Wilkowujski h. Prus I, oraz h. Senniki, vel Wilkowuyski, Wilkowójski, Wilkowoyski, Wilkowojski, na Mazowszu, w ziemi ciechanowskiej, skąd przenieśli się m.in. do ziemi wiskiej. W XIX wieku są także w Wielkopolsce. W niektórych opracowaniach błędnie drukowani, jako Wilkownyski, zamiast Wilkowuyski (Bork.).
Ich gniazdem są Wilkowuje Szlacheckie, w parafii Czerwińsk, pow. Płońsk. Folwark ten miał w 1827 r. 5 dymów (gospodarstw) i 78 mieszkańców. Obok leżące Wilkowuje (inaczej Wilkowiec Opacki) posiadały wówczas 9 dymów i 93 mieszkańców.
W XV wieku we wsi Wilkowuje dziedziczy szlachta herbu Prus (Wolff). Sebastian Wilkowujski de Wilkowuje, syn Jakuba, z ziemi ciechanowskiej, podpisał się 1597 r. w aktach grodzkich wiskich. Otrzymał on 1599 r. nadanie dóbr Kulesze Chobotki, leżących w ziemi bielskiej. Tenże Sebastian rezygnował 1618 r. swe dobra w ziemi ciechanowskiej (Kap.). Kapica wspomina także, że w jego czasach (około 1800 r.) Wilkowujscy dziedziczą części wsi Hermany w ziemi bielskiej, parafia Tykocin.
Wilkowujscy herbu Senniki wylegitymowali się ze szlachectwa w Królstwie Kongresowym w latach 1836-1862.
Herb — na tarczy ściętej, w polach górnym błękitnym i dolnym zielonym na trójgraniastym kamieniu, papuga szara z jabłkiem na łodydze o dwóch listkach w dziobie. Nad hełmem w koronie, pięć piór pawich.
Herb ten nadany wraz z nobilitacją Sebastianowi Kazimierzowi Jabłońskiemu przez Stanisława Augusta, króla polskiego 12 VIII 1768 r. Do tego herbu Żernicki zalicza Wilkowujskich, z tym herbem wylegitymowanych w Królestwie.
Genealogia
(osób: 28)
• LEON Wilkowujski h. Senniki (ok. 1768-1848), s. Pawła i Magdaleny Garbowskiej, dziedzic części wsi Hermany, parafia Tykocin, w ziemi bielskiej, obecnie pow. Białystok; zm. Hermany, parafia Tykocin, lat 80, żona Dorota Wądołowska (MK Tykocin); 1ż. (ok. 1800) Marianna Krajewska (ok. 1780-ok. 1819); dzieci: Antoni, Petronela, Weronika, Łukasz; 2ż. (1820 Kobylin Borzymy) Elżbieta Kapica-Milewska h. Tuczyński (ok. 1800-ok. 1824), c. Franciszka i Marianny Zaleskiej; ślub w parafii Kobylin Borzymy, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, miejscowość: Kapice Jasiewizna, uwagi: on wdowiec, ona panna (MK Kobylin Borzymy); 3ż. (1825 Zawady) Dorota Wądołowska (ok. 1800-po 1848), c. Wawrzyńca i Marianny Kossakowskiej; ślub w parafii Zawady, obecnie pow. Białystok, miejscowości: Hermany i Targonie Wielkie (MK Zawady).
• MARIA Wilkowojska h. Senniki (ok. 1850-po 1880), może c. Macieja i Marceliny (Marceli) Kapica; w aktach także: Wilkowoyska (Dw. Teki; PSB); m. (ok. 1870) Leon Mukułowski h. Bończa (ok. 1840-po 1880), poseł na sejm pruski w Berlinie i zasłużony działacz społeczny, ziemianin; właściciel wsi Kowalewo koło Pleszewa w Wielkopolsce, 1880 r.; w aktach pisany czasem błędnie: Mukałowski (WSB); dzieci: 1/ Teodora 2/ Lila (ok. 1890-po 1913); voto: (22 I 1913) Kazimierz bar. Max (ok. 1875-po 1913), s. Henryka i Anieli bar. Lewartowskiej h. Lewart, radca sekcyjny przy austro-węgierskim ministerstwie spraw zagranicznych 1913 r. (Dw. Teki; Dz. Pozn. nr 21/1912) – Mukułowskie.
Źródła: Bork. Spis 498; Kap. nr 585, s. 452; Ostr. t. 2/346; PSB; SGKP t. 13/481; Szl. Król.; A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, nr 841 i 1076, s. 345; Żern.; T. Gajl, Herbarz polski online.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz