Goździkowski

Goździkowski h. Łabędź, vel Dunin-Goździkowski, Gościkowski, stara rodzina małopolska, gałąź rycerskiego rodu Łabędziów. Nazwisko wzięli od wsi Goździków, zwanej też niegdyś Gościków, w parafii Smogorzów, dawny pow. radomski, obecnie powiat Przysucha, gmina Gielniów. Włodek z Goździkowa, cześnik brzeski 1414, dzieli się 1440 r. z bratem i bratankiem dobrami Goździków, Stoczki i Sady (Perp. Radom.). Andrzej Goździkowski, pisarz skarbu królewskiego 1426, starosta radomski 1437-1439. Synowie starosty zwali się Łabędziami, a potomkowie ich już stale Goździkowskimi. Są notowani w aktach jako właściciele Goździkowa w latach 1508-1569. Niektórzy w XVI i XVII  wieku przenieśli się na Wołyń i na Litwę. Są w pow. krzemienieckim 1583, i żytomierskim 1618. Aleksander Michał, stolnik nowogrodzki 1702. Inny Aleksander, miecznik nowogrodzki 1746. Goździkowscy pisali się z woj. sandomierskim na elekcje Jana III Sobieskiego 1674 r. i Stanisława Augusta 1764 r. 
Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Jan, wnuk Aleksandra, dziedzica Czarnotoż, czyli Drozdo- wszczyzny, w woj. brzeskim litewskim 1736 r., dowiódł szlachectwa 1799 r. przed Deputacją Wywodową wileńską. Z nich: 1 kasztelan — 1660.
Są jednego pochodzenia m. in. z Modliszewskimi vel Modliszowskimi, z Modliszewic, parafia Końskie, Suligostowskimi vel Sulgostowskimi z Sulgostowa, parafia Klwów, Przystałowskimi z Przystałowic, parafia Klwów, Konińskimi vel Kunińskimi z Konina (dziś Kunin, parafia Nowa Słupia).

Dzierżgowski

Dzierżgowski h. Jastrzębiec (in. Boleścic) vel Dzierzgowski, Dzierz- goski, Dzierżkowski, Dzierzkowski, Dzierzchowski, Dziergowski, Dzierkowski, itd., stara rodzina mazowiecka, z ziemi ciechanowskiej, jednego pochodzenia z Jeżowskimi z Jeżowa i Szumskimi z Szumska. Wyszli ze wsi parafialnej Dzierzgowo, dawniej też Dzierżgowo, niegdyś pow. Przasnysz, obecnie Mława. Ich przodek Mikołaj, kasztelan warszawski 1457, nosił przezwisko Nagórka, co zdaje się wskazywać na pochodzenie Dzierżgowskich z Nagórek w pow. raciąskim, których dziedzice, jako Boleścice, wymienieni są w przywileju ks. Ziemowita z 1408 r. (Bon.). Jedna linia Dzierżgowskich (Dzierzgowskich) otrzymała w połowie XVI stulecia tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego, lecz wygasła na początku XVII wieku. Dzierżgowscy podpisali z ziemią ciechanowską obiór króla Michała 1669 r. Jako Dzierżkowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 arcybiskup gnieźnieński prymas, 1 wojewoda i 4 kasztelanów 1470 — 1556.

Bołsunowski

Bołsunowski h. Kościesza, pisano ich także Bolsanowski i Bolzanowski, rodzina kijowska. Niektórzy używali przydomku Czernohub lub Czernogub. 

Papara

herb Papara II

herb Papara IV

Papara h. Papara (in. Paparona) i h. Ryś, stara bojarska rodzina wołoska, pochodzenia jak się zdaje południowo-słowiańskiego, gdzieś z terenu Bałkanów (oni sami uważali się za Greków). 

Gruszecki

Gruszecki h. Lubicz, rodzina małopolska z województwa lubelskiego, pisała się z Wielkiej Gruszki.

Kłobukowski

Kłobukowski h. Oksza, vel Kłobuchowski, stara rodzina sieradzka, której gniazdem jest wieś Kłobukowice in. Kłobuchowice w ziemi wieluńskiej. 

Koziński

Koziński h. Koziński (odm.), vel Kosiński, właściwym nazwiskiem tej rodziny jest Koziński, a gniazdem osada Kozin w woj. wołyńskim. Prócz niego posiadali Kozińscy - rozdzieleni na kilka linii - znaczne inne majątki na Białej Rusi i Podlasiu. 

Mokulski

Mokulski h. Grzymała, w woj. sieradzkim, lubelskim i sandomierskim. 

Rybarski

Rybarski h. Paprzyca, w pow. ostrzeszowskim, później przenieśli się w Kieleckie. 

