Łuszczyński

Łuszczyński h. Korczak, w ziemi przemyskiej, gdzie są wymieniani w aktach urzędowych dopiero w XVII stuleciu, dziedziczyli m. in. na Terle i Grąziowej. Podobno w XVIII wieku są w ziemi czerskiej, jeżeli to nie omyłka - zamiast Łuszczewski. Łuszczyńscy wylegitymowali się ze szlachectwa w sądzie ziemskim przemyskim i pilzneńskim 1782, oraz w wydziale Stanów we Lwowie 1830 i 1849.

• ANDRZEJ Łuszczyński (1792-1852), s. Dominika i Marianny Berlicz Strutyńskiej, żołnierz napoleoński; zm. we Lwowie; ż. Maria Wolska; dzieci: Hieronim, Konstancja, Karolina.

Źródło: Bon. t.16/157-160.

Łupiński

Łupiński h. Ślepowron vel Łupieński, Łopieński, Lupiński, z Łupianki Starej i Nowej w ziemi bielskiej, skąd liczni dziedzice stawili się w 1528 roku na popis tejże ziemi. Podpisali z województwem kaliskim elekcję Stanisława Leszczyńskiego 1733, z ziemią mielnicką i łomżyńską obiór Stanisława Augusta 1764. Wylegitymowali się ze szlachectwa 1782 w sądzie grodzkim przemyskim, w Królestwie Polskim w latach 1844-1871, a w gubernii podolskiej 1845.

• JÓZEF Łupiński (ok. 1710-1774), s. Wojciecha i Marjanny Wieteskiej, cześnik bielski 1744, komisarz z sejmu 1768 do zamiany Studenicy za Kuryłówkę; ż. Ludwika Jadwiga Staniszewska (ok. 1720-1769), zm. w Leżajsku; dzieci: Wiktoria, Józef, Tomasz.

Źródła: Bon. t.16/143-145; Dw.Teki; Nies.

Łuniewski

Łuniewski h. Łukocz vel Łukocz-Łuniewski, Łoniewski, z Łuniewa w ziemi drohickiej. Obecnie wieś ta należy do gminy Klukowo, pow. Wyskie Mazowieckie, woj. podlaskie. Pisano ich często mylnie - Łoniewski. Ziemianie Łuniewscy z Łuniewa stawili się na popis ziemi drohickiej w 1528 roku w sześć koni. Milewski daje im herb Ślepowron. Możliwe, że licznie rozrodzona szlachta herbu Ślepowron na sąsiednim Kuczynie i Lubowiczach dziedziczyła także na cząstkach Łuniewa i zwali się czasem Łuniewskimi, ogół jednak dziedziców Łuniewa należał do rodu Łukoczów (Bon.). Dla rozróżnienia Łuniewscy przybierali różne przydomki - Wysk, Szczubła, Dębczyk, Pisarczyk, Ławicz, Andralowicz, Turczyk, Turaj, Januszewicz vel Januszczyk, Plewa vel Plewik, itd. Poszczególne części Łuniewa, powstałe w wyniku działów rodzinnych, czasem łączono z przydomkami, tak powstało Łuniewo Wyski, Łuniewo Szczubły, itd. Łuniewscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 109)

• ANIELA Łuniewska (ok. 1779-1855), c. Tomasza i Krystyny Madalińskiej; razem z bratem Tomaszem Łuniewskim poszukiwali spadku po ojcu w Trybunale płockim ok. 1820; ur. prawd. Łuniewo, gmina Klukowo, pow. Wyskie Mazowieckie, woj. podlaskie, zm. Łosinno, parafia Pniewo, pow. Pułtusk, woj. mazowieckie, lat 76, wdowa (Bon.; MK Pniewo); m. (ok. 1800) Aleksander Madaliński (ok. 1775-p. 1855); dzieci: Marianna (ok. 1816-1817), Teresa Anna (ur. 21 III 1818 Wypychy par. Pniewo), Konstanty (ur. 13 III 1819 Chmielewko par. Pniewo) – Madalińscy.

• WIKTOR Franciszek Łuniewski (1793-1877), s. Wiktoryna i Anny Rupniewskiej, kapitan wojsk polskich, odbył kampanie napoleońskie 1810-1815, ranny pod Możajskiem, poseł na sejm 1831, major ułanów i komisarz wojenny województwa krakowskiego 1831; właściciel dóbr Gnojno w pow. stopnickim; ur. w Chrobrzu, zm. w Gnojnie; ż. Ludwika Różycka h. Rola (1800-1874); dzieci: Aniela, Maria, Karolina, Bolesław, Edward, Henryk, Kazimierz, Erazm.

Źródła: Bon. t.16/129-145; Dw. Teki; Kap.

Łakiński

Łakiński h. Pelikan vel Łakieński, Łąkiński, stara rodzina kujawska, wzięła nazwisko od wsi Łakno Czarne, położonej w dawnym powiecie przedeckim. Marcin z Łakna z Klemensem mają sprawy w Brześciu Kujawskim 1419 (Teka Paw. VII). Niektórzy z nich od dóbr Bogołomia nazywani Bogołomskimi. Jedna gałąź osiadła w Wielkopolsce, gdzie w różnym czasie byli właścicielami m. in. dóbr Prusinowo in. Prussendorf w pow. wałeckim, Ruchocin, Iwno, Przysieka, Oleszno, Krostkowo, Kosztowo, Chwaliszewo, Mielżyn, Dobrosołowo i Szyszłowo. Herb ich czasem był mylnie nazywany Łabędziem.
Genealogia
(osób: 109)

• LEOKADIA Łakińska (ok. 1795-8 V 1833), c. Józefa i Teresy Kołudzkiej; zm. Mielżyn, lat 38 (MK Mielżyn); 1m. (10 III 1812 Mielżyn) Antoni Hulewicz h. Nowina (ok. 1780-po 1812), posesor Zakrzewa; 2m. (1813/14) Łukasz Gutowski h. Leszczyc (ok. 1790-po 1823); zam. Ruchocin (MK Mielżyn, Powidz; Dz. Pozn. 262/74); dzieci: Józef Gutowski (1823-1874).

• WIKTOR Józef Walenty Łakiński (1792-18 I 1837), s. Macieja i 1ż. Bogumiły (Teofili) Łakińskiej, dziedzic dóbr Iwno; ur. Przysieka, chrz. 7 IX 1792, zm. Iwno (MK Kcynia); ż. (p. ok. 1816) Teresa Gorecka (ok. 1796-13 VIII 1834); w 1829 wymieniona jako dziedziczka Laskownicy, a w 1837 jako dziedziczka Łankowic; zm. Poznań, na Chwaliszewie, lat 38 (MK Żoń, Poznań: św. Małgorzata); dzieci: Remigian (Remigiusz), Bronisław, Józef, Melania, Konstancja, Maria, Jadwiga, Wanda, Marianna.

Źródła: Bon. XV 165-167; Dw. Teki; Nies.; Urus.

Łubkowski

Łubkowski h. Bończa v. Buza-Łubkowski, Łupkowski, rodzina małopolska, przydomku Buza (Buża, Bussa), pisała się niegdyś z Łubków. Jej gniazdem rodowym jest wieś Łubki w dawnym powiecie lubelskim. Już w XV wieku wieś ta była w posiadaniu licznej drobnej szlachty, przeważnie należącej do rodu Bończów, w części do Lubiczów i innych. Nosiła przy tym różne przydomki, które stały się prawdopodobnie przyczyną zmiany herbu noszących je osób, jak to miało miejsce u Samsonów Łubkowskich (Bon.).
Genealogia
(osób: 60)

• EMILIA Łubkowska (8 V 1888-21 V 1960), c. Stanisława i Jadwigi Szczepanowskiej; ur. Kraków, zm. tamże; m. (ok. 1910) Stanisław Kostka h. Dąbrowa (1873-1940), s. Jana Leona i Zofii Korwin-Kochanowskiej; dzieci: Jadwiga Kostka (1913-1991), za Andrzejem Wiśniewskim h. Prus.

