Karnicki

Karnicki h. Kościesza odm., vel Siestrzanek-Karnicki, gałąź rodu Kościeszów, pochodząca z Karnic w ziemi sochaczewskiej. Ich protoplastą był Dersław (Jan) z Szerzyna i Karnic, który miał przydomek Siostrzanek in. Siestrzanek. Karniccy używali po nim tego przydomku aż po wiek XVII. Rozdzielili się na kilka gałęzi, z których jedna osiedliła się w Inflantach, później na Białej Rusi – inna na Rusi Czerwonej. Gałąź galicyjska (młodsza) otrzymała 17 XII 1782 tytuł baronowski w Austrii, a 10 II 1844 austriacki dziedziczny tytuł hrabiowski. Z nich: Jan na Karnicach, starosta wiski 1458-1464. Stanisław, oboźny koronny 1567. Ignacy, podkomorzy miński 1778. Alojzy, generał adiutant wojsk litewskich 1791. Jan (zm. 1793), sekretarz pieczęci większej koronnej, poseł. W XIX wieku posiadali m. in. dobra Michalewice i Wołczuchy w pow. przemyskim, Lelechówka, Wereszyce i Majdan w pow. lwowskim. Od Karnickich z Brzostowa pochodzą Brzostowscy herbu Kościesza.
Herb szlachecki Karnickich, różni się tylko tym od powyższego, że nie ma nad tarczą korony hrabiowskiej. Białoruska gałąź Karnickich porzuciła Kościeszę i przyjęła herb Iłgowskich, gałąź zaś inflancka już w drugim pokoleniu swojego istnienia powróciła do Kościeszy, który to herb też stale używała gałąź galicyjska. 
Genealogia
(osób: 189)
 
• JAN Karnicki (1813-22 II 1879), s. Mikołaja i Doroty Szczytt-Niemirowicz, tajny radca, sekretarz stanu i senator; kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława; ż. (ok. 1838) Emilia Karnicka (1809-po 1845), c. Marcina, marszałka gubernii witebskiej, i Zofii hr. Borch; dzieci: Zofia, Józef, Maria, Ludwika, Michał.

• MARIA Zofia hr. Karnicka (7 V 1833-1901), c. Kajetana i Teofili Grzembskiej, dama austriackiego Krzyża Gwiaździstego 1857; właścicielka dóbr Lelechówka, Wereszyce i Majdan w pow. gródeckim (później lwowskim); m. (20 X 1855 Lwów) Wilhelm Wojciech (Adalbert, Albert) bar. von Buol zu Berenberg (ok. 1820-1 VII 1874), austriacki szambelan i radca namiestnictwa we Lwowie, marszałek krajowy na Morawie, kawaler wielkiego krzyża orderu papieskiego Św. Grzegorza.

Źródła: Bon. t.9/257-261; Bork. Rocz. t.1/233-235, t.2/152-155; Bork. Gen. 274-279; Kos. t.2/197-199, t.3/126-145, t.4/149-152, t.5/165-172; Nies.