Aksamitowski

Aksamitowski h. Gryf, vel Axamitowski, Aksamitoski, Axamitoski, dawniej zwani Aksamitami, rodzina mazowiecka, pochodząca ze starodawnej szlachty zagrodowej z ziemi łomżyńskiej, gdzie w XVI wieku dziedziczyli wieś Aksamity in. Buczyno-Aksamity, nad rzeczką Zabrze, w parafii Czerwin.

Przanowski

Przanowski h. Nowina, vel Przonowski, stara rodzina sieradzka, wywodząca się ze wsi Przanowice in. Przonowice w woj. łęczyckim, parafia Brzeziny. 

Przeczeń

Przeczeń h. Korab, rodzina sieradzka, której gniazdowym majątkiem jest wieś Przecznie w dawnym pow. szadkowskim. Dziedziczyli tam na początku XVII stulecia. 

Rzwieński

Rzwieński h. Nowina, vel Rzewnicki, stara rodzina mazowiecka, pisząca się ze wsi Rzwień (Rzwin), obecnie Rzewnie, w pow. makowskim (ziemia różańska), niegdyś parafia Różan, obecnie parafia w miejscu.

Przeciszewski

Przeciszewski h. Grzymała, vel Przeciszeski, Przeciszowski, nazwisko wzięli od wsi Przeciszewo niedaleko Płocka, gmina i parafia Staroźreby, którą posiadali już w początkach XIV stulecia. Mają pochodzić od Domaratów i używają przydomku Domarat vel Domarad. 

Żyżniewski

Żyżniewski h. Białynia, vel Białynia-Żyżniewski, Żyźniewski, Żyzniewski, Zyżniewski, Zyźniewski, Rzyżniewski, rodzina litewska, wywodząca się ze wsi Żyżniewo w pow. oszmiańskim, parafia Dołhinów. Później osiedliła się również w woj. mińskim, połockim i witebskim. 

Zahorski

Zahorski h. Lubicz, vel Zachorski, rodzina litewska, wywodząca się z bojarów białoruskich, osiedlona głównie w pow. nowogrodzkim i brasławskim. Niektórzy nosili przydomek Fostowicz, utworzony od majątku Fosty. 

Zakaszewski

Zakaszewski h. Rawicz, vel Zakaszowski, Zakarzewski, Zakarzowski, rodzina małopolska, rozsiedlona po różnych województwach dawnej Rzeczpospolitej. 

Zambrzycki

Zambrzycki h. Kościesza, vel Zambrycki, Zembrzycki, Zembrzucki, rodzina mazowiecka, jednego pochodzenia z Kołakowskimi z Kołaków i Ożarowskimi z Ożar herbu Kościesza.

Zassowski

Zassowski h. Strzemię, vel Zasowski, w woj. podlaskim i sandomierskim. Nazwisko wzięli od wsi Zasów, do 1968 roku Zassów, dawniej miasteczko w pow. pilzneńskim, obecnie pow. Dębica, woj. podkarpackie. 

Wardeński

Wardeński h. Godziemba, vel Wardyński, Wardęski, Wardęcki, Wardąski, licznie rozrodzona rodzina wielkopolska, która przyjęła nazwisko od majątku Wardężyn k/ Rychwału w pow. konińskim, woj. kaliskim, a więc właściwą formą nazwiska jest Wardęski. 

Sawaniewski

Sawaniewski h. Pobóg, rodzina szlachecka, osiedlona na Litwie, w pow. orszańskim. Jedna linia przybrała przydomek Szankowski od dóbr Szanków in. Sanków.

Ulnicki

Ulnicki h. Sas, rodzina z pow. owruckiego, pisała się z Kobli i Raszkowic. Z nich: Grzegorz, łowczy owrucki. Krzysztof, Antoni i Wojciech, byli w różnym czasie rotmistrzami wojsk litewskich.

Weber

Weber h. Szampach, rodzina baronów niemieckich, piszących się von Rittersdorf. Zasłużyła się w wojsku litewskim. W Polsce otrzymała indygenat już w roku 1390. 

Marchlewski

Marchlewski h. Kotwicz, vel Marchleski, rodzina Marchlewskich należy do drobnej i ubogiej szlachty Prus Zachodnich herbu Kotwicz. 

Saczko

Saczko h. Korczak (in. Wręby), vel Saczkowicz, rodzina podlaska, z ziemi drohickiej, wywodząca się od bojara ruskiego Saczki. 

Sadło

Sadło h. Szreniawa (in. Śreniawa), vel Sadłowski, rodzina małopolska, z woj. krakowskiego, jednego pochodzenia z Lubomirskimi h. Szreniawa, z przydomkiem „z Lubomierza”.