 

Roman Łubkowski

(1800-1885)

• ROMAN Kajetan Buza-Łubkowski (1800-1885), s. Kajetana i Julii Gołuchowskiej, radca stanu, dyrektor Banku Polskiego w Warszawie, kawaler orderów Św. Anny i Św. Stanisława; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie ok. 1840 (Bon.); 1ż. (15 IV 1826 Warszawa) Łucja Fontana (ok. 1803-21 VII 1840), c. Macieja i Józefy Rozwadowskiej; ur. Dawidy, woj. mazowieckie, zm. Malina, Galicja (Kur. Warsz. 206/40); dzieci: Helena, Karol, Julia, Henryk, Józefa, Roman; 2ż. (1841) Emilia Elżbieta Schütz (ok. 1820-1913), c. Franciszka, pułkownika wojsk polskich i NN.; dzieci: Natalia, Emilia, Maria.

Źródła: Bon. t.16/69-72; Dw. Teki.

Łabinowicz

Łabinowicz h. Sas v. Łabanowicz, rodzina czerwonoruska. Łabinowiczowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim trembowelskim 1782 oraz w Wydziale Stanów galicyjskich we Lwowie 1830 (Bon.). Byli zapewne właścicielami dóbr Chłopówka w Galicji, parafia Chorostków, powiat Husiatyn, 1838 (MK Chorostków).
Genealogia
(osób: 23)

• AGNIESZKA Łabinowicz (ok. 1819-po 1840), c. Antoniego i Anieli Bobowskiej; ur. prawd. Kopyczyńce, dawniej Kopeczyńce, pow. Husiatyn, Galicja (MK Kopyczyńce); 1m. NI. Dobrzański (ok. 1810-p. 1856); 2m. Piotr Wyrzykowski (ok. 1819-po 1850), s. Stanisława i Anny Tokarz.

• GABRIEL Łabinowicz (21 III 1841-po 1875), s. Stanisława i 2ż. Julii Piaskowskiej; ur. Chłopówka, par. Chorostków, pow. Husiatyn, Galicja (MK Chorostków); ż. (p. 1873) Domicela Kolankowska h. Dołęga (ok. 1850-po 1875), c. Antoniego i Anny Michalewicz; dzieci: Emilia, Józefa.

Źródła: Bon. XV 142; Urus. IX 234.

Łączkowski

Łączkowski h. Zadora, wyszli ze wsi Łączkowice w powiecie Piotrków Trybunalski, położonej w gnieździe Zadorzyców, między Chełmem a Bąkową Górą, na której dziedziczyli jeszcze 1553 (Paw.). Pisali się czasem z Lanckorony. Łączkowscy podpisali elekcję króla Michała 1669, Augusta II 1697 i Stanisława Leszczyńskiego 1733 z województwem sieradzkim. 
Z nich: Wiktoryn, podstoli winnicki 1754. – Maksymilian, burgrabia grodzki sieradzki 1785, komornik graniczny sieradzki 1791, sędzia pokoju powiatu sieradzkiego 1809.
Genealogia
(osób: 61)

• EWARYST Marceli Ksawery Łączkowski (ok. 1815-po 1841), s. Łukasza i Wiktorii Jagnińskiej, rządca dóbr Rzeczniów 1841, obecnie woj. świętokrzyskie; ż. (26 X 1841 Połczyce Górne) Konstancja Felicjanna Kowalska (ok. 1820-po 1841), c. Feliksa i Magdaleny Olszowskiej, z Połczyc Górnych; ślub w parafii Ostrowiec Świętokrzyski (Bon.; MK Ostrowiec Świętokrzyski); dzieci: Wiktor? (ok. 1850-po 1880), zam. Ostrowiec Świętokrzyski, żonaty z Adelą Mączyńską.

