Grabowski

Grabowski h. Jastrzębiec, vel Graboski, licznie rozrodzeni w Małopolsce i na Mazowszu. Jedni pisali się z Popowa, inni z Grabowa, a niektórzy ze Świder. Mieli wyjść, według Paprockiego, z Grabowa w powiecie sierpskim i stanowić jeden dom z Zawidzkimi. Jakub wzmiankowany w
aktach łomżyńskich 1424 r. Przecław, dziedzic dóbr Jastrzęmbki 1462 r., przodek rodziny Jastrzęmbskich herbu Jastrzębiec. Spotykamy ich z czasem we wszystkich stronach Rzeczypospolitej. Od początku XVII stulecia wielu z nich przesiedliło się do Wielkopolski i woj. łęczyckiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim lwowskim 1782, a w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z herbem Jastrzębiec wylegitymowali się w Królestwie także niektórzy z Grabowskich herbu Pobóg.
Do herbu Jastrzębiec należeli chyba Grabowscy osiedleni w Małopolsce. Stanisław, dziedzic dóbr Grabowo, cytowany w aktach krakowskich 1398 r. Pełka, kanonik krakowski 1421 r. Marcin, dziedzic wsi Trzebisławice około 1470 r., cytowany w Lib. Benef.

• FELICJAN Piotr Celestyn Grabowski (ok. 1810-po 1836), s. Józefa i Agnieszki Magnuskiej (Nejm.); ż. (2 XI 1836 Chwalborzyce) Hortensja Ignacja Salomea Ewa Starzyńska h. Godziemba (18 XI 1819-po 1836), c. Adolfa i 2ż. Anny Domańskiej; ur. Chorzeszów, gm. Wodzierady, pow. Łask, woj. łódzkie; ślub w parafii Chwalborzyce in. Falborzyce, pow. Łęczyca, woj. łódzkie (MK Chwalborzyce).

• FRANCISZKA Grabowska (1794-1862), c. Józefa i Agnieszki Magnuskiej; m. (1815) Tomasz Józef Madaliński z Niedzielska h. Larysza (1783-1852); dzieci: Karol Teodor (ur. 13 XI 1820 Działoszyn, woj. łódzkie), Józef Mikołaj Aleksander (ur. 26 XI 1829 Zakrzew par. Nowa Brzeźnica) – Madalińscy.
 
Źródła: Bon. t.7/5; Bork. Sp. 532; Nejm.; Nies.; Pap.; Szl. Gal.; Szl. Król.; Urus. t.4/338-340.
 


Grabowski h. Kemlada (in. Kiemlada), wywodzą się z Prus Zachodnich, a dziedziczyli również na Mazowszu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: jeden minister, podskarbi wielki koronny, w latach 1744 — 1745.
Herb — na tarczy niemieckiej ze skrajem złotym, nabitym gwoździami, serce jak w kartach; w koronie trzy wieże, środkowa prosto, dwie boczne ukośnie do niej.
 
• EUFEMIA Grabowska (ok. 1770-po 1800), c. Wojciecha i 2ż. Elżbiety Gomolińskiej; zeznała zapis dożywocia z mężem 1796 (Bon.); m. Antoni Grothus (1743-1823), s. Jana i Klary Hornowskiej, pisarz księstwa żmudzkiego.

• STEFAN Hipolit Grabowski (ok. 1796-po 1840), s. Edwarda i Józefy Mianowskiej; jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1853-1856 z herbem Kemlada (Bon.; Urus.; Szl. Król.); ż. (1823 Piotrków) Tekla Bieniecka (ok. 1806-po 1840), c. Walentego i Julianny Rychłowskiej (Rychtowskiej); ślub w parafii Piotrków Trybunalski, uwagi: kawaler wiek 27, panna wiek 17 (MK Piotrków); dzieci: Władysława, Wilhelm, Alfons, Bronisław?.

Źródła: Bon. t.7/6; Dw. Teki; Szl. Król.; Urus. t.4/340.


Grabowski h. Lubicz, rodzina mazowiecka, z Grabowa w ziemi łomżyńskiej, notowani w aktach 1472. Z nich: 1 kasztelan 1490 — 1493.
 
Źródła: Bon. t.7/7.

herb Oksza

 herb Topór

 

Grabowski h. Oksza i h. Topór, w woj. sieradzkim i na Litwie, gn. Grabówka w pow. sieradzkim; pisali się z Konopnicy, skąd wyszli, a właściwym ich herbem jest Oksza, który jednakże już za czasów Niesieckiego mieszali z Toporem i niektóre gałęzie tego rodu stale Toporu używały. Z tej rodziny Albert, otrzymał tytuł hrabiowski pruski w r. 1816, a Stanisław, syn Jana i Tomasz, syn Stefana, obaj z potomstwem uznani hrabiami w Cesarstwie Rosyjskim w r. 1836 i 1840, a w Królestwie Polskim w r. 1845. Z nich: 1 wojewoda a zarazem minister 1818 — 1831.
 
Źródła: Bon. t.7/9.

