska, używająca przydomku Jaksa (Jaxa). Pisali się z Marcinkowic, a niektórzy wywodzą ich ze wsi tej nazwy w powiecie sądeckim. Posiadali tam rzeczywiście rozległe majątki Marcinkowice, Chomranice i Lusławice. Jan Długosz ok. 1470 r. wymienia Mikołaja Marcinkowskiego, dziedzica z Lusławic nad Dunajcem, który był żonaty z mieszczką z Nowego Sącza Dorotą Bachantówną. Wydaje się jednak, że nazwisko wzięli Marcinkowscy od Marcinkowic w dawnym pow. brzeskim, parafii Radłów, obecnie pow. Tarnów, woj. małopolskie. Są notowani w aktach jako dziedzice tej wsi w latach 1508-1579. Wieś jest położona na lewym brzegu Dunajca. Na górze ponad wsią były jeszcze w początkach XVIII stulecia zwaliska murów, zapewne gniazda rodu Marcinkowskich (SGKP). Jedna linia przyjęła arianizm w XVI wieku i dotrwała w nim aż do jego upadku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 

Malewski

herb Jastrzębiec

herb Ślepowron

 

Malewski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), przydomku Bolesta i wywodzą się od tej starej rodziny mazowieckiej. Są jednego pochodzenia z Koziebrodzkimi. Nazwisko wzięli od swego dziedzictwa wsi Malewo w parafii Koziebrody, niegdyś w woj. płockim, w ziemi wyszogrodzkiej, powiecie sierpeckim.

Łapiński

Łapiński h. Lubicz (in. Luba) vel Łapieński, na Podlasiu, pisali się z Łap w ziemi bielskiej. Kilkanaście wiosek w okolicy szlacheckiej noszących nazwisko Łapy, odznaczonych różnymi przezwiskami, jak Wity, Szołajdy, Pluśniaki, Bursięta, etc. etc., zamieszkanych było przez licznie już w XV wieku rozrodzoną szlachtę, przeważnie z rodu Lubów idącą. Pierwotnie nazywali się oni Łapami, w XVI wieku dopiero niektórzy zaczęli się pisać Łapińskimi i większość znaczna z czasem przy tym nazwisku została (Bon.). Jan, Mikołaj i Adam, synowie Michała Łapińskiego z Łap i Feliks, syn Mikołaja, mają sprawy w Lublinie 1580 i 1584 r. Feliks, czyli Szczęsny Łapa, jest dziedzicem części Łap Bursiąt 1581. Jan, syn Mikołaja i Mikołaj, syn Macieja, dziedzice Łap Baranków 1591 r. (Wyr. Lub.). Łapińscy licznie występują jako elektorzy królewscy. Podpisali m. in. elekcje 1669 r. z ziemią bielską, z woj. lubelskim, z ks. żmudzkim, 1697 r. z ziemią nurską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim pilznieńskim 1782 r., w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wołyńskiej w latach 1839-1896. Z nich: Andrzej, burgrabia krakowski, dworzanin królewny szwedzkiej Anny 1621, kupił Kruszyn 1622, został starostą hamersztyńskim 1623. Ignacy, członek Stanów galicyjskich 1828. 
Genealogia
(osób: 101)

• ANIELA Antonina Łapińska (ok. 1800-1855), c. Ignacego i Józefy Ankwicz; m. (1820) Jacek (Jacenty) Roch bar. Lewartowski h. Lewart (16 VIII 1795-III 1853), s. Michała i Dominiki Kornelii Niwickiej, oficer wojsk austriackich, a od 1831 oficer wojsk polskich w powstaniu listopadowym, odznaczony złotym krzyżem Virtuti Militari, po klęsce powstania emigrant we Francji; absolwent Akademii Wojskowej w Wiedniu; ur. Dobczyce, metryka tamże, zm. Orlean, na emigracji (Bon.; MK Dobczyce); dzieci: Rudolfina, Emilia – Lewartowscy.

• JULIAN Aleksander Łapiński (6 I 1818-24 VIII 1900), s. Jana i Teresy Piotrowskiej, przemysłowiec; ur. Jastków, parafia Garbów, pow. Lublin, zm. Warszawa, lat 82, poch. Cm. Powązkowski, kw. 33-IV-30, gr. rodz. (PSB t.18/211; Cm. Pow.); 1ż. (1849 Warszawa) Marianna vel Maria Heyzer, Hejzer (ok. 1829-23 IV 1849), c. Antoniego i Adelajdy Padowani; zm. Warszawa, lat 20; ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander); 2ż. (1850 Warszawa) Bronisława Honorata Rydzewska (17 VIII 1829-30 XII 1894), c. Ignacego i Ludwiki Zięteckiej; ur. Warszawa, chrz. 1829, zm. tamże, lat 65, poch. Cm. Powązkowski, kw. 33-IV-30; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Tadeusz.

Źródła: Bon. t.15/179-182; Nies.; Szl. Król.; Strona internetowa rodziny Łapińskich h. Lubicz.

Lenkiewicz

herb Kotwicz IV

 

herb Lenkiewicz 

in. Pobóg odm.

Lenkiewicz h. Kotwicz i h. Pobóg odm. vel Lenkiewicz-Ipohorski, Linkiewicz, używali przydomku Ipohorski. Jabłonowski (Źr. Dziej. XXII) nazywa Ipohorskich-Lenkiewiczów ziemianami mozyrskimi pochodzenia ormiańskiego.

Lenczewski

Lenczewski h. Strzemię (in. Ławszowa), vel Leńczewski, Lenczowski, Leńczowski, Linczewski, Linczowski, stara rodzina małopolska, pisząca się niegdyś „de Lencze”, później przeważnie drobnoszlachecka, licznie rozrodzona i rozproszona.

Kurzyna

herb Pielesz

herb Sulima

Kurzyna h. Pielesz, ze wsi Kurzyny w ziemi bielskiej, jeden dom z Garbowskimi, z sąsiedniego Garbowa (Bon.). Obecnie Kurzyny leżą w gminie Kobylin-Borzymy, pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie.