Russocki

Russocki h. Korab vel Rusocki, rodzina wielkopolska, biorąca nazwisko od wsi Russocice in. Russoczyce. Pisali się z Łaska, co wskazuje na jedno pochodzenie z Łaskimi tegoż herbu. Russoccy herbu Korab zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1847. Z tej rodziny: 3 kasztelanów 1511 — 1597.
Poza Russocicami należały do nich w różnym czasie m.in. dobra Chrzamblice, Smolino, Grzymiszewo, Goszdowo i Damba w pow. konińskim, Brudzewo, Bolemowo, Mojkowo, Chmielnik, Broniszewice, Lipe, Suchorzewo, Mostki, Siedlatkowo i Wąsosz w pow. kaliskim, Zawartki w pow. łęczyckim.
Genealogia
(osób: 57)
 
• DOROTA Russocka (ok. 1570-po 1609), c. Wojciecha i Barbary Złotkowskiej, dziedziczka części wsi Brudzewo, Bolemowo i Lipe po ojcu, które sprzedała 1609 Stanisławowi Jemielskiemu; m. (ok. 1590) Maciej Trąmpczyński (ok. 1560-po 1600), s. Wojciecha i NN., dziedzic na ½ miasta Książ i wsi Radaszkowo, Zakrzewo i folwarku Kiączyno w pow. kościańskim (AGZ Kościan).

• MIKOŁAJ Russocki vel Rusocki (ok. 1491-1548), s. Jana i Małgorzaty NN., kasztelan biechowski 1511, starosta łęczycki, rawski, przedecki, margoniński 1523; dworzanin Aleksandra Jagiellończyka, poseł do króla Jana Węgierskiego 1534; kłócił się o posag swej żony Anny Lubrańskiej z jej krewnym Tomaszem Lubrańskim, kasztelanem brzesko-kujawskim, zabił go, za co zapozwany przed króla Zygmunta I w 1538, przybył na sądy z ogromną liczbą swoich stronników; król zrazu chciał surowo ukarać winnego, lecz wkrótce dał się przebłagać, ale od dworu usunął; ż. (p. 1542) Anna z Lubrańca Lubrańska h. Godziemba (ok. 1510-po 1542); dzieci: Mikołaj, Stanisław.

Źródła: Dw. Teki; Kos. t.1; PSB t.33; Urus. t.15/314.

Russocki h. Zadora (in. Płomieńczyk, Lwia głowa) vel Rusocki, czasem mylnie Russecki, rodzina małopolska, pochodząca od Bąków z Brzezia, jednego pochodzenia z Lanckorońskimi. Od Russockich z kolei wywodzą się Chrząstowscy i Paszkowscy. Russoccy wzięli nazwisko od swego dziedzictwa, wsi Russocice in. Russoczyce w woj. krakowskim, parafii Czernichów, lecz pisali się zawsze z Brzezia. Z czasem rozdzielili się na dwie główne gałęzie – krakowsko-zatorską i oświęcimsko-rudzką, oraz szereg bocznych odnóg, głównie kalwińskich. Byli fundatorami kościoła farnego w Oświęcimiu 1470, jednak począwszy od XVI wieku wielu z nich przeszło na kalwinizm, trzymając się tego wyznania jeszcze w XIX wieku. Z tej rodziny Mikołaj cześnik krakowski 26 IV 1803, oraz Józef szambelan austriacki w 1808 zostali hrabiami austriackimi; później otrzymali potwierdzenie tego tytułu w Królestwie Polskim.
Genealogia
(osób: 200)
 
• KAMILLA (Marianna Ludwika Kamilla) Russocka (1814-8 XI 1881), c. Kajetana i Marianny Dembińskiej; zm. Grodkowice k/ Bochni, poch. w kaplicy w Brzeziu; m. (1833) Marcjan Władysław z Żelanki Żeleński h. Ciołek (1804-23 II 1846), s. Andrzeja i Józefy de Dahlke, dziedzic Grodkowic; kapitan wojsk polskich w 1831, początkowo kalwin, w 1828 pod wpływem matki i sióstr przeszedł na katolicyzm; w czasie tzw. rzezi galicyjskiej, stanąwszy w obronie ciężko w jego oczach pokaleczonej żony, został zamordowany w Grodkowicach; ur. Grodkowice, zm. tamże, poch. Brzezie.

• WŁODZIMIERZ Józef hr. z Brzezia Russocki (7 III 1818-16 V 1890), s. Józefa Tomasza i 1ż. Justyny Kalinowskiej, tajny radca i szambelan austriacki, członek Stanów galicyjskich, poseł na sejmy galicyjskie, prezes galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego we Lwowie 1883, wiceprezes galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie; właściciel dóbr Lipica Dolna i Duliby w Galicji; odznaczony Orderem Leopolda i Żelaznej Korony II klasy; zm. Lwów; ż. (26 IX 1841 Lwów) Izabella Apolonia hr. Dunin-Borkowska (9 II 1821-11 II 1908), c. Franciszka z Gródka i Franciszki Anny hr. Dzieduszyckiej, właścicielka dóbr Głuchowice w pow. lwowskim, dama Krzyża Gwiaździstego i dama pałacowa cesarzowej austriackiej; ur. Gródek, zm. Lwów; dzieci: Władysław, Jadwiga, Kazimierz, Artur. 

Źródła: Bork. Rocz. t.1/346-347, t.2/286-287; Bork. Gen. 530-533; Kon. 263-267; Kos. t.2/480-486; Krzep. Młp.; Nies. t.8/197-198, Urus. t.15/315-316.