Dziembowski

Dziembowski h. Pomian vel Pomian-Dziembowski, Dzięmbowski, Dziębowski, Dzimbowski, Dziombowski, rodzina wielkopolska, pisząca się z Dziembowa (Dziembów in. Dziębów) w pow. nakielskim. Od nich
pochodzą Sicińscy z Sitna i Kęsowscy z Kęsowa. Andrzej z Dziembowa (de Sambowo) świadczy w 1364 w Bydgoszczy (KWP.). Jeden z Dziembowskich nabywszy Brzuchowo w woj. pomorskim, dał początek domowi Brzuchowskich. Jedna gałąź osiedliła się na Rusi Czerwonej, inna w Saksonii 1741. Dziembowscy wylegitymowali się ze szlachectwa w ziemi oświęcimskiej w 1782. W XVIII i XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Kłodzino, Rudzin i Roszkowo w woj. poznańskim.
Genealogia
(osób: 193)

• JUSTYNA Dziembowska (ok. 1765-po 1829); razem z mężem byli chrzestnymi u Paruszewskich w Olszynie k/ Ostrzeszowa 1 I 1788 (MK Ostrzeszów); m. (p. 1783) Stefan Juliusz Kolumna z Walewic Walewski h. Pierzchała (ok. 1760-po 1829), podsędek ziemski sieradzki 1788 (MK Ostrzeszów); dzieci: Emilia Walewska (ok. 1805-po 1829).

• WŁADYSŁAW Andrzej Dziembowski (1831-8 X 1896), s. Zygmunta i Justyny Garczyńskiej, prawnik, powstaniec 1863, właściciel dóbr Rudnicze i Palędzie Dolne, pow. Mogilno, które nabył w 1888 od banku szczecińskiego, oraz Kampinos k/ Warszawy; zm. w Kampinosie; ż. Helena Łaszczyńska, c. gubernatora warszawskiego; dzieci: Zygmunt, Kazimierz, Julian, Zofia.

Źródła: Bon. t.5/177-178; Bork. Rocz. t.2/459-460; Dw. Teki.