Borchart

Borchart h. Jastrzębiec, vel Borchardt, nobilitowani w Polsce 1751. Jan, dziedzic dóbr Buchen, w woj. poznańskim, 1769. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Borecki

Borecki h. Hołobok, rodzina czerwonoruska, ze wsi Borcze w ziemi lwowskiej. Piotr, syn Piotra Cebrowskiego z Brańczy, sędziego ziemskiego lwowskiego 1458, objąwszy w dziedzictwo Borcze, nazwał się Boreckim i dał początek tej rodzinie. Był on i dziedzicem Lubienia w ziemi lwowskiej 1484 r. (Bon.). Niektórzy z Boreckich osiedlili się na Litwie. Jerzy Jan w woj. brzeskim litewskim 1672 r. Jan, skarbnik starodubowski, podpisał elekcję 1733 r. Boreccy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądach ziemskim lwowskim i grodzkim trembowelskim 1782, oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Borowiecki

Borowiecki h. Ogończyk, vel Borowicki, nazwisko wzięli od wsi Borowice, obecnie Borowce, w parafii Dąbrowa Zielona, powiat Częstochowa, którą nabyli od Bielskich.

Borzymiński

Borzymiński h. Abdank (in. Habdank), vel Bożymiński, wyszli ze wsi Borzymino, w powiecie rypińskim, w ziemi dobrzyńskiej. Mateusz, sekretarz JKMci 1592, sekretarz wielki litewski 1597, w r. 1600 opiekun majątku Olbrychta Przetockiego (AGZ Poznań).

Bratkowski

Bratkowski h. Świnka, vel Bratkoski, mają pochodzić ze wsi Bratków, w dawnym pow. szadkowskim, woj. sieradzkim. Niesiecki a za nim Boniecki wszystkich Bratkowskich pochodzących z woj. sieradzkiego uważali za należących do herbu Świnka. 

Bratyński

Bratyński h..., w dokumentach z XVIII wieku uważani za szlachtę. Z nich: Stanisław, w służbie ks. Radziwiłłów w Nieborowie. Michał, rewizor skarbowy w ówczesnej guberni augustowskiej, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z zasady posiadanego Orderu Św. Stanisława 3 klasy.

Brodowski

Brodowski h. Łada, vel Brodoski, wyszli ze wsi Brodowo w dawnym powiecie wiskim. Dom rozrodzony, w wielu województwach osiadły (Bon.). Do połowy XV wieku nazywali się Broda i Brodaczyc; mieli przydomki Żyłka, Bombołek, Kucz i inne. Stefan Kucz i Jaszczołd, dziedzice Brodowa, nabyli 10 włók nad rzeką Wissą 1454 r. Stefan Brodowski 1457 r. Piotr z Brodowa herbu Łada 1465 r. (Kap.). Ks. Zygmunt, jezuita kolegium kaliskiego 1586 r., brat rodzony Wawrzyńca, podsędka ziemskiego łomżyńskiego, Stanisława i zmarłego już, Piotra, starosty bodzentyńskiego (AGZ Kalisz). W XIX wieku Brodowo, leżące w gminie i parafii Winnica, pow. Pułtusk, stanowiło okolicę szlachecką, w obrębie której znajdowały się wsie: Brodowo Bombały (Bomboły), B. Kuce, B. Wity, B. Staw i B. Żyłki. Brodowscy podpisali elekcje 1669, 1674 i 1697 r. z ziemią wiską i zakroczymską, woj. lubelskim, bełskim i ziemią chełmską, 1648 r. z woj. sandomierskim i ruskim, 1764 r. z woj. lubelskim, wołyńskim i pow. kowieńskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wołyńskiej 1827-1849, wileńskiej 1833-1847, kowieńskiej 1845, podolskiej 1853, kijowskiej 1857.
Zapewne pochodzący z tej rodziny Karol, sekretarz stanu przy radzie administracyjnej Królestwa Polskiego, otrzymał w 1838 r. przyznanie szlachectwa (wraz herbem Łada II) z zasady swego stopnia urzędniczego.