Goździkowski h. Łabędź, vel Dunin-Goździkowski, Gościkowski, stara rodzina małopolska, gałąź rycerskiego rodu Łabędziów.
Goździkowski h. Łabędź, vel Dunin-Goździkowski, Gościkowski, stara rodzina małopolska, gałąź rycerskiego rodu Łabędziów.
Dzierżgowski h. Jastrzębiec
(in. Boleścic) vel Dzierzgowski, Dzierz- goski, Dzierżkowski, Dzierzkowski, Dzierzchowski, Dziergowski, Dzierkowski, itd., stara rodzina mazowiecka, z ziemi ciechanowskiej, jednego pochodzenia z Jeżowskimi z Jeżowa i Szumskimi z Szumska. Wyszli ze wsi parafialnej Dzierzgowo, dawniej też Dzierżgowo, niegdyś pow. Przasnysz, obecnie Mława. Ich przodek Mikołaj, kasztelan warszawski 1457, nosił przezwisko Nagórka, co zdaje się wskazywać na pochodzenie Dzierżgowskich z Nagórek w pow. raciąskim, których dziedzice, jako Boleścice, wymienieni są w przywileju ks. Ziemowita z 1408 r. (Bon.). Jedna linia Dzierżgowskich (Dzierzgowskich) otrzymała w połowie XVI stulecia tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego, lecz wygasła na początku XVII wieku. Dzierżgowscy podpisali z ziemią ciechanowską obiór króla Michała 1669 r. Jako Dzierżkowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 arcybiskup gnieźnieński prymas, 1 wojewoda i 4 kasztelanów 1470 — 1556.Bołsunowski h. Kościesza, pisano ich także Bolsanowski i Bolzanowski, rodzina kijowska. Niektórzy używali przydomku Czernohub lub Czernogub.
Papara h. Papara (in. Paparona) i h. Ryś, stara bojarska rodzina wołoska, pochodzenia jak się zdaje południowo-słowiańskiego, gdzieś z terenu Bałkanów (oni sami uważali się za Greków).
Kłobukowski h. Oksza,
vel Kłobuchowski, stara rodzina sieradzka, której gniazdem jest wieś
Kłobukowice in. Kłobuchowice w ziemi wieluńskiej.
Aksamitowski h. Gryf, vel Axamitowski, Aksamitoski, Axamitoski, dawniej zwani Aksamitami, rodzina mazowiecka, pochodząca ze starodawnej szlachty zagrodowej z ziemi łomżyńskiej, gdzie w XVI wieku dziedziczyli wieś Aksamity in. Buczyno-Aksamity, nad rzeczką Zabrze, w parafii Czerwin.
Przeczeń h. Korab,
rodzina sieradzka, której gniazdowym majątkiem jest wieś Przecznie w dawnym pow. szadkowskim.
Dziedziczyli tam na początku XVII stulecia.
Rzwieński h. Nowina, vel Rzewnicki, stara rodzina mazowiecka, pisząca się ze wsi Rzwień (Rzwin), obecnie Rzewnie, w pow. makowskim (ziemia różańska), niegdyś parafia Różan, obecnie parafia w miejscu.
Przeciszewski h. Grzymała,
vel Przeciszeski, Przeciszowski, nazwisko wzięli od wsi Przeciszewo niedaleko Płocka, gmina i parafia Staroźreby,
którą posiadali już w początkach XIV stulecia. Mają pochodzić od Domaratów
i używają przydomku Domarat vel Domarad.
Żyżniewski h. Białynia,
vel Białynia-Żyżniewski, Żyźniewski, Żyzniewski, Zyżniewski, Zyźniewski, Rzyżniewski,
rodzina litewska, wywodząca się ze wsi Żyżniewo w pow. oszmiańskim,
parafia Dołhinów. Później osiedliła się również w woj. mińskim, połockim
i witebskim.
Zahorski h. Lubicz, vel Zachorski, rodzina litewska, wywodząca się z bojarów białoruskich, osiedlona głównie w pow. nowogrodzkim i brasławskim. Niektórzy nosili przydomek Fostowicz, utworzony od majątku Fosty.
Zakaszewski h. Rawicz,
vel Zakaszowski, Zakarzewski, Zakarzowski, rodzina małopolska, rozsiedlona po różnych
województwach dawnej Rzeczpospolitej.
Zambrzycki h. Kościesza, vel Zambrycki, Zembrzycki, Zembrzucki, rodzina mazowiecka, jednego pochodzenia z Kołakowskimi z Kołaków i Ożarowskimi z Ożar herbu Kościesza.
Sawaniewski h. Pobóg, rodzina szlachecka, osiedlona na Litwie, w pow. orszańskim. Jedna linia przybrała przydomek Szankowski od dóbr Szanków in. Sanków.
Ulnicki h. Sas,
rodzina z pow. owruckiego, pisała się z Kobli i Raszkowic. Z nich:
Grzegorz, łowczy owrucki. Krzysztof, Antoni i Wojciech, byli w różnym
czasie rotmistrzami wojsk litewskich.Weber h. Szampach, rodzina baronów niemieckich, piszących się von Rittersdorf. Zasłużyła się w wojsku litewskim. W Polsce otrzymała indygenat już w roku 1390.
Marchlewski h. Kotwicz,
vel Marchleski, rodzina Marchlewskich należy do drobnej i ubogiej szlachty Prus Zachodnich herbu Kotwicz.
Saczko h. Korczak
(in. Wręby), vel Saczkowicz, rodzina podlaska, z ziemi drohickiej,
wywodząca się od bojara ruskiego Saczki.
Sadło h. Szreniawa (in. Śreniawa), vel Sadłowski, rodzina małopolska, z woj. krakowskiego, jednego pochodzenia z Lubomirskimi h. Szreniawa, z przydomkiem „z Lubomierza”.