Olewiński

Olewiński h. Ostoja vel Olewnicki, Oliwiński, rodzina sieradzka, której wsią gniazdową jest Olewin w dawnym pow. wieluńskim. W XVI i XVII wieku nazwisko występuje również w wersji Olewnicki. Jedna gałąź przeniosła się najpierw na Ruś Czerwoną, a stamtąd na Litwę. Gałąź czerwonoruska używała m. in. przydomku Dobra. Z tej rodziny: Dobiesław, dzielny wojownik pod Grunwaldem i Koronowem 1410. Piotr, sędzia grodzki winnicki 1576. Olewińscy posiadali m. in. dobra Czerepów w ziemi lwowskiej, starostwo soleckie w W. Ks. Litewskim, dobra Kołby w pow. pińskim.
Według Uruskiego, na tym samym Olewinie w ziemi sieradzkiej, dziedziczyć mieli także Olewińscy herbu Samson i Olewińscy herbu Frankenberg vel Grzymała odm. Wymienieni przez niego Olewniccy herbu Sas są pewnie identyczni z Ostojczykami, a odmienny herb wynika być może z błędnego odczytania. Samsonowie Olewińscy założyli później wieś Olewin w ziemi krakowskiej, powiecie proszowskim, parafii Przeginia (Krzep.).
Genealogia
(osób: 82)

• ANNA z Olewina Olewińska (ok. 1650-p. 1714), c. Marcina i Anny Dobrosielskiej; m. Jan Węgierski (ok. 1650-1699/1714), dziedzic wsi Węgry 1699; dzieci: Michał Węgierski.

• STANISŁAW z Olewina Olewiński (ok. 1650-13 X 1705), s. Tomasza i Katarzyny Blińskiej, cześnik inowrocławski 1696, sędzia kapturowy woj. kaliskiego 1696, czasem błędnie nazywany w aktach podczaszym inowrocławskim; dziedzic dóbr Bułakowo, Kacza Górka, Zimna Woda, Głoginin w pow. pyzdrskim, właściciel miasteczka Pogorzela i wsi przyległych Głuchowo i Gumienice in. Gumnice; zm. w Lesznie, poch. u Bernardynów w Kobylinie 17 XI 1705 (MK Pogorzela); ż. (ok. 1673) Anna z Modlibogowic Modlibowska h. Dryja (ok. 1650-24 III 1707), c. Kacpra, stolnika i sędziego surrogatora grodzkiego poznańskiego i NN.; zm. w Mielitz, na Śląsku, poch. w Kobylinie (MK Kobylin - Bernardyni - Epitafia); dzieci: Katarzyna, Konstancja, Ludwika, Apolinara, Cecylia, Kazimierz, Tomasz, Barbara.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/595; Dw. Teki; Krzep. Młp. 71, Nies. t.7/83-84; Urus. t.12/301-302.