Woźnicki

Woźnicki h. Ciołek, vel Woźniecki, drobna szlachta na Mazowszu, ze wsi Woźniki w powiecie płockim, siedziby parafii w gminie Rogozino (SGKP). Są notowani w aktach łęczyckich w 1484 r. (AGZ Łęczyca).
Wymieniają ich dawne herbarze Paprockiego i Niesieckiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. Z nich: 1 kasztelan 1828 — 1831. 
Herbu Ciołek używali także potomkowie Michała Karola Szrejbera vel Szreybera, syna adoptowanego Michała Hieronima Woźnickiego herbu Ciołek, którzy przyjęli nazwisko Woźnicki-Szrejber.
Genealogia
(osób: 76)

• FLORENTYNA Woźnicka (ok. 1854-ok. 1874), c. Aleksandra Konstantego i Weroniki Różańskiej; m. (16 VII 1871 Woźniki) Bronisław Woźnicki (ok. 1850-po 1871), s. Hilarego i Konstancji Boczarskiej, dziedzic cząstki we wsi Woźniki, obecnie woj. mazowieckie (MK Woźniki); ślub w par. Woźniki (MK Woźniki); 2v. żonaty (1875) z Izabelą Dembińską.

• ZBIGNIEW Woźnicki (ok. 1843-po 1868), s. Hilarego i Konstancji Boczarskiej, adwokat przy Trybunale Cywilnym guberni warszawskiej; ur. Lublin; ż. (1868 Zagroba) Florentyna Chamska (ok. 1848-po 1868), c. Maksymiliana i Emilii NN.; ur. Leszczyn; ślub w par. Zagroba, obecnie woj. mazowieckie, miejscowości: Warszawa i Męczenino (MK Zagroba, Warszawa: św. Krzyża).

Źródła: Bork. Sp. 514; Nies.; Pap.; SGKP t.14/14; Szl. Król.; Żern. t.2/538.