Swarocki

Swarocki h. Prus I, vel Szwarocki, na Mazowszu, w ziemi gostyńskiej. Pisali się ze Ślubic. Paprocki pisze w 1584 r., że są w pow. rawskim, gostyńskim i na Litwie. 

Swaroccy są jednego pochodzenia ze Słubickimi vel Ślubickimi ze Słubic (Ślubic) i Studzińskimi (Studzieńskimi) ze Studzieńca, parafia Słubice, dawny pow. gostyński, obecnie pow. Płock. 

Ich gniazdem jest wieś Swarocin (obecnie Stary i Nowy Szwarocin), w parafii Rybno, pow. Sochaczew. Nazwa Swarocin, pochodzi zapewne od nazwy osobowej – Swarota, nie zaś od pogańskiego boga ognia i kowalstwa – Swaroga. 

W XVI wieku Swarocin znajdował się w granicach powiatu gostyńskiego i dzielił się na Wielki (Major) i Mały (Minor). W 1579 r. wśród dziedziców Swarocina Małego są Andrzej i Gabriel Swaroccy. Andrzej, zapisany błędnie jako Swaracki, płaci pobór od 2 ½ łana, zaś Gabriel od ½ łana (Paw. Maz. 203).

Wojciech Swarocki ze Ślubic, rotmistrz piechoty wybranieckiej z woj. poznańskiego i kaliskiego, za czasów króla Stefana Batorego, harcownik, uczestnik bitew pod Tczewem, Gdańskiem, Połockiem, Wielkołukami, Zawołociem, Ostrowem i Pskowem, po traktatach z Moskwą, „zostawiony z swoją chorągwią pieszą w Nowogródku na prezydium”. Brat jego, także wojskowy, „w Litwie męztwem swem wsławiony” (Nies.).

Jak wiele drobnej szlachty polskiej, także Swaroccy ulegali w XIX stuleciu degradacji społecznej. Sprzyjała temu celowa polityka zaborców. Członkowie tej rodziny, mieszkający wówczas dość licznie w okolicach Łowicza, są w aktach określani początkowo jako gospodarze, a następnie już jako włościanie.

Genealogia
(osób: 39)

• BALBINA Swarocka h. Prus I, voto Morzycka (ok. 1758-3 II 1839); zamieszkała Dwór Sobota, pow. Łowicz; zm. Łęczyca, lat 81, wdowa po Kacprze, posiadaczu dóbr, pozostawiła kilka tysięcy złotych i testament sporządzony u rejenta Jaworskiego; w aktach także: Szwarocka (MK Sobota; MK Łęczyca); m. (30 XI 1799 Sobota) Kacper Morzycki (ok. 1771-1800/39); w aktach także: Kasper Morzycki; ślub w parafii Sobota, miejscowość: Dwór Sobota, uwagi: on „Nobili” kawaler lat 28, ona „Noblisa” panna lat 36! (MK Sobota).

• IZYDOR Swarocki h. Prus I (ok. 1755-po 1792), s. Józefa i NI. Petrycy (Petryczy, Petrycówny), dziedzic dóbr Golbice, parafia Siedlec, pow. Łęczyca 1784-1789 (MK Siedlec); właściciel połowy dóbr Posługowo, w pow. gnieźnieńskim; został mianowany 1790 r. plenipotentem Prokopa Pepłowskiego (Dw. Teki; AGZ Poznań); spisuje 1792 r. kontrakt sprzedaży połowy dóbr Posługowo z Hipolitem Dołęga Koszkowskim; dobra te Swarocki nabył od Józefa Wysockiego; data kontraktu spisanego w Gnieźnie 10 III 1792 r., cena 20. 000 złp.; w aktach także: Szwarocki (AGZ Gniezno); ż. (ok. 1780) Katarzyna Zieleniewska (ok. 1760-po 1789); w aktach także błędnie: Zielińska; dzieci: Marianna, Małgorzata, Brygida.

Źródła: Bork. Spis 433, 428; Dw. Teki (Regesty); Nies. t. 8/571; Pap.; Paw. Mazow. 203; SGKP t. 12/86-87.