Szamotulski

Szamotulski h. Nałęcz, przydomku Świdwa, stara i magnacka rodzina wielkopolska, wg Kosińskiego wygasła w XVI stuleciu, choć podobno potomkowie ich w XIX wieku jeszcze istnieli na Litwie. Nazwisko wzięli od miasteczka Szamotuły w woj. poznańskim. Za Piastów używali tytułu hrabiowskiego (comes). Z tej rodziny: 8 wojewodów i 12 kasztelanów 1226 — 1570.
Genealogia
(osób: 27)

• JAN Świdwa z Szamotuł Szamotulski (ok. 1520?-1563/66), s. Wincentego i Doroty Lubrańskiej, kasztelan biechowski 1549; dziedzic ½ miasta Turobin i ½ wsi przyległych Żabno, Czernieszyn, Tarnowa, Biskupie, Olszanka, Gąsia Wola, Gurowa Wolia, Biała, Godziszów, Zwola, Koczywidza, w pow. lubelskim i chełmskim 1548 (Dw. Gen.; AGZ Poznań); ż. (p. 1546) Elżbieta Latalska h. Prawdzic (zm. po 1569); dzieci: Jan.

• ZOFIA Świdwa z Szamotuł Szamotulska (ok. 1570-1599/1609), c. Jana i Katarzyny Ostrorożanki, dziedziczka folwarku z zamkiem w Szamotułach 1599 (Dw. Gen.; AGZ Poznań); m. (1589) Jan z Rokosowa Rokossowski h. Glaubicz (ok. 1560-1597/99), s. Jakuba, podskarbiego koronnego i 1ż. Katarzyny Gościejewskiej, starosta drahimski?, dziedzic dóbr Rokossowo z przyległościami w pow. kościańskim, Wielkie i Małe Długie w pow. wschowskim, części Szamotuł, Gąsawy i Nowejwsi, etc.; według niektórych źródeł miał umrzeć 1614; dzieci: Stanisław, Andrzej, Jakub, Anna – Rokossowscy.

Źródła: Dw. Gen.; Dw. Teki; Gąs.; Kos. t.1; Nies.; Żych. t.1/119.