Sartawski

Sartawski h. własnego, vel Sartowski, przydomku Zeibersdorff (Seibersdorff), rodzina bawarska w Prusach w XV-XVI wieku, w pow. tczewskim. Pisali się na Sartawicach.

Nazwisko wzięli od wsi Sartawice Górne, obecnie Sartowice, gmina i powiat Świecie, woj. kujawsko-pomorskie. Dobra te nadał mistrz krzyżacki około 1430 r. Bernardowi Zeibersdorff. Od dóbr tych, jego potomkowie przyjęli nazwisko Sartawski (S. von Zeibersdorff). Rodzina owego Bernarda pochodziła z Bawarii, gdzie do nich należały dobra Ritterswert. Jeden z nich był biskupem we Freisingen (Nies. Kor. t. 4/42). 

Po Sartawskich, dziedzicami w Sartawicach byli w 1565 r. Czapscy, 1649 r. Bąkowscy, w latach 1676-1686 Andrzej Wierzbowski, wojewoda brzeski kujawski, potem Stanisław Szczuka, kanclerz litewski, dalej Eustachy Potocki, generał artylerii koronnej, a 1779 r. Ignacy Potocki, skarbnik litewski. Od niego nabył je 1780 r. Piotr Ferguson-Tepper, bankier warszawski, za 20,000 dukatów, a od tego 1792 r. radca legacyjny Ernest Sartorius von Schwanenfeld za 25,000 dukatów. W rodzinie tej utrzymały się dobra do końca XIX wieku.

Genealogia
(osób: 15)

• KATARZYNA Sartawska h. wł. (ok. 1670-p. 1736); do sprawy o spadek po tej Katarzynie z Sartawskich Mieszkowskiej, babce swej, występują bracia rodzeni Mieszkowscy: Jakub, chorąży regimentu łanowego wojsk koronnych, i Jan Nepomucen, obok innych braci i sióstr Elżbiety i Anieli, przeciw Bystramom, Narzymskim i Piwnickim (Dw. Teki; AGZ Wschowa); m. Stanisław Mieszkowski h. Odrowąż (ok. 1670-p. 1736); w aktach także: Odrowąż Mieszkowski; dzieci: 1/ Kazimierz Mieszkowski (ok. 1700-po 1736); zapisuje 1736 r. dożywocie żonie swej Annie Trzebińskiej; voto: (ok. 1730) Anna Trzebińska (ok. 1710-po 1736), c. Tomasza i Franciszki Strzeleckiej (AGZ Kalisz).

• WOJCIECH Sartawski h. wł. (ok. 1620-po 1644), s. Jerzego, z pow. tczewskiego, i NI. Milewskiej; zapisuje 1644 r. żonie Ewie Gralewskiej posag 4.400 złp. (Dw. Teki; AGZ Poznań); ż. (ok. 1644) Ewa Gralewska (ok. 1620-po 1644), c. Jakuba i Katarzyny Bruczkowskiej.

Źródła: Bork. Spis 382; Dw. Teki (Regesty); Nies.; T. Gajl, Herbarz polski online.