Święcicki

Święcicki h. Jastrzębiec, rodzina mazowiecka, pisząca się ze Święcic, albo z Wielkich Święcic, w ziemi wyszogrodzkiej, parafii Orszymowo, a czasem też z Krępy (de Krempa, Krampa). Obecnie Święcice to wieś parafialna w gminie Mała Wieś, pow. Płock, woj. mazowieckie. Święciccy są jednego pochodzenia z Opatkowskimi, Strzeszkowskimi z Małopolski (Krzep.) i Żabowskimi z ziemi płockiej (Dw. Teki). Paprocki w swoim Herbarzu zaliczył ich do najbardziej znanych rodzin pieczętujących się Jastrzębcem, pisząc że byli już w XVI wieku rodem rozrodzonym i możnym oraz skoligaconym ze znakomitymi rodzinami Mazowsza i Wielkopolski. Jedna gałąź pojawiła się w końcu XVI wieku na Litwie, dokąd przeniosła się zapewne z ziemi łomżyńskiej. Niektórzy z przedstawicieli gałęzi litewskiej przeszli na kalwinizm. Inna gałąź mieszała w Sandomierskiem i Galicji. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: 4 senatorów w latach 1677 — 1780, w tym 2 biskupów i 2 kasztelanów.
Genealogia
(osób: 400)
 
• WANDA Seweryna Święcicka (25 I 1861-24 V 1909), c. Tadeusza i Doroty Korytowskiej,  wychowanica hotelu Lambert w Paryżu; ur. Śrem, chrz. tamże 11 V 1861, zm. Gniezno, poch. tamże (MK Śrem, Gniezno); m. (13 VIII 1883 Ecouen k/ Paryża) Antoni Karpiński (ok. 1850-po 1909), adwokat w Gnieźnie.

• WŁADYSŁAW Święcicki (21 XI 1835-19 XII 1892), s. Wiktora i Rozalii Janiszewskiej, właściciel dóbr Gradowice k/ Rakoniewic w pow. kościańskim 1869/81; ur. Szczepankowo, chrz. 30 XI Ostroróg, zm. Gradowice, poch. Wielichowo; ż. (p. 1873) Józefa Kościelska h. Ogończyk (6 III 1838-12 XI 1920), c. Jana Nepomucena i Kornelii Żerońskiej h. Abdank; zm. Poznań (MK Poznań: Św. Marcin; Dz. Pozn. nr 292/92).

Źródła: Bork. Rocz. t.2/685-686; Dw. Teki; Kos. t.1; Krzep. Młp. 106; Nies. t.8/573-575; Pap.; Żych. t.6/301-314.