
Stachurski h. Ostoja, oraz h. Pobóg, vel Stachórski, Stachorski, w dawnym woj. sandomierskim, później m.in. na Ukrainie i w woj. wiebskim 1667 r.

Stachurski h. Ostoja, oraz h. Pobóg, vel Stachórski, Stachorski, w dawnym woj. sandomierskim, później m.in. na Ukrainie i w woj. wiebskim 1667 r.
Stradomski h. Prus I (odm.), rodzina małopolska, w woj. krakowskim, jednego pochodzenia ze Szczepanowskimi ze Szczepanowa i Małuszyńskimi z Małusz. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Według herbarzy, pisali się ze Stradomia.
Straszyński h. własnego (in. Straszyński I), oraz h. Lew (in. Lew I), vel Buchwald-Straszyński, Straszyński von Buchwald, rodzina pomorska, w woj. gdańskim, będąca odgałęzieniem rodziny Buchwaldów. Używali przydomku „von Buchwald”. Jedna ich gałąź otrzymała tytuł baronowski szwedzki w 1675 r., lecz wygasła w 1709 r.
Swarocki h. Prus I, vel Szwarocki, na Mazowszu, w ziemi gostyńskiej. Pisali się ze Ślubic. Paprocki pisze w 1584 r., że są w pow. rawskim, gostyńskim i na Litwie.
Świętosławski h. Rola (in. Rolicz), początkowo także Światosławski, pisali się ze Świętosławia (Światosławia) i z Grabia, w ziemi dobrzyńskiej, później osiedleni także w innych regionach Rzeczypospolitej. Rodzina wymieniona w Herbarzu Paprockiego 1584 r. Używali przydomków Górny i Sierota.
Tołoczko h. własnego (in. Pobóg odm., Tołoczko), a także h. Pobóg oraz h. Łuk, vel Tołłoczko, Tołoczka, w W. Ks. Litewskim, rodzina wywodząca się z bojarów rusko-litewskich, na Podlasiu i w W. Ks. Litewskim, w pow. grodzieńskim. Była na Litwie także kniaziowska rodzina tego nazwiska 1506 r. (Arch. Zbor).
Uzłowski h. Jastrzębiec, na Podlasiu i w W. Ks. Litewskim. Ich gniazdem jest być może wieś Uzłowce, w pow. słonimskim. Herbarze wymieniają Uzłowskich różnych herbów: Jastrzębiec, Lis, Lubicz i Topór.
Wereszczaka h. Kościesza, oraz h. Lis, wydają się stanowić jeden ród, chociaż dawni autorzy dają im dwa różne herby. Byli w woj. brzeskim litewskim, a także w innych województwach wschodnich.
Wierszewski h. Nałęcz, oraz h. Wiersza, vel Wierszeski, Wierszowski, na Mazowszu, w pow. warszawskim 1573 r. (Okol.). Byli też Wierszewscy w Wielkopolsce.
Wilkowujski h. Prus I, oraz h. Senniki, vel Wilkowuyski, Wilkowójski, Wilkowoyski, Wilkowojski, na Mazowszu, w ziemi ciechanowskiej, skąd przenieśli się m.in. do ziemi wiskiej. W XIX wieku są także w Wielkopolsce. W niektórych opracowaniach błędnie drukowani, jako Wilkownyski, zamiast Wilkowuyski (Bork.).

Zbyszyński h. Pobóg, oraz h. Ślepowron, na Mazowszu, pisali się ze Zbyszyna. Pobogowie Zbyszyńscy używali przydomku Maskotka.
Żydowski h. Doliwa, rodzina kujawska, pisząca się z Żydowa (oraz Żydówka) i Narębic 1541 i 1560 r. (Pap.), 1572 r. (Starow. Monum.). Jedna gałąź przeniosła się do woj. krakowskiego.

Andruszkiewicz h. Mogiła, vel Andruszkowicz, na Żmudzi i Podlasiu. Jednego pochodzenia Bogdanowiczami, Bilewiczami, Monstwiłami, a podobno także z kniaziami Giedrojciami, są notowani w aktach woj. trockiego już 1454 r. (Nies.).
Budziejewski h. Nałęcz, vel Budziejowski, rodzina wielkopolska, pisali się z Budziejewa (Budziejowa), w pow. gnieźnieńskim, w parafii Popowo.
Celejewski h. Rawicz, vel Celejowski, Cielejewski, Czelejewski, dom mazowiecki, z Celejowa, Wilczkowic i Łążka, w ziemi czerskiej.

Chodubski h. Kościesza, oraz h. Poraj, vel Chodóbski, Chodupski, Hodubski, Hodupski, Chodepski etc., rodzina mazowiecka, w pow. przasnyskim.