Szujski

Szujski h. Pogoń ruska (in. św. Jerzy – herb w. ks. moskiewskich), vel Szuyski, jest to gałąź w. książąt suzdalskich z dynastii Rurykowiczów, młodsza linia dynastii panującej w Moskwie. Pochodzili od w. księcia Aleksandra Newskiego (zm. 1263). Pierwszym o tym nazwisku, pochodzącym od miejscowości Szuja w późniejszej guberni włodzi- mierskiej, był Semen Dymitrowicz, syn Dymitra Fomy Konstantynowicza (zm. 1383), ks. na Niżnym Nowogrodzie i Suzdalu. W początkach XVI stulecia rozdzielili się na dwie gałęzie: jedną, która przeszła na Litwę, i drugą, która pozostała w państwach moskiewskich, do tej należy Wasili Iwanowicz – po zabiciu Dymitra I Samozwańca – car i wielki książę moskiewski i jego bracia Dymitr i Iwan – wszyscy trzej zmarli w Polsce. Protoplastą gałęzi litewskiej był Iwan Dymitrowicz zwany Gubka (zm. ok. 1560), który zbiegł zapewne w połowie 1534 r. z Moskwy na Litwę. W kwietniu 1536 r. król Zygmunt Stary nadał mu przywilej na Terebuń w pow. brzeskim. Potomkowie kniazia Iwana przeszli w kolejnych pokoleniach na katolicyzm i zarzucili tytuł kniaziowski, chociaż poszczególni przedstawiciele rodu powracali do jego używania już od XVII wieku.
Genealogia
(osób: 162)
 
• ANTONI Tomasz ks. Szujski (24 II 1745-8 VI 1823), s. Hieronima i Doroty Ejnarowicz, starosta dymidowski i zagórski w 1794, dziedzic dóbr Rzędowice w woj. krakowskim; ur. Pińsk (Mokrany?), zm. Zręczyce k/ Gdowa; 1ż. (1770/75) Józefa Łochocka (1750-20 II 1783), c. Wojciecha Grzegorza, generała wojsk polskich, i Anny Marianny Kalkstein; ur. Słupowo k/ Bydgoszczy; dzieci: Józef, Antonina; 2ż. (17 IV 1785) Urszula Jaxa-Święcicka (zm. 11 IV 1807), c. Józefa, burgrabiego zamku krakowskiego, i Salomei Otfinowskiej; zm. Kraków; dzieci: Ignacy, Pelagia, Karolina, Emilia, Piotr. 

• EMILA Amalia ks. Szujska (17 IV 1818-19 VI 1868), c. Józefa i Kunegundy Kietlińskiej; ur. Zręczyce, zm. Hietzing k/ Wiednia; m. (21 XI 1850 Kraków) Roman Włodek (28 II 1818-2 VIII 1879), s. Walentego i Anastazji Popiel; ur. Sygneczów, zm. Dąbrowica k/ Bochni.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/699-700; Kos.; Tomasz Lenczewski, Genealogie rodów utytułowanych w Polsce, t. I, Warszawa 1995-1996; Nies. t.8/634-637; J. Wolff, Kniaziowie litewsko-ruscy od końca XIV wieku.