• MARIANNA Łączkowska (ok. 1824-po 1846), c. Wincentego i Józefy Topolskiej; ur. Bębnów (Nejm.); m. (1846 Osjaków) Aleksander Kossowski (ok. 1818-ok. 1860), s. Pawła i Józefy Wardęskiej, dziedzic dóbr Złotniki pow. Zgierz.

Źródła: Bon. t.15/276-277; Dw. Teki; Nies.; Sęcz.; Urus.; PSB t.18/310.

Łapiński

Łapiński h. Lubicz (in. Luba) vel Łapieński, na Podlasiu, pisali się z Łap w ziemi bielskiej. Kilkanaście wiosek w okolicy szlacheckiej noszących nazwisko Łapy, odznaczonych różnymi przezwiskami, jak Wity, Szołajdy, Pluśniaki, Bursięta, etc. etc., zamieszkanych było przez licznie już w XV wieku rozrodzoną szlachtę, przeważnie z rodu Lubów idącą. Pierwotnie nazywali się oni Łapami, w XVI wieku dopiero niektórzy zaczęli się pisać Łapińskimi i większość znaczna z czasem przy tym nazwisku została (Bon.). Jan, Mikołaj i Adam, synowie Michała Łapińskiego z Łap i Feliks, syn Mikołaja, mają sprawy w Lublinie 1580 i 1584 r. Feliks, czyli Szczęsny Łapa, jest dziedzicem części Łap Bursiąt 1581. Jan, syn Mikołaja i Mikołaj, syn Macieja, dziedzice Łap Baranków 1591 r. (Wyr. Lub.). Łapińscy licznie występują jako elektorzy królewscy. Podpisali m. in. elekcje 1669 r. z ziemią bielską, z woj. lubelskim, z ks. żmudzkim, 1697 r. z ziemią nurską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim pilznieńskim 1782 r., w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wołyńskiej w latach 1839-1896. Z nich: Andrzej, burgrabia krakowski, dworzanin królewny szwedzkiej Anny 1621, kupił Kruszyn 1622, został starostą hamersztyńskim 1623. Ignacy, członek Stanów galicyjskich 1828. 
Genealogia
(osób: 101)

• ANIELA Antonina Łapińska (ok. 1800-1855), c. Ignacego i Józefy Ankwicz; m. (1820) Jacek (Jacenty) Roch bar. Lewartowski h. Lewart (16 VIII 1795-III 1853), s. Michała i Dominiki Kornelii Niwickiej, oficer wojsk austriackich, a od 1831 oficer wojsk polskich w powstaniu listopadowym, odznaczony złotym krzyżem Virtuti Militari, po klęsce powstania emigrant we Francji; absolwent Akademii Wojskowej w Wiedniu; ur. Dobczyce, metryka tamże, zm. Orlean, na emigracji (Bon.; MK Dobczyce); dzieci: Rudolfina, Emilia – Lewartowscy.

• JULIAN Aleksander Łapiński (6 I 1818-24 VIII 1900), s. Jana i Teresy Piotrowskiej, przemysłowiec; ur. Jastków, parafia Garbów, pow. Lublin, zm. Warszawa, lat 82, poch. Cm. Powązkowski, kw. 33-IV-30, gr. rodz. (PSB t.18/211; Cm. Pow.); 1ż. (1849 Warszawa) Marianna vel Maria Heyzer, Hejzer (ok. 1829-23 IV 1849), c. Antoniego i Adelajdy Padowani; zm. Warszawa, lat 20; ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander); 2ż. (1850 Warszawa) Bronisława Honorata Rydzewska (17 VIII 1829-30 XII 1894), c. Ignacego i Ludwiki Zięteckiej; ur. Warszawa, chrz. 1829, zm. tamże, lat 65, poch. Cm. Powązkowski, kw. 33-IV-30; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Tadeusz.

Źródła: Bon. t.15/179-182; Nies.; Szl. Król.; Strona internetowa rodziny Łapińskich h. Lubicz.