Gąsiorowski h. Ślepowron, (później także herbu Korwin),
licznie rozrodzeni, m. in. na Mazowszu, w Wielkopolsce i na Podlasiu,
pisali się z Mieroszowic. Metryka koronna wymienia w aktach grodu
pyzdrskiego (miasto Pyzdry, w Wielkopolsce) już w 1399 r. Jana z
Gąsiorowa.
Glinka h. Trzaska
(in. Biała, Lubiewa), rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona i zamożna,
zamieszkała w północnym Mazowszu, a szczególniej w ziemi wiskiej, z
której nawet cały powiat posiadała prawem zastawu na 20,000 ówczesnych
złotych aż do 1511 r., kiedy go wykupiła Anna księżna mazowiecka,
zastawiwszy na ten cel swoje klejnoty (Urus.).
Głębocki h. Doliwa,
vel Głembocki, Głęmbocki, nazwisko pisane dawniej także Głambocki, w Wielkopolsce i na Kujawach, następnie rozproszyli się po wszystkich stronach Rzeczypospolitej. Jedna linia przesiedliła się na Wołyń i Podole.
Godlewski h. Gozdawa,
vel Godleski, na Mazowszu i Podlasiu, pisali się z Godlewa. Jedna z najbardziej rozrodzonych rodzin szlacheckich w Rzeczypospolitej.
Gosiewski h. Ślepowron (oraz h. Korwin),
vel Korwin-Gosiewski, Gąsiewski, Gosieski, bardzo rozrodzona i prawie wyłącznie
drobna szlachta mazowiecka.
Noskowski h. Łada, na Mazowszu, jedna gałąź pisała się „ze Srzeńska”. Z nich: 1 biskup i 1 kasztelan w latach 1546 — 1640. Andrzej (Jędrzej), biskup płocki 1546-1567. Adam, kasztelan gostyński ok. 1634-1640.
Uznański h. Jastrzębiec, podobno pochodzą z Litwy. Niegdyś pisali się z Olwity w woj. witebskim, używając tej nazwy także jako
przydomku. Jedna linia osiedliła się na Wołyniu, inna na Rusi
Czerwonej.
Bełdowski h. Jastrzębiec, wzięli nazwisko od wsi Bełdowo w pow. łęczyckim, które było ich własnością w XV-XVII wieku.
