Kopczyński

Kopczyński h. Ślepowron v. Kopciński, na Podlasiu, skąd przenieśli się m. in. na Wołyń, Ruś Czerwoną, Podole. 
Kopczyńscy podpisali z województwem bracławskim elekcję Augusta II w 1697. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie ok. 1840 i 1854, na Podolu 1843. Z nich: Antoni, skarbnik oświęcimski ok. 1760. – Jan Feliks, subdelegat grodzki winnicki 1768. – Tadeusz, komornik graniczny bracławski 1784. – Ludwik, regent ziemski bracławski 1788 (Akta Bracławskie).
Żernicki wymienia jeszcze Kopczyńskich h. Budwicz.
Genealogia
(osób: 32)

• BARBARA Kopczyńska (ok. 1690-po 1730), c. Jerzego i Eufrozyny Żytyńskiej (AGZ Kamieniec Podolski); 1m. Jan Sikorski (ok. 1690-po 1720); 2m. Konstanty Komar (ok. 1690-po 1730).

• ONUFRY (Andrzej) Kopczyński (1735-1817), ksiądz pijar, pedagog, językoznawca, działacz społeczno-polityczny nauczyciel szkół pijarskich, m. in. Collegium Nobilium, autor pierwszego nowoczesnego podręcznika gramatyki polskiej i łacińskiej („Gramatyki dla szkół narodowych” wyd. Warszawa 1778-1783) oraz elementarza dla KEN; członek Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych od 1780, Tow. Przyjaciół Nauk, Izby Edukacyjnej, wizytator szkół, reorganizator Biblioteki Załuskich; uczestnik insurekcji 1794; ur. Czerniewo, woj. gnieźnieńskie, zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, tablica na południowej ścianie kościoła (Bon.; PSB; WSB; Nowy Korbut; Cm. Pow.). 

Źródła: Bon. XI 118-119 i Uzup.; Urus.; Sęcz.; Żern.