Podhorski

Podhorski h. własnego, rodzina kniaziów ruskich, wywodząca się od Wsiewołoda Mścisławowicza (zm. 1138), ks. nowogrodzkiego, pereja- sławskiego i wyszhorodzkiego, wnuka Włodzimierza II Monomacha. Nazwisko wzięli zapewne od miejscowości Podhorce lub  Podhorcze, związanej z ich władztwem na obszarze dawnego Wołynia. Do XVII wieku byli wyznawcami prawosławia, później przeszli na rzymski katolicyzm. Protoplastą polskiej linii jest kniaź Hrehory (1529-po 1591), syn namiestnika nowogrodzkiego Fedora Dawidowicza. Uszedł on w 1563 r. wraz z grupą innych kniaziów i bojarów z Rosji na dwór króla Zygmunta Augusta, wskutek zagrożenia represjami ze strony cara Iwana Groźnego, za udział w spisku. Król nadał mu listem z 17 XI 1563, skierowanym do starosty krzemienieckiego Mikołaja ks. Zbaraskiego, dobra Cecyniowce w pow.  krzemienieckim. Ostatnim znanym potomkiem Hrehorego, który oficjalnie używał tytułu kniaziowskiego był Aleksander (1760-1812), z linii lemieszczańskiej.
W XIX wieku poszczególni członkowie rodu otrzymali potwierdzenie szlachectwa ukazami departamentu Heroldii w St. Petersburgu, albo zaliczenie do rodu dekretami deputacji wywodowych odpowiednich guberni, m. in. kijowskiej i podolskiej z wpisaniem do cz. VI guberialnych ksiąg szlacheckich.
Dewizy rodu: „Ne po hramoti" lub "Iure suo" (Swoje prawo).
Genealogia
(osób: 169)

 gen. Zygmunt Podhorski

(1891-1960)

• KONSTANTY ks. Podhorski (1786-9 II 1858), s. Udalryka i Franciszki Gorzewskiej, starszy porucznik pułku ułanów Trzecieskiego, chorąży taraszczański, podkomorzy lipowiecki 1826; otrzymał rosyjskie potwierdzenie szlachectwa 31 III 1836; dziedzic dóbr Lemieszczycha na Wołyniu; ur. Lemieszczycha (Lencz.); ż. (ok. 1810) Cecylia Korwin-Świderska h. Ślepowron (ok. 1790-1837), c. Ignacego, podkomorzego taraszczańskiego, pułkownika wojsk koronnych, i Zofii Burkackiej; dzieci: Eugeniusz, Oktawian, Jan.

• ZOFIA ks. Podhorska (1863-ok. 1940), c. Oktawiana i Ludwiki Skorupka-Padlewskiej (Lencz.); 1m. (1884?) Władysław Schwarzburg-Günther (20 VI 1856-1884), cesarsko-królewski oficer armii austriackiej; zm. Warszawa; 2m. August Sokołowski (29 VIII 1848-17 V 1921), poseł do austriackiej Rady Państwa; ur. Ulicko Zarębane, zm. Warszawa. 

Źródła: T. Lenczewski, Genealogie rodów utytułowanych w Polsce, t. I, Warszawa 1995-1996; Urus.