Rosowski

Rosowski h. Korab, vel Rossowski, Rossoski, Rososki, w Wielkopolsce, pisali się z Rososzycy. Są jednego pochodzenia z Korabitami Gałęskimi, Gniazdowskimi i Wysockimi.

Ruszczyc

Ruszczyc h. Lis, vel Rószczyc, Roszczyc, Rościsz, w dawnym woj. podlaskim i brzeskim litewskim. Jedna ich linia używała przydomku Zbirogowski. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Pierwotnym ich nazwiskiem miało być Roszko. Niektórzy z nich zmienili nazwisko na Ruszczycki vel Roszczycki. 

Rymgajło

Herburt

Poraj

Rymgajło h. Herburt (in. Herburtowa, Pawęża), vel Rymgajłło, Rymgayło, Rymgayłowicz etc., litew. Rymgayłas, stara szlachta żmudzka, której gniazdem jest wieś Rymgajły w dawnym ks. żmudzkim. 

Słubicki

Słubicki h. Prus I (in. Turzyma, Słubica), vel Slubicki, Ślubicki, Szlubicki, na Mazowszu, pisali się ze Słubic (Ślubic). Wywodzą się od rodu Słubiczów, pisanych także Ślubiczami, Szlubiczami (pierwotnie Słubica) herbu Prus I, którzy się później nazwali Słubickimi. Są jednego pochodzenia m.in. ze Studzińskimi (Studzieńskimi), Swarockimi, Załęskimi.

Sokalski

Sokalski, vel Szokalski, Sokolski, Sokulski, w Wielkopolsce, na Mazowszu, Podlasiu, a w XIX wieku także w ówczesnej Galicji. Są chyba jednego pochodzenia z Szokalskimi. Niektórzy z nich zmienili nazwisko, a pierwotnie nazywali się Sokala (Sokal).

Stobiński

Stobiński, vel Stopiński, chociaż głucho o nich w herbarzach, to w XVIII wieku występują w aktach jako szlachta w Wielkopolsce i na Mazowszu. Stanowią zapewne jedną rodzinę ze Stopińskimi herbu Junosza, którzy wywodzą się z dawnego woj. płockiego.

Szauman

Szauman h. własnego, vel Szauman-Szumski, w W. Ks. Litewskim, rodzina pochodzenia niemieckiego, używająca przydomku Szumski.

Szułdrzyński

Szułdrzyński h. Zadora, vel Szołdrzyński, mieli podobno wyjść z dawnego woj. sandomierskiego, później zamieszkiwali m.in. w Wielkopolsce, w pow. wrzesińskim. 

Świda

Świda h. własnego (in. Grabie odmienne), vel Świda-Polny, Szwida, w W. Ks. Litewskim, w woj. mińskim. Czasem używali przydomku Polny. Byli przeważnie wyznania kalwińskiego, tj. ewangelicko-reformowanego. Od ostatniej ćwierci XVIII wieku pisali się ze Świdwów. 

Terlikowski

Terlikowski h. Jelita, oraz h. Suchekomnaty, vel Terlikoski, Tyrlikowski etc., na Podlasiu, w ziemi drohickiej i mielnickiej, skąd przenieśli się m.in. na Litwę i Podole. Pisali się z Terlikowa.