Nieświastowski

Nieświastowski h. Nałęcz, rodzina wielkopolska, pisząca się z Nieświastowic, dawniej nazywanych też Jeświastowice, w pow. gnieźnieńskim.

Mietelski

Mietelski h. Ostoja, vel Metelski, rodzina małopolska, w dawnym woj. sandomierskim, pisząca się z Mietla i używająca przydomków Skrobot i Gałka. 

Majątkiem gniazdowym tego domu jest wieś Mietel, inaczej Metel, w parafii Stopnica, w dawnym pow. wiślickim, obecnie pow. Busko-Zdrój. Mietelscy są notowani w aktach wiślickich jako dziedzice tych dóbr w 1575 r.

Mietelscy herbu Ostoja wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1802 r.

• FRANCISZKA Mietelska h. Ostoja (ok. 1750-ok. 1785), c. Marcina i Heleny Kosseckiej h. Rawicz; m. (ok. 1775) Ferdynand Fabian Sebastian Kossecki z Kossocic h. Rawicz (1743-ok. 1815), s. Józefa i 1ż. Teresy Kurdwanowskiej h. Półkozic, podkomorzy królewski, konfederat barski; regent ziemski horodelski, podkomorzy królewski 1791; właściciel dóbr Kryszyn i Krakowszczyzna na Ukrainie; w 1768 r. pozwał Potockiego o sumę, a w 1779 odstąpił bratu stryjecznemu Mateuszowi 5,000 zł; 1777 r. zeznał zapis dożywocia z pierwszą żoną Franciszką Mietelską; spisał swój testament w Brusiłowie w 1815 r. przeznaczając większą sumę na założenie szkoły i szpitala w Krakowszczyznie; jego metryka urodzenia w Zembocinie (Bon.; MK Zembocin); 1v. Franciszka Mietelska h. Ostoja (ok. 1750-ok. 1785); dzieci: 1/ Paweł Piotr Jacek (1777-1852); 2/ Ferdynand (ur. ok. 1780); 3/ Roch (ur. ok. 1780) – Kosseccy; 2v. (ok. 1790) Elżbieta Dąbrowska (ok. 1765-po 1800); dzieci: Marianna Kossecka (ur. ok. 1790).

• MARCIN Mietelski h. Ostoja (ok. 1710-po 1760), s. Antoniego i Anny Młodawskiej, nabywca majątku Przedbórz w 1751 r., później chorąży pancerny i stolnik chełmiński (Bon.; Urus.); ż. (ok. 1740) Helena Kossecka z Kossocic h. Rawicz (ok. 1720-po 1760), c. Franciszka i Teodory Aramowicz; w 1751 r. zeznała zapis dożywocia z mężem Marcinem Mietelskim (ibid.); dzieci: Franciszka, Andrzej, Róża (Rozalia).

Źródła: Dług.; Krzep. Małop.; Nies.; Pap. 224; Szl. Gal.; Urus. t. 11/41-42.

Haller

Haller h. własnego, vel Haller de Hellenburg, ród pochodzenia bawarskiego. Jedna z najbogatszych rodzin kupieckich Krakowa w XVIII wieku. Otrzymali nobilitację w Galicji 1793 r., wraz z przydomkiem „de Hellenburg”.

Dzierżanowski

Dzierżanowski h. Gozdawa, vel Dzierzanowski, rodzina wielkopolska, osiedlona m.in. na ziemiach pruskich. Są jednego pochodzenia z Pampowskimi. Pierwotnie: „nie jednę, ale dwie lilie obok siebie w herbie kładli, o czem Niesiecki wspomina” (Bon.).

Ojrzeński

Ojrzeński h. Lubicz, vel Mieczyk-Ojrzeński, Ojrzyński, Oyrzyński, Oyrzeński, rodzina mazowiecka, używająca przydomku Mieczyk, a pisząca się z Ojrzenia. Osiedlili się m.in. w Wielkopolsce i na Litwie.

Gnatowski

Gnatowski h. Łada, vel Gnatoski, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona, w ziemi zakroczymskiej. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Poszczególne gałęzie tej rodziny osiedliły się m.in. w Wielkopolsce, w W. Ks. Litewskim i na Wołyniu. Jedna gałąź, osiadła na Ukrainie, miała posiadać tytuł hrabiowski.

Łaskarzewski

Łaskarzewski h. Łabędź, vel Dunin-Łaskarzewski, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona, osiedlona m.in. na Wołyniu. Pisali się „z Łaskarzów”. Wyszli ze wsi Łaskarze, w dawnym pow. różańskim, obecnie pow. Maków Mazowiecki. 

Sieniuta

herb Sieniuta
(wg Gajla)

herb Sieniuta
(wg Niesieckiego)

Sieniuta h. własnego, vel Sieniut, oraz Sieniutowicz, w W. Ks. Litewskim, następnie na Wołyniu; wywodzą się z bojarów ruskich. Niektórzy osiedlili się w XVII wieku w Wielkopolsce. 

Mikulski

Mikulski h. Rawicz, na Mazowszu, w ziemi wyszogrodzkiej i warszawskiej, notowani w aktach od 1500 r. Wyszli być może ze wsi Mikulin, w pow. brzezińskim, w parafii Jeżów.

Ortyński

herb Łabędź

herb Sas

Ortyński h. Łabędź, oraz h. Sas, na Rusi Czerwonej i na Kijowszczyznie. Pisali się „de Ortyniec”.