herb Dąbrowa
Strumiło h. Dąbrowa oraz h. Nałęcz, vel Strumiłło, pierwotnie Stromiło, według starych herbarzy: "rodzina litewska, wywodząca swoje początki od dawnych kunigów litewskich".
Gniazdem rodu miałby być powiat wiłkomierski, w woj. wileńskim. W XIX wieku byli właścicielami m.in. dóbr Inkietra i Skarkokłaniec, w pow. wiłkomierskim, oraz wsi Błogosławieństwo n/ Niemnem, na Żmudzi.
Niektórzy używali przydomku Pietraszkiewicz lub Pietraszkowicz, jakoby od imienia Piotra (Pietraszki), starosty drohickiego i marszałka hospodarskiego w XV wieku (!). Jedna gałąź, przeniosła się do Rosji i orzymała 1824 r. potwierdzenie tytułu książęcego (Bork.).
Pierwotnie pieczętowali się Dąbrową, dopiero później, poprzez związki małżeńskie przyjęli herb Nałęcz, czasem kładąc go obok Dąbrowy. Linia, która się przeniosła z Litwy na Ruś Czerwoną, używała samego Nałęcza (Bork.).
Możliwe, że istniały dwie różne rodziny używające tego nazwiska. Boniecki uważa Strumiłów za rodzinę mazowiecką, stanowiącą odgałęzienie Dmosińskich herbu Dąbrowa.
Genealogia(osób: 28)
• JÓZEF Ignacy Antoni Strumiło (1820-1858), s. Józefa i Ludwiki Libelt, kandydat prawa i magister nauk przyrodniczych uniwersytetu w Dorpacie; właściciel dóbr Skarkokłaniec w pow. wiłkomirskim i zakładu ogrodniczego w Wilnie; ż. Maria Korwin Sarnecka h. Ślepowron (1820-po 1858), c. Wincentego z Kalusa, kapitana wojsk napoleońskich, kawalera franc. Legii Honorowej, krzyża Virtuti Militari i medalu św. Heleny, marszałka szlachty pow. lityńskiego, i Melanii Scipio del Campo; dzieci: Jan, Maria, Felicja, Lucylla.
• ZOFIA Strumiłło (24 I 1923-22 VI 1959), c. Tadeusza i Stefanii Herman, inżynier rolnictwa, lekarz weterynarii, wieloletni pracownik Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Poznaniu; taterniczka, zginęła na grani Czarnego Szczytu (Medycyna Weterynaryjna nr 10/1959, s. 671-672, wspomnienie pośmiertne; Taternik nr 1/1960).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz