Kosicki

Kosicki h. Łuk napięty v. Koszycki, Koschitzky, pisali się z Koszyc i Zakrzowa. Wyszli zapewne ze wsi Koszyce w dawnym woj. sandomierskim. 

Mecherzyński

Mecherzyński h. Nowina, vel Macherzyński, Macharzyński, Męcherzyński, rodzina zapewne pochodzenia ruskiego, wywodząca się może ze wsi Mecherzyńce w dawnym powiecie Nowogród Wołyński, gminie Ostropol.

Szygowski

Szygowski h. Trzaska v. Sygowski, Sygoski, rodzina mazowiecka, pisała się z Szyg (na Szygach, de Szygi, na Szygach i Barcinie), wyszli ze wsi Szygi w dawnym powiecie różańskim. Występują w aktach mazowieckich już od 1410 r. Wymieniają ich – Paprocki w Herbarzu 1584, Konstytucje sejmowe 1598, Uniwersały poborowych 1619. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie 1815 i 1848. Jedna linia osiedliła się na Kujawach i w Wielkopolsce. Szygowscy byli właścicielami m. in. dóbr Bieniewo i Pawłowice Górne w pow. sochaczewskim, miasta Barcin oraz wsi przyległych: Przedmieście Barcińskie, Krotoszyn, Wolica, Obodno, Kiszkowo, Młodocino, Ptur, Pturek, Knieja i Ostrowie w pow. kcyńskim, inowrocławskim i gnieźnieńskim.
Genealogia
(osób: 25)

• JAN Paweł na Szygach Szygowski (ok. 1660-1709/19), s. Wojciecha i Eutalii Bieniewskiej, starosta kruszwicki 1709; dziedzic dóbr Piechcino i Bielawy w pow. gnieźnieńskim 1688; właściciel miasta Barcin oraz wsi przyległych: Przedmieście Barcińskie, Krotoszyn, Wolica, Obodno, Kiszkowo, Młodocino, Ptur, Pturek, Knieja i Ostrowie w pow. kcyńskim, inowrocławskim i gnieźnieńskim, które w 1688 r. nabył od Jakuba na Gocłach Gocłowskiego, kasztelana przemęckiego (AGZ Gniezno, Poznań; Zap. Tryb. Piotrk.); ż. (p. 1700) Zofia Lubstowska (ok. 1670-1709/41); dzieci: Aleksander, Konstanty, Ludwika, Katarzyna, Adam.

• KATARZYNA na Szygach Szygowska (ok. 1715-po 1747), c. Jana i Zofii Lubstowskiej, starościanka kruszwicka; panna 1719-1731 (AGZ Gniezno, Kcynia; Zap. Tryb. Piotrk.); m. (p. 1736) Antoni Raczyński h. Nałęcz (ok. 1710-po 1749), s. Zygmunta i Magdaleny Sędzickiej h. Lubicz; dzieci: Wojciech, Ignacy – Raczyńscy.

Źródła: Bork. Spis 453; Dw. Teki; Nies.; Papr.; Spis Szlachty Król. Polskiego 1851 r.; Żern. II 433.

Szwejcer

Szwejcer h. Zadora, vel Szweycer, Schweycer, Schweitzer, Schwaycer, Szwajcer, błędnie Schwayer, rodzina występująca w aktach mazowieckich w XVIII wieku, a później również w sieradzkich. 

Szołajski

Szołajski h. Topór (in. Pałuka) v. Starża-Szołajski, Szołayski, Sołajski, drobna szlachta w województwie kaliskim i łęczyckim 1584 (Papr.), odłam rodu Pałuków. Są pewnie jednego pochodzenia z Dzierzbickimi z Dzierzbic. Wyszli ze wsi Szołajdy, położonej blisko Dzierzbic, obecnie w województwie wielkopolskim, powiat kolski, gmina i parafia Chodów. Według regestrów poborowych pow. łęczyckiego z r. 1576 wieś „Solaidy" miała 11 posiadaczy, mających od 1/2 do 1/8  łanu (Pawiń. Wielkp. II 183). Odróżniano tu nazwami kilka części, jak: Szołajdy Dzierzkowe, Sz. Kujawki, Sz. Rajskie, Sz. Rzyńdy, Sz. Piaski, Sz. Dębowo. Trzy pierwsze nazwy utrzymały się do początku XIX wieku.
Genealogia
(osób: 32)

• ADAM Starża-Szołayski (1842-1906), s. Adama i Franciszki Modelskiej, ziemianin, ofiarodawca dla Muzeum Narodowego w Krakowie (wspólnie z żoną); dziedzic dóbr Rzepiennik Biskupi w pow. tarnowskim, gmina Rzepiennik Strzyżewski, które pozostawały w ręku Szołajskich od ok. 1780 r.; właściciel kamienicy w Krakowie zwanej kamienicą Szołayskich; w latach 1849-1856 miała tam siedzibę redakcja i drukarnia „Czasu”, a od r. 1902 kamienica była własnością Włodzimiery z Jelitów Kraińskich i Adama Starży Szołayskich, którzy aktem fundacyjnym z 22 IX 1904 r. przekazali ją gminie miasta Krakowa, przeznaczając na potrzeby muzealne, celem dostarczenia „pomieszczeń dla zbiorów sztuki, pamiątek narodowych i zabytków kultury będących własnością Muzeum Narodowego w Krakowie”; zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. 26, gr. rodz. (Cm. Rak.); ż. Włodzimiera Kraińska h. Jelita (1844-1928); zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. 26, gr. rodz. 

• FEBRONIA Szołajska (ok. 1810-25 V 1840), c. Stanisława i Tekli Rudzkiej; m. (1827 Siedlec) Wincenty Tomasz hr. Tyszkiewicz h. Leliwa (10 IV 1796-28 IV 1856), s. Jerzego i Łucji ks. Lubomirskiej, oficer wojsk polskich i poseł na sejm warszawski 1831; właściciel dóbr Niewierz w pow. szamotulskim; 2v. żonaty (1848) z Izabelą hr. Grabowską h. Zbiświcz (Bork. Rocz.; Dw. Gen.); dzieci: Tadeusz, Stanisław, Hortensja – hr. Tyszkiewiczowie.

Źródła: Bork. Spis 448; Dw. Teki; Papr.; SGKP XI 16; Żern. II 425.

Szczeniowski

Szczeniowski h. Paprzyca (in. Poprzyca, Kuszaba) vel Sczeniowski, rodzina wołyńska, zamieszkała w powiatach żytomierskim i bracławskim, a później także na Kijowszczyźnie. Pisali się z Wielkiego Szczeniowa, a

Suchorski

Suchorski h. Jastrzębiec vel Sucharski, pisali się z Suchorzyna. Wieś Suchorzyn położona była dawniej w powiecie szadkowskim, województwie łęczyckim. Obecnie znajduje się ona w woj. łódzkim, pow. poddębickim, gminie Pęczniew. 

Suchorzewski

Suchorzewski h. Zaremba vel Suchorzeski, rodzina wielkopolska, będąca odgałęzieniem rodu Zarembów. Pisali się również Zarembami z Kalinowy, a także z Nowego Miasta n/ Wartą, Cielczy, Pleszewa i Paprotny. Są jednego pochodzenia z Cerekwickimi, Jarockimi, Kuklinowskimi i Tymienieckimi. Ich gniazdem jest wieś Suchorzewo in. Suchorzew k/ Jarocina w dawnym powiecie kaliskim. W 1589 r. wieś wyszła już z posiadania rodziny, została sprzedana Wojciechowi Skrzypińskiemu (AGZ Kalisz). W XVI wieku dość licznie rozrodzeni przybierali różne przydomki, jak Janowicz, Bartoszewicz itd. Suchorzewscy występują w aktach poznańskich od początku XV wieku. Wymienia ich też Paprocki w Herbarzu 1584 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w XIX wieku. 

Wyrzykowski

Wyrzykowski h. Ślepowron, vel Korwin-Wyrzykowski, Wyżykowski, Wyrzykoski, pisali się „de Wyrzyki”, pochodzą z Wyrzyk w ziemi mielnickiej, skąd według Konstytucji sejmowych byli elektorami królewskimi 1674 r.

Truskolaski

Truskolaski h. Ślepowron vel Truskolawski, Truskulawski, Truskulewski, Troskulawski, dawniej Truskoleśny, rodzina podlaska, w ziemi bielskiej, przeważnie drobnoszlachecka. Ich gniazdem jest wieś Truskolasy in. Truskolas w powiecie mazowieckim, gminie i parafii Sokoły (SGKP). Wieś ta uległa znacznemu rozdrobnieniu, z czasem zamieniając  się w okolicę szlachecką. W jej skład wchodziły Truskolasy Lachy, T. Niwisko, T. Ochole, T. Olszyna, T. Stare, T. Wola. W dokumentach sądowych dawnej ziemi bielskiej w 1456 r. wspominane są Tuskolasy Starawieś, T. Wola, T. Olszyna w 1345 r., T. Niwisko w 1544 r., T. Lachy (Gloger, Ziemia bielska). Jedna z linii Truskolaskich nosiła przydomek Ciszyk. 
Genealogia
(osób: 68)

• MARIANNA Franciszka Truskolaska (1857-po 1875), c. Franciszka i Aleksandry Mojkowskiej; zamieszkała we wsi Truskolasy Lachy, par. Sokoły, obecnie woj. podlaskie; m. (1875 Sokoły) Edward Paweł Dzierżko (ok. 1850-po 1875), s. Franciszka i Izabeli Gąsowskiej, dziedzic cząstkowy we wsi Dzierżki Janowięta; ślub w par. Sokoły (MK Sokoły). 

Tomasz Dominik Truskolaski

(1750-1797)

 Agnieszka Truskolaska

z Marunowskich

(1755-1831)

• TOMASZ Dominik Truskolaski h. Ślepowron (1750-4 XI 1797), aktor, dyrektor teatru; współdziedzic wsi Truskolasy-Lachy na Podlasiu; ur. Truskolasy-Lachy, zm. Warszawa (WSB); ż. (ok. 1774) Agnieszka Marunowska (1755-1831), aktorka i śpiewaczka warszawska; dzieci: Józefa Truskolaska (1781-1849), sławna aktorka, zamężna Ledóchowska. 

Źródła: Bon.; Bork. Spis; Kap. 557, s. 428-430; Nies.; SGKP XII 523; WSB; Żern. II 459; Wikipedia; Muzeum Narodowe w Krakowie.