Grabowski h. Pobóg, vel Graboski, rodzina mazowiecka, pisała się z Grabowa Wielkiego w ziemi ciechanowskiej. Dziedziczyli i na Ławach pod Ostrołęką, skąd wyszli Ławscy tegoż herbu. Nazwisko wzięli od wsi Grabowo w parafii Zielona Ciechanowska, pow. Przasnysz, gdzie dziedziczyli już 1431 r. Jan z Grabowa, dziedzic na Grabowie i Strzego- cinie, stąd i ze Strzegocina piszący się, podkomorzy wyszogrodzki 1431 (Kap.). W XIX wieku Grabowo stanowiło okolicę szlachecką w obrębie której leżały wsie: Grabowo Trojany, G. Gęsie i G. Wielkie. Jeden z nich, dziedziczący na Grabowie-Trojanach, a stąd nazywający się Trojeckim, przeniósł się w początkach XVI wieku do ziemi dobrzyńskiej. Grabowscy zapewne założyli inne wsie o tej nazwie, m. in. Grabowo nad Dobrzycą, pow. Kolno, obecnie woj. podlaskie, które później należało do rodziny Ławskich h. Pobóg. Mieli dziedziczyć także w Grabowie położonym w parafii Krzynowłoga Wielka. Z licznych linii tej rodziny, jedna osiedliła się w końcu XV wieku na Podlasiu, a stąd niektórzy jej członkowie przenieśli się do woj. lubelskiego i na Podole. Grabowscy tego herbu podpisali elekcje 1632, 1648, 1697 i 1764 r. z ziemią ciechanowską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Podczas owych legitymacji niektórzy mylnie podali herb Jastrzębiec za herb swój rodowy. Z kolei do herbu Pobóg mieli przyłączyć się Grabowscy herbu Pomian. Z nich: 1 wojewoda i 1 kasztelan 1815 — 1831.

• JULIA Teodora Grabowska (ok. 1790-29 VI 1835), c. Jana i Antoniny Godlewskiej (Bon.); m. (ok. 1810) Seweryn Kacper Mańkowski h. Zaremba (1783-29 VI 1828), s. Ignacego i Teresy Sulatyckiej, ziemianin, prezes sądów głównych dla spraw cywilnych guberni podolskiej 1817-1820; dziedzic dóbr Borówka na Podolu; zm. gdy syn jego Teodor miał osiemnaście lat (Bork.); dzieci: Teodor, Wacław, Emeryk, Krystyna, Lucyna, Walery – Mańkowscy.

• TOMASZ Grabowski (1787-28 X 1840), s. Franciszka i Tekli Stamirowskiej, senator kasztelan Królestwa Polskiego, poseł na sejm; referendarz stanu 1817, członek rady stanu i dyrektor generalny komisji rządowej wyznań religijnych i oświecenia publicznego, w końcu senator kasztelan Królestwa Polskiego 1829, poseł na sejm powstańczy 1830/31; właściciel dóbr Osmolice w woj. lubelskim; ur. parafia Żółkiewka, chrz. 1787, zm. Drezno (Bon.; MK Żółkiewka; Kur. Warsz.); ż. Olimpia hr. Tarnowska h. Leliwa (ok. 1785-1874), c. Rafała i Urszuli Ustrzyckiej, dziedziczka dóbr Łobianki w Galicji; zm. Lwów; dzieci: Urszula, Maria.

Źródła: Bon. t.7/15; Bork. Gen. 738; Nies.; SGKP t.2/783; Szl. Król.; Urus. t.4/342-344.


Grabowski h. Zbiświcz (in. Zbieświcz), przydomku von Götzendorff, stara rodzina w Prusach Zachodnich i Wielkopolsce, z Grabowa w powiecie człuchowskim, który od roku 1354 ciągle pozostawał ich własnością. Götzendorff-Grabowscy posiadali tytuł hrabiowski. – Ignacy Grabowski, dyrektor towarzystwa kredytowego w W. Ks. Poznańskim i Józef, dziedzic dóbr Grylewo, otrzymali tytuł hrabiowski pruski w 1840, poprzednio zaś Bonifacy, generał wojsk polskich, otrzymał w 1786 tytuł hrabiowski pruski, lecz umarł bezpotomny. Z nich: 1 biskup i 2 kasztelanów 1733 — 1770.
Genealogia
(osób: 53)

• KONSTANTY Goetzendorf-Grabowski (1813-26 XII 1880), s. Augustyna i Anny Moszczeńskiej, adwokat, asesor sądu w Środzie (Dz. Pozn.); ur. Bądecz pow. Wyrzysk, zm. Poznań (Dz. Pozn. 297/ 80; MK Poznań: Św. Marcin); ż. Laura Gorzeńska h. Nałęcz (ok. 1829-po 1880), c. Kazimierza i Tekli Bilewiczówny; dzieci: Jadwiga, Wanda, Wacław.

• MARIA Krystyna hr. Götzendorf-Grabowska (12 VII 1861-20 XI 1946), c. Adama Wacława i Jadwigi Marii ks. Lubomirskiej; ur. w rodzinnym majątku Katiszyn w pow. orszańskim, wg niektórych źródeł 1847, zm. w Rakowie; m. (30 IV 1889 Warszawa) Hieronim ks. Drucki-Lubecki h. Druck (5 X 1861-31 XII 1919), s. Edwina i 1ż. Jadwigi ks. Radziwiłł, właściciel majątku Porochońsk w pow. pińskim, na Polesiu; dzieci: Konstanty, Józef, Maria, Krystyna – ks. Druccy-Lubeccy.
 
Źródła: Bon. t.7/19; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Urus.; Żych. t.1/